Εξωγήινα Μωρά

 

Τα μωρά μας είναι πλέον εξωγήινα.

Τα παρατηρούσα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Οι γονείς να καθόμαστε και να τρώμε στα εστιατόρια και αυτά να κρατούν το κινητό στο χέρι για «να μας αφήσουν ήσυχους να πούμε καμιά κουβέντα». Βλέπουν βίντεα στα Youtube. Κάτι ηλίθια παιδάκια από τη Ρωσία που ξετυλίγουν δώρα και ευφραίνονται. Με ανησυχεί αυτό, πάρα πολύ. Δεν είχαν την παραμικρή καούρα να συζητήσουν μεταξύ τους. Να γνωριστούν καλύτερα, να παίξουν. Να αλληλοεπιδράσουν. Mood: «Πήραμε το κινητό, ποιος σας χέζει τους μεγάλους!»

Ποιος φταίει; Εμείς φταίμε. Μα τι άλλο να κάνουμε; Όταν μεγαλώναμε εμείς και πηγαίναμε στα εστιατόρια με τους γονείς μας μπορούσαμε να παίζουμε. Να τρέχουμε πάνω- κάτω ανάμεσα στους θαμώνες. Να παίζουμε στην αυλή, να σκαρφαλώνουμε, να τραυματιζόμαστε, να τσακωνόμαστε, να συμφιλιωνόμαστε. Πλέον αυτά, δεν υφίστανται για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί είναι απρεπές να εξαπολύεις τα τέκνα σου στα εστιατόρια σαν τους Ούννους που επιτίθενται στο Πεκίνο. Υποδηλοί κακούς τρόπους. Πλέον υπάρχουν και τα μέτρα κατά του Κόβιντ. «Κάτσετε και μην ταράξετε από τη θέση σας». Επιβλήθηκε η ακινησία.

Επίσης, τα παιδιά γενικότερα μεγαλώνουν μέσα στο νάιλον. Απαγορεύεται διά ροπάλου να πειραματιστούν, να τραυματιστούν, να γδάρουν το γόνατο, να ματώσουν, να τσακωθούν. Ένα μωρό απ’ την παρέα να βρεθεί να πει «μπαμπά, ο τάδε μου είπε αυτό κι αυτό» ή «μαμά, δεν μοιράζεται το παιχνίδι του», οι γονείς το παίρνουμε πατριωτικά το ζήτημα. Δεν υπάρχει πια το «δεν πειράζει κόψτε τον λαιμό σας και βρείτε τα». Υπάρχει το «σε πρόσβαλε το μπαστάρδι του αλλουνού; Έλα αγάπη μου το κινητό και άστον να κουρεύεται».

Δεν υπάρχει πια διάθεση διαπαιδαγώγησης. Ούτε ξέρουμε να τους διδάξουμε ανοχή, παραδοχή, συμβιβασμό, συγχώρεση, και επαναπροσέγγιση. Ούτε παλιά είχαν διάθεση να μας τα διδάξουν, αλλά τουλάχιστον μας άφηναν να βγάλουμε μόνοι μας τα κάρβουνα απ’ τη φωτιά. Γινόταν κόλαση, αλλά κάτι μαθαίναμε μέσω της εμπειρίας. Πλέον, αν κάηκες, απλά απομακρύνσου από τη φωτιά. Δεν πρόκειται να χάσουμε περαιτέρω τον χρόνο μας, και «έλα, πάρτε το κινητό και δείτε βίντεο αφού δεν είστε άξιοι να παίξετε και αφήστε μας ήσυχους να πούμε δυο κουβέντες».

Από την άλλη όλα έχουν μεταφερθεί σε cyber επίπεδο. Γιατί να εξαιρεθεί η επικοινωνία των τέκνων απ’ αυτό; Δεν θα ξεχάσω που πριν λίγα χρόνια μία παρέα πέντε εφήβων στο διπλανό τραπέζι δεν μιλούσαν μεταξύ τους, απλά κοίταζαν τα κινητά τους. Πού και πού χαχάνιζαν ομαδικώς και τότε κατάλαβα ότι επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω viber! Σε φυσική παρουσία! Τι να πει κανείς! Άκουσα και κάτι άλλο, ότι στις τάξεις των 20αρηδων δεν υφίσταται φλερτ. Πας στο πάρτι κι άμα σου γυαλίσει μια κοπέλα, απλά βρίσκεις το Instagram της. Από εκεί την προσεγγίζεις. Τηλέφωνο και ατάκα πεσίματος; Τόσο παλιακά πράγματα!

Πού πάει αυτός ο κόσμος;!

Έβλεπα τις προάλλες στο Νέτφλιξ ένα ντοκιμαντέρ για την ύπαρξη εξωγήινων. Οι συνεντευξιαζόμενοι ήταν άνθρωποι που ισχυρίζονταν ότι είχαν απαχθεί στο παρελθόν από εξωγήινους. Ένας απ’ αυτούς έλεγε ότι όταν τον απήγαγαν οι εξωγήινοι τον μετέφεραν στο διαστημόπλοιό τους, τον έβαλαν να ξαπλώσει σε ένα τραπέζι σαν αυτά του χειρουργείου και άρχισαν να τον εξετάζουν με ακτίνες λέιζερ. Ο επικεφαλής των εξωγήινων επικοινώνησε μαζί του τηλεπαθητικά και του είπε να χαλαρώσει και να μην φοβάται, ότι θα τον εξέταζαν μόνο και μετά θα τον άφηναν να πάει στο καλό. Δεν χρησιμοποίησε γλώσσα για να επικοινωνήσει, έγιναν όλα τηλεπαθητικά. Ο άνθρωπος τα κατάλαβε όλα.

Ε, μπορεί στο μέλλον έτσι να είναι και οι άνθρωποι. Εξωγήινοι. Να μην μιλούν μεταξύ τους. Να κάνουν μόνο like ο ένας του άλλου και να επικοινωνούν μέσω viber.