Στα Κατεχόμενα Αδελφές Μου, Στα Κατεχόμενα!

Με αφορμή τη σύλληψη του κ. Σαρρή (πρώην Υπουργού Οικονομικών) στα κατεχόμενα για παράνομη συνουσία με ανήλικα αγόρια κάθισα και σκέφτηκα και επιβεβαίωσα όσα γράφω σ’ αυτό το μπλογκ εδώ και πέντε χρόνια.

Δεν αγαπούμε την Κύπρο. Και έχουμε κάθε λόγο να μην την αγαπούμε.

Ο κ. Σαρρής και ο κάθε Σαρρής έπρεπε να πάει στα κατεχόμενα για να χαρεί τον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Δεν είναι ο μόνος. Πρόσφατα άκουσα για ακόμα έναν καθηγητή από το σχολείο μου, ο οποίος συνελήφθη στα κατεχόμενα με τον γκόμενο και διαπομπεύτηκε απίστευτα στον κοινωνικό του κύκλο. Τόσο αυτός, όσο και ο οποιοσδήποτε ομοφυλόφιλος με κάποιο κοινωνικό στάτους, αναγκάζεται να πηγαίνει στο κράτος του Αττίλα για να χαρεί τη ζωή που δεν μπορεί να ζήσει στην κομπλεξοκύπρο, η οποία εν έτει 2011 δεν έχει ακόμα αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία ως κάτι το καθημερινό και το συνηθισμένο. Εντάξει, εξαιρώ την περίπτωση του Σαρρή, επειδή ενεπλάκη σε συνουσία με ανήλικους και αυτό είναι έγκλημα. Αλλά, και με ενήλικους να ήθελε να πάει, είμαι σίγουρος ότι πάλι στα κατεχόμενα θα ένιωθε πιο ελεύθερος.

Είναι οξύμωρο, αλλά οι Κύπριοι τελικά, ίσως νιώθουν πιο ελεύθεροι στο ψευδοκράτος, παρά στο νόμιμο κράτος!

Δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι το θέμα. Και οι Κύπριες που δεν αξιώνονται να βρουν άντρα εκεί πάνε να γαμηθούν. Με τους Τούρκους! Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κυριών που ξεφτιλίζουν την εθνική μας αξιοπρέπεια (όση μας έμεινε τέλος πάντων) για μια μπουκιά βίλλου. Το να νταραβερίζονται με τον έναν και τον άλλον στις ελεύθερες περιοχές δεν συνάδει με το όνομα που έχτισαν τόσα χρόνια. Οπότε, καλύτερα στα κατεχόμενα με τον κάθε Τούρκο, που δεν μας ξέρει και κανένας…

Είναι όμως και οι απλοί πολίτες. Αυτοί που προτιμούν να θυσιάσουν την κρατική μας οντότητα στο βωμό του φτηνού. Χιλιάδες Ελλήνων Κυπρίων σπεύδουν να φάνε φτηνό ψάρι στην Κερύνεια, να πηδήξουν φτηνές πουτάνες, και να πάνε σε φτηνό κομμωτήριο που χρεώνει €5 το κούρεμα εν αντιθέσει με τα κομμωτήρια των ελεύθερων περιοχών που θέλουν €25 για την ίδια δουλειά. Άθλιο; Και πρόσεξε, ακόμα δεν έθιξα τα καζίνο!

Τα εκατομμύρια που εισρέουν στα ταμεία του ψευδοκράτους κάθε χρόνο εξ αιτίας του τζόγου, δεν υπάρχουν! Όλα φιλική προσφορά των Ελλήνων της Κύπρου που δεν μπορούν να παίξουν ρουλέτα στις ελεύθερες περιοχές γιατί ο «δυστυχής και ευαισθητούλης» πρόεδρός μας, φοβάται μήπως καταστρέψει την κοινωνική συνοχή (εδώ δεν άφησε τίποτα όρθιο, η κοινωνική συνοχή τον μάρανε τον ζόππο). Τώρα άλλαξε τροπάρι και δέχτηκε να χτίσουμε κι εδώ δυο, τρία καζίνο, να γίνουμε και με βούλα Μονακό, αλλά του πήρε τρεισήμισι χρόνια και 13 ψυχές για να δεχτεί!

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω, είναι ότι όταν φτάνουμε στο σημείο να περνούμε καλύτερα στο παράνομο κράτος παρά στο νόμιμο, κάτι φταίει (και ξεκαθαρίζω πάλι ότι δεν υπονοώ επ’ ουδενί τις παράνομες συναλλαγές και τις κομπίνες που διαπράττονται στα κατεχόμενα). Αναφέρομαι σε απλές, καθημερινές δραστηριότητες. Από το τρώω φτηνά, μέχρι το διασκεδάζω όπως θέλω, με όποιον θέλω και με ό, τι φύλο θέλω. Πράματα που η κυπριακή κοινωνία ακόμα δεν έχει μάτια να τα δει και να τα αντιμετωπίσει.

Μα, τι να λέμε τώρα... Εδώ μια περούκα του Καρβέλα φόρεσα πέρσι στη Βίσση και παραλίγο να γίνει θέμα στη δουλειά. Γιατί ναι, σ’ αυτό το κράτος είμαστε όλοι τίγκα στη σοβαρότητα και εγώ χαλώ την πιάτσα. Επειδή ευχαριστήθηκα για πέντε λεπτά τη ζωή μου.

Δεν φταίει τίποτε άλλο, φίλε μου, από το ότι είμαστε λίγοι. Πληθυσμιακά κυρίως, γιατί ψυχικά ήμασταν λίγοι εξαπανέκαθεν. Είμαστε λίγοι και φοβόμαστε μήπως και μας σχολιάσουν δυσμενώς. Ζούμε όπως θέλει να ζούμε ο μέσος Κυπραίος. Όχι όπως θέλουμε εμείς να ζήσουμε. Ε, μέχρι να ξεκομπλαριστούμε και να απελευθερωθούμε, θα συνεχίσουμε δυστυχώς να… ζούμε στα κατεχόμενα.

Και ας κλείσουμε με κάτι επίκαιρο…