Φελλός - Φαλλός

Ήταν Οκτώβρης του 2003 όταν δέχτηκα τηλεφώνημα από μια υποψήφια γκόμενα, να πάμε για ποτό στο Santa Fe, στο Reading. Αναπάντεχη η κλήση καθώς τέτοιες πρωτοβουλίες από γκόμενες, μου συμβαίνουν κάθε κάτι δεκαετίες! Ήμασταν στην τραπεζαρία της εστίας εκείνη την ώρα, πνίγηκα απ' τη χαρά μου, και ο Γιώργος άρχισε να με χτυπά την πλάτη.

Στο μπαρ η δεσποινίς παρήγγειλε λευκό κρασί. Αρχίσαμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Με 'κείνα και με τ' άλλα, φτάσαμε στο σημείο που η γκόμενα αρχίζει να χαχανίζει: "Χαχαχα-χουχουχου, πως τα λες καλέ μου, πώς τα λες χρυσέ μου !" Δεν ήθελα και πολύ εγώ να πάρω φόρα να λέω τ' αστεία μου και να κάνω τον κούκο-αηδόνι μπας και μας εκτιμήσει περισσότερο. Καταλαβαίνετε...Έχουμε και εμείς τον δικό μας κούκο να ταΐσουμε.

Στα πολλά, πληρώνουμε και φτάνουμε στο κρίσιμο σημείο. Πώς θα τελειώσει η νύχτα; Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη σκέψη μου και με βγάζει η ίδια απ' τη δύσκολη θέση ! "Πάμε σπίτι μου να δούμε dvd; Λείπει και ο συγκάτοικος μου!" Προσωπικά με ζώσανε τα φίδια καθώς είχα μια μικρή αμφιβολία για το πως μεταφράζεται το "Πάμε σπίτι μου για dvd." Διότι ξέροντας την γκαντεμιά που με δέρνει ήταν πολύ πιθανό να πάμε σπίτι της και να δούμε όντως dvd! Τέλος πάντων, προκειμένου να την ζώσω και εγώ με το δικό μου φίδι, ρίσκαρα και δέχτηκα την πρόταση της.

"Έχω κι' άλλο κρασί στο σπίτι, να το πιούμε!" μου είπε καθ' οδόν. Δόξα σοι ο Θεός, σκέφτηκα, είμαι προτεινόμενος για 'προσχώρηση', φιλιούνται αγκαλιάζονται, το έχουμε σίγουρο το dvd! Tο πιάσατε το υπονοούμενο... Φτάνουμε στο σπίτι της: Μου δίνει το κρασί και μου παρουσιάζει το fear factor! "Δεν έχω ανοικτήρι όμως ρε γαμώ το!" Ε, πως θα το ανοίξω Χριστιανή μου, με καισαρική; "Να κόψεις το λαιμό σου." Ωραία! Δεν κρατιέται η γκόμενα, σκέφτηκα, δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς, πρέπει πάση θυσία να πιει κι' άλλο γιατί δεν είχα καμια διάθεση να κάτσω μες τ' άγρια μεσάνυχτα να δω dvd.

Αποσύρθηκε στα ιδιαίτερα διαμερίσματά της για να αλλάξει, και μένω μόνος μου να ανοίξω το κρασί. Ήταν η δική μου δοκιμασία για την 'ασυλία' του μουνιού στο Survivor του κρεβατιού. Αλλιώς, άρον τον... πυρσό σου και ουστ! Μηχανεύομουν διάφορες πατέντες οπότε μου ήρθε και η έμπνευση: Άνοιξα το πρώτο συρτάρι και βρήκα ένα κατσαβίδι. 'Θα σφινώσω το κατσαβίδι στον φελλό και με μια απότομη κίνηση προς το έξω θα τον τραβήξω.' Σκέφτηκα. Θεωρητικά εύκολο, πρακτικώς αδύνατο! Το σκέφτομουν, το ξανασκεφτόμουν, δίσταζα λες και ετοιμαζόμουν για bungee jumping.

Επιστρέφει η γκόμενα. "Ακόμη εδώ είσαι;" Ναι αγάπη μου, τώρα, τώρα ανοίγω τα floodgates! Αρπάζω το κατσαβίδι και το καρφώνω με δύναμη στο φελλό ! Splash ! Βυθίζεται ο φελλός μες το μπουκάλι και το κατσαβίδι μαζί του! Απ' την δύναμη που έβαλα το κρασί εκπυρσοκρότησε, πετάχτηκε απ' την κάννη του μισό λίτρο κρασί το οποίο και λέκιασε ό,τι υπήρχε σε ακτίνα χιλιομέτρου! Πάγκους, ντουλάπια, ταβάνια, το άσπρο μου πόλο, το ξανθό-πλατινέ μαλλί της δεσποινίδος, την πόρτα του ψυγείου, το πάτωμα... !

Ήταν και το μοναδικό χύσιμο της βραδιάς. Καθαρίσαμε αμέσως και είδαμε το dvd... Από διαφορετικούς καναπέδες... Ζωή να'χουμε να τα θυμόμαστε...