Πέμπτη, Νοεμβρίου 18, 2010

Κηδεία Live

Θάψαμε και τον πατέρα εν χορδαίς και οργάνοις, με τιμές πρωθυπουργού!

Ήταν ωραιότατη κηδεία.

Ορίστε τα highlights:

Αισθάνομαι τρομερά συγκινημένος και πολύ ευγνώμων που έδωσαν το παρόν τους άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ να δω στην κηδεία του πατέρα μου, όπως είναι οι καινούριοι μου συνάδελφοι (πολύ καινούριοι για να έχουν την έννοια μου, respect!), οι παλιοί μου συνάδελφοι από τη διαφημιστική (που είναι παλιοί για να τους πιάσει η έννοια μου, respect!) αλλά και κόσμος που σπάνια τα λέμε, όπως οι φίλοι μου από το Δημοτικό και φίλοι Δικηγόροι. Μα αν μπορούσα, θα σας έστηνα αγάλματα και προτομές! Είστε όλοι λαχεία, μετοχές που κάνουν μόνο limit up και ελπίζω να το διαβάσετε αυτό μια μέρα γιατί το βρίσκω πολύ μελό να σας το πω face to face.

Οι μπλόγγερς, που πλέον ξέφυγαν από το στάτους του μπλόγγερ και έγιναν πραγματικοί φίλοι, επίσης με συγκίνησαν με την παρουσία τους. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί και από τις δυο ομάδες, το ίδιο. Ήταν σαν να έκανα ένα μεγάλο πάρτι. Και τσαντίζομαι όσο σκέφτομαι πως πρέπει να γίνει κάτι κακό για να μαζευτούμε όλοι μαζί. Την τελευταία φορά που τους είχα απαρτία ήταν όταν ήμουν εγώ στην κλινική, οπότε καταλαβαίνεις πόσο κρίμα είναι να μας αποξενώνει η καθημερινότητα και να πρέπει να πεθάνει κάποιος για να μαζευτούμε. Τέλος πάντων.

Αρκετά με τις ευχαριστίες, ας περάσουμε στις τραγωδίες.

Σήμερα έκανα άπειρες χειραψίες (μάθετε να κάνετε σωστά χειραψία, δεν δίνουμε το κουλό μας αν δεν το σφίγγουμε, έλεος!) με κόσμο που δεν ήξερα, και άκουσα δεκάδες φορές το «συλλυπητήρια» (κανείς δεν πρωτοτύπησε να πει κάτι άλλο, έστω και για πλάκα), και φίλησα πολλές γιαγιάδες άνω των 80 που είναι να απορείς τι πίπες έκαναν του Χάρου και τους δίνει ακόμα δωρεάν χρόνο ομιλίας, και αντ’ αυτών, θερίζει τους πατεράδες μας που καλά, καλά δεν κλείσανε τα 60. Μα ήταν απίστευτες γριές! Αν ζούσε ο Michael Jackson θα τις είχε στάνταρ στο casting για το remake του Thriller.

Στεκόμουν πρώτο σκάμνο πίστα και δεχόμουν τα αλλεπάλληλα συλλυπητήρια των φίλων του πατέρα μου.

- Συλλυπητήρια, είσαι ίδιος ο παπάς σου!

- Ευχαριστώ.

- Συλλυπητήρια, είσαι ο μίνι παπάς σου!

- Ευχαριστώ (δυσφορώ!)

- Συλλυπητήρια, μα είστε οι ίδιοι!

- Να ‘στε καλά (δυσανασχετώ)

- Συλλυπητήρια, είσαι φτυστός ο παπάς σου!

- Ευχαριστώ (σφίγγω τα δόντια μου).

Καλά, τώρα αυτοί το λένε για καλό που μου τονίζουν ότι μοιάζω με το πτώμα; Και εγώ πρέπει να τους πω κι ευχαριστώ χαμογελώντας; Ναι, οκ, δεν εννοούσαν ότι μοιάζω με το πτώμα. Εννοούσαν ότι μοιάζω με τον πατέρα μου πριν γίνει πτώμα. Αλλά εγώ, μια φορά, το βρήκα «κάπως». Θέλω να πω, πόσο μπορεί να χαίρεται η Ντόρα, όταν της λένε ότι είναι φτυστή ο Μητσοτάκης; Πόσω μάλλον όταν αυτό της το λένε στην κηδεία του Μητσοτάκη.

Η μάνα μου από χθες με πρήζει για τα μαύρα. Στο σπίτι κυκλοφορώ με μπλε φόρμες, χθες φορούσα και μία ροζ φανέλα και μου είπε ότι «δεν είναι σωστά πράγματα αυτά!» Έτος 2010! Υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει στο μαύρο. Εντάξει, δεν πήγα στην κηδεία με τα παρδαλά... Αλλά στο σπίτι μου ό, τι θέλω φορώ! Η γιαγιά μου από μια μεριά άκουγε και συμπλήρωνε ποικιλοτρόπως.

Κάναμε ολόκληρο θέμα ότι δεν είναι δυνατόν ο πατέρας μου να θαφτεί πάνω από τη μητέρα του, η οποία πέθανε προ δύο μηνών. Δεν είναι σωστό, πρέπει να θαφτεί δίπλα της! Μα, δίπλα της δεν υπάρχει χώρος! «Ε, δεν είναι σωστό να θαφτεί από πάνω της!» «Και γιατί δεν είναι σωστό μάνα μου; Θα της κόβει τη θέα; Ή θα στριμωχτούν και θα τους έρθει δύσπνοια;» Άκουσα κάτι σουρεάλ διαλόγους, να γλείφεις και τα δάχτυλά σου!

Έκλαψα λίγο μέσα στην εκκλησία, ελπίζω να το έδειξαν οι κάμερες. Με συγκινούσε η παρουσία φίλων. Τώρα είμαι ένα πτώμα από την κούραση, θα πέσω να κοιμηθώ και από Δευτέρα, επιστροφή στη ζωή. Έχω πολλά σχέδια!

J

19 σχόλια:

UrbanTulip είπε...

Μια μεγάλη αγκαλιά :)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

μόνο εσύ θα μπορούσες να γράψεις μια τέτοια ανάρτηση.
μἠπως να το ξανασκεφτείς περί Ρόδου;

Ανώνυμος είπε...

Δε χορταίνω να σε διαβάζω ρε! Ήσουν ο πρώτος μπλόγκερ που διάβασα ποτέ μου. Τυχαίο; Δε νομίζω!

Άντε κι από Δευτέρα, επιστροφή στη ζωή. Καλά τα λες.

ρίτσα είπε...

ειλικρινά εγώ θαυμάζω σε για τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις...
με τους τάφους φυσιολογικά πρέπει να περάσει κάποιος καιρός.γιατα μαύρα, ούτε εγώ το στηρίζω αλλά ίσως πρέπει να κάνεις το χατήρι της μάνα σου για μερικές μέρες.

τελικά είσαι καλά;

Joy Tears είπε...

Τωρά αν δανειστώ λλίο το χιούμορ σου και σου πω ότι "ανυπομονούσα" να έρτω σπίτι να διαβάσω το ποστ σου θα είναι too much?

Αγαπώ σε και ξέρεις το! :))
χχ

Rania είπε...

Το μαύρο εν καλό..κάμνει σε να φαίνεσαι πιο λεπτός!

Ελπίζω όπως σε είδαμε να είσαι και το ίδιο καλά και απο μέσα...

Θαυμάζω..όχι μόνο τον τρόπο που γράφεις και δεν σε ενδιαφέρει τι θα σκεφτούν οι άλλοι..αλλά και τον τρόπο που σκέφτεσαι και που οπως το σκέφτεσαι το λες!

Pasxalina είπε...

Είσαι φρενοκομείο, όπως σου λέω πάντα...μπράβο σου... Ρε μα πέθανε ο Μητσοτάκης;

Ανώνυμος είπε...

Κλάψε και πένθα όσο θέλεις και όπως θέλεις, δεν μπορεί να σου πει κανένας πως θα το κάνεις.
Και εγώ ανυπομονούσα για την ανάρτηση να πω την αλήθεια!
Καλή συνέχεια και επιστροφή!!!

Στο κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο πατέρας σου, είναι θαμμένο και δικό μου αγαπημένο πρόσωπο. Θα του πω να τον προσέχει. :))

postbabylon είπε...

η προσεγγιση σου εν τόσον ... ανορθόδοξη, αλλά τζιαι τόσον ανθρώπινη!

Καλόν του ταξίδιν.

Anti-Christos είπε...

@Όλους: ευχαριστώ πάλι για τα καλά σας λόγια.

@Πασχαλίνα: Όχι, δεν πέθανε, αλλά έτσι όπως είναι...

Anti-Christos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Πολλή δύναμη!

Συλλυπητήρια.

(Συνεχίζω να μεν αντέχω την Βίσση.)

the Idiot Mouflon είπε...

Θα ΄ναι στιγμές που θα νομίζεις ότι άκουσες μια φωνή, είδες μια φιγούρα / σκιά, που θα περιμένεις να ανοίξει μια πόρτα, που θα ξεχνιέσαι και θα σκέφτεσαι "να ρωτήσω αυτόν".

Εκείνες πιστεύω θα είναι οι πιο δύσκολες μα... αντί σαν απουσία μπορείς να τις μεταφράσεις σαν κάποιο είδος απόδοσης τιμών, σημάδι ότι ακόμη ζει εντός σου.

Sike είπε...

καλό του ταξίδι, indeed

συμφωνούμε με τα μαύρα -
δεν βλέπω τι επιτυγχάνεται με το να κυκλοφορώ όπως τον καλικάντζιαρο

Ina είπε...

Συλλυπητήρια.

Όπως είπε και o Invictus και για εμένα ήσουν ο πρώτος μπλόγκερ που διάβασα και έγινε η αιτία να ανακαλύψω τα μπλογκς.

Καλό ταξίδι στον πατέρα σου και καλή επιστροφή σε εσένα.

Αγκαλιά.

Neerie είπε...

Επιστροφή στη ζωή... τούτο μου έμεινε

"show must go on"

έννα γυρίζεις λλίον πίσω, να θυμάσαι, αλλά να περπατάς μπροστά

να σε προσέχεις!
xx

Mr Bisco είπε...

Megale to psyxiko sou status einai a3io8aumasto!!!! Kai nai den 8a prepe na sou kanei entypwsi oli auti i laomazwksi!!! Eisai a3iagapitos!!! Egw exw na se dw 3-4 xronia kai akoma lew istories gia sena!!!! hahahahaha!!!! kai na etoimazeis siga siga tis valitses sou gia ta3idaki sto Cardiff!!! Eidika apo ton epomeno Septemvri pou 8a menw se flat 8a sou parw kai ena kanape krevati na erxesai opote 8es!!!!

misharos είπε...

Ε φίλε εν νώθεις τίποτε :/
Εν καλό τούτο.

Ανώνυμος είπε...

Δεύτερη φορά που διαβάζω το κείμενο και ειλικρινά φοβάμαι να γραψω σχόλιο, καθώς διαβάζοντας τα υπόλοιπα μου φάνηκαν κάπως γελοία,χωρίς να είναι βέβαια. Είναι και τα σχόλια μέρος του "live", πως να το κάνουμε. Είναι δύσκολο να πάρεις θέση στον αυτοσαρκασμό του άλλου, είναι γεγονός. Το κείμενο σου είναι εξαιρετικό, το ύφος σου χιουμοριστικό και το θέμα σου τραγικό. Τί να πεί κανείς; συγχαρητήρια; συλληπητήρια;
"Ωραίος"! αυτό θα πω και θα εννοώ τα παραπάνω!