Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007

Σεξουαλική Παρενόχληση

Η στήλη αντιτίθεται της σεξουαλικής παρενόχλησης, αλλά όσο να’ναι έχουμε και ένα πουλί που ενίοτε κελαηδεί...
Όταν ήμουν Τρίτη γυμνασίου ξέσπασε ένα σκάνδαλο από εκείνα που κατόπιν δίνουν έμπνευση στους σκηνοθέτες, για σενάρια ταινιών επιστημονικού πορνό! Λαμπρά! Γυμναστής, 40αρης από εκείνους που σου δίνουν την εντύπωση πως ψες είχε τρεις Ρουμάνες στην αγκαλιά του, εν ώρα πρόβας παρελάσεως χούφτωσε με χάρη βυζιά προικισμένης συμμαθήτριας. Θεός! Άντε και επιθεωρητής !
Το ηθικό των μαθητών ακμαιότατον, όπως και η στύση του κυρίου. Εκεί που παρέλαυναν οι συμμαθήτριες στην αυλή εν χορδαίς και οργάνοις, να’ σου όλη η δόξα, κι’ όλη η χάρη! Λάβαρο του έγινε του γυμναστή που ξεροστάλιαζε στις μίνι φούστες και στα άσπρα πουκαμισάκια. Ήταν και άνοιξη, λίγο να ιδρώνανε οι φίλτατες συμμαθήτριες να’σου ξεπετιόταν η καστανή ρογούλα μέσα από τα πουκαμισάκια.
Τέλος πάντων, ήλιος πάνω, ήλιος κάτω, πάρτην συμμαθήτρια τέζα. Ηλίου δεσμώτις! Και σαν από κινηματογραφική ταινία, ο ήρωας γυμναστής ρίχνει ένα πήδουλο, και αρπάζει την λυποθυμούσα απ’ τα στήθη της. Τις βυζάρες της, θέλω να πω! Εδώ που τα λέμε, ήταν τόσο μεγάλα που μόνο από εκεί βόλευε να την αρπάξει. Συνέρχεται η συμμαθήτρια αφού της έχυσε λίγο νερό στο πρόσωπο και επιστρέφει στην τάξη να μάθει γεωγραφία. Βάζει τα κλάματα...
Γυρίζω πίσω μου να δω τι έπαθε. Μου εξήγησε. Εγώ στα 15 μου, καλός μαμούχαλος ήμουνα, δεν πολύ κατάλαβα που ήταν το πρόβλημα επειδή «Με έπιασε ο καθηγητής την ώρα που έπεφτα!» Αλλά, για να το λέει, κάτι θα της έφταιξε...Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται αγαπητό, ηδονοβλεπτικό κοινό. Το θέμα πήρε διαστάσεις στύσης! Κατέβηκαν συγγενείς του θύματος, έγινε επείγουσα σύσκεψη του καθηγητικού συλλόγου για να αποφασίσει τι είδους κυρώσεις θα επιβάλει στον καθηγητή. Αυτός εθεάθη να κλαίει στην κεντρική αυλή, πικρά μετανιωμένος. Εμείς χάσαμε δυο περιόδους μάθημα και οι πιο cool μαθητές συναθροίστηκαν στην κεντρική αυλή κραυγάζοντας ρυθμικά υπέρ του γυμναστή!
Δεν θυμάμαι τι έγινε στο τέλος. Άλλωστε το γαργαλιστικό μέρος ήταν άλλο. Τι μας νοιάζει τι απέγινε ο καθένας. Αχ...Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: