Τρεις κι' ο πούλος !

Η ώρα είναι τρεις τα ξημερώματα.

Τέτοιες ώρες, είτε πιάνεις το πουλί σου και το ζουλάς, είτε βυθίζεσαι σε σκέψεις. Στην περίπτωση μου, ένα και το αυτό...

Σήμερα μου τηλεφώνησε το παρελθόν. Θέλει λέει να βρεθούμε, σύντομα. Υπό συνθήκες συσκώτισης και ενοχής. Να πάμε βόλτα λέει, σε δρόμους που πια μισώ. Δεν ήθελα και πολύ να το ρίξω στα χασάπικα και στα ζειμπέκικα. Χα !

Θα πάω να συναντήσω το φάντασμα μιας νεράϊδας. Το έχω ξαναδεί το έργο. Απ' τα χαράματα θα προσδοκώ την συνάντηση μας. Θα βάλω τα καλά μου, θα επιστρατεύσω ανεπιτήδευτο, κουλ υφάκι και αν την πείσω να μου φτύσεις ! Νισάφι πια και μ' αυτή τη ζωή ! Τρέχω μόνιμα για τη μόνη αγάπη που αγάπησα και την συναντώ συνεχώς μεταλλαγμένη. Ας προσέχαμε.

Έχυσα και ησύχασα !

Λοιπόν ! Αφήνω τον καβαφικό εαυτό μου κατά μέρος και δηλώνω: Άσκηση τέλος ! Απ' την πολλή την άσκηση φέτος πιάστηκαν και τα χεράκια μου. Τουκου-τουκου όλη μέρα, μεγάλωσαν τα δάχτυλα μου ! Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο προσωπικό του γραφείου που με ανέχτηκε ένα χρόνο. Αλίκη, Ντορέτα και Νίκολα αν διαβάσετε ποτέ αυτό το post σας ευχαριστώ δημόσια για όλα. Διότι έτσι έλεγε και ο διοικητής μου στο στρατό: Επαινούμε δημόσια, ξεχέζουμε in person. Πολλά ειλικρινή ευχαριστώ ξανά ! Τώρα έμεινε να δώσουμε και τις εξετάσεις να γίνουμε δικηγάροι με βούλα, να ολοκληρωθεί το κάρμα-σούτρα μας.

Να θυμηθώ:

• Να κουρευτώ γιατί δεν πάει άλλο
• Να πληρωθώ γιατί δεν πάει άλλο
• Να πάω για καφέ
• Να πάω γυμναστήριο
• Να κάνω τουλάχιστον τα μισά από τα πιο πάνω, αύριο !

Α, είπαμε και'μεις να πανηγυρίσουμε πρόωρα και μας έκαναν με τα κρεμμυδάκια οι Ισπανοί. Έχει καλώς, τουλάχιστον στρεπαστρέψαμε τους Αμερικάνους που ως γνωστόν υποθάλπουν την τουρκική κατοχή, ευθύνονται για τον συνεχή πόλεμο στο Λίβανο, κάνανε οικόπεδα όλο το Ιράκ και το Αφγανιστάν ! Θάνατος στους Αμερικάνους που φέτος κάνανε οικόπεδο και την καρδιά μου (όχι που δεν θα το έριχνα και πάλι απόψε το φαρμάκι μου).

Επόμενος σταθμός: Συναυλία Άννας Βίσση, την Παρασκεύη.