Η Εμινέ που Έμεινε Έγκυος

Τις τελευταίες μέρες αναπολώ την Εμινέ και απορώ τι μπορεί να κάνει. Αν βρίσκεται εν ζωή ή αν την έχει αποκεφαλίσει ο πατέρας της επειδή γκαστρώθηκε.

Άκου να δεις. Όταν πήγα να σπουδάσω, το μακρινό σωτήριο έτος 2000, γνώρισα πολλούς ξένους φοιτητές και κάναμε παρέα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και η Εμινέ, με καταγωγή τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η οποία καταπιεσμένη ούσα από τα καθεστώτα των αραπάδων ήρθε στην Αγγλία για να ζήσει και να του δώσει να καταλάβει. Μου είχε περιγράψει πολλές σκηνές καταπίεσης από την καθημερινότητά της, όπως για παράδειγμα το ότι δεν δικαιούνταν να έχει γκόμενο στην ηλικία των 17, (ήταν παράνομο), και ότι μια φορά που την έκανε τσακωτή η αστυνομία με κάποιον στο σινεμά, τον παρουσίασε ως ξάδελφο για να μην την κλείσουν στο κελί 33.

Οπότε καταλαβαίνεις, η Εμινέ στην Αγγλία είδε το φως το αληθινό, έλαβε πνεύμα επ' ουράνιο. Η Εμινέ παρόλο που ήταν μελαχρινή, τριχωτή και έφερνε στο σόι του Μπιν Λάντεν δεν ήταν 100% αραπίνα. Η μάνα της ήταν Ισπανίδα και έτσι έσπαζε κάπως η ασχήμια. Δεν την έλεγες και Πινέλοπε Κρουζ βεβαίως, βεβαίως, αλλά με ολίγη φαντασία προσομοίαζε όσο να πεις με την Σάλμα Χάγιεκ, αλλά στον ρόλο της Φρίντα Κάλο. Που λες, όπως ήδη κατάλαβες, το πρώτο μέλημα της Εμινέ με το που πάτησε στην Αγγλία ήταν να γαμηθεί.

Πέρασε τις πρώτες δυο βδομάδες στην αναγνώριση εδάφους και μόλις εντόπισε τα αγόρια στο πεδίο μάχης της, άρχισε να απλώνει τα πλοκάμια της. Το πρώτο της θύμα, κυπριακής καταγωγής, ήταν ένα παιδί πολύ άβγαλτο και καλοσυνάτο που έδειχνε να μην καταλαβαίνει τις προθέσεις της. Κατανοητό έως ενός σημείου καθότι οποιοσδήποτε θα έκανε τα στραβά μάτια στο φλερτ της. Μια μέρα όμως, άνοιξα την πόρτα του δωματίου της χωρίς να χτυπήσω και βρήκα τον συντοπίτη μου σωριασμένο στο κρεβάτι της, χέρια πόδια ορθάνοιχτα κι αυτήν καβάλα από πάνω του να τον προστάζει: “give me a kiss!” Έπαθα σοκ με το θέαμα.

«Φίλα την ρε, τι το σκέφτεσαι;» Του είπα. «Φίλα την εσύ άμα τη θες!» μου ανταπάντησε. Εντάξει, κι εγώ στη θέση του θα προτιμούσα να φιλήσω ένα χιμπατζή, αλλά αν έφτασε στο σημείο να σε καρφώσει στο κρεβάτι της για ένα φιλί, πάει να πει ότι το μουνάκι της καίγεται σαν πετρελαιοπηγή. «Κάνε κι εσύ το ψυχικό». Ανένδοτος ο άλλος! Τέλος πάντων, μην στα πολυλογώ, το παιδί λίγες βδομάδες μετά μας αποκάλυψε ότι είναι γκέι και ότι τώρα που αποκαλύφθηκε και έφυγε το βάρος από πάνω του θα το εκμεταλλευόταν δεόντως. Με το πουλί στο χέρι έμεινε η Εμινέ, η οποία ομοίως έκανε άλλες δυο βδομάδες να συνέλθει από το σοκ.

Ύστερα χωρίσανε λίγο οι παρέες μας και την έχασα, καθότι άρχισε να κάνει παρέα με κάτι Πακιστανούς οι οποίοι μαζεύονταν σε δωμάτια αλλήλων και κάπνιζαν ναργιλέ ή τέλος πάντων ό, τι άλλο μπορούσαν να καπνίσουν και έτσι δεν είχαμε πολλά δούναι και λαβείν. Τρώγαμε όμως μαζί στην τραπεζαρία της εστίας, οπότε μάθαινα τα νέα της. Μία μέρα, εκεί που έτρωγα το ρημάδι το σάντουιτς με το τυρί και τη ντομάτα, ήρθε μέσα η Εμινέ κλαίγοντας με λυγμούς και σπασμούς. Τι έγινε, μάνα μου; «Είμαι έγκυος» μου λέει. Αχαχαχαχαχαχαχα! «Από ποιόν απ’ όλους, ξέρουμε;»

Έκτακτη η προσαρμογή της Εμινέ στην Αγγλία, έκτακτη! Δύο μήνες το ‘σκασε από τους μουλάδες κατάφερε και πολλαπλασιάστηκε. Τι θα γίνει τώρα, θα πάς να το πεις στον personal tutor σου; "Είσαι με τα καλά σου; Τι να πω στον άνθρωπο;" Ε, ξέρω γω; Να τον ενημερώσεις για την πρόοδό σου! Πριν προλάβω να ψελλίσω τη λέξη πρόοδος ξεπρόβαλε η μάνα της! Ήρθε πετώντας από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα άρον, άρον, να την περιμαζέψει. Μέσα σε δύο μέρες πακέταραν τα πάντα σε κούτες, μην σου πω και την Εμινέ μαζί, και έξαφανίστηκαν. Μάτι δεν τις είδε! Έπειτα από καιρό έμαθα ότι μάνα και κόρη δεν τόλμησαν να επιστρέψουν στα Εμιράτα γιατί ο πατέρας της έτοιμη την είχε τη χαντζάρα. Πήγαν πρώτα στη Μαδρίτη, στους συγγενείς της μάνας της, για να κάνει εκεί έκτρωση σαν ευρω-πέα που ήταν, και ύστερα φόρεσαν τη μαντίλα και επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη να επιδοθούν σε μετάνοιες στον Αλλάχ.

Ξέρω ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δεν είναι για γέλια (μην πέσετε τώρα όλες να με φάτε περί ευαισθησίας στα καταπιεσμένα κοριτσάκια των αραβικών καθεστώτων) αλλά το τι χάχανα είχα ρίξει τότε με το θέμα δεν περιγράφεται. Περιττό να σου πω ότι όταν έφυγε από το πανεπιστήμιο είχε γίνει τρελό παρασκήνιο και εικασίες, μέχρι και στοιχήματα έπεσαν για το ποιού ήταν το παιδί, πράγμα που δεν μάθαμε ποτέ. Δυστυχώς δεκατρία χρόνια μετά δεν κρατήσαμε επαφή, ούτε Facebook υπήρχε τότε για να μπορούμε να κάνουμε stalking με την ησυχία μας και δυστυχώς χάσαμε τα ίχνη της. Όλο και σε κάποιο μπουντρούμι θα την έχουν...

Αθάνατα φοιτητικά χρόνια!