Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2017

Φύλο Πορείας

Εγώ ακόμα δεν κατάλαβα προς τι όλη αυτή η φασαρία με την αλλαγή φύλου στα παιδιά και το σχετικό νομοσχέδιο που συζητιέται στην Ελλάδα.

Όταν σπούδαζα child law εις τας Αγγλίας και συζητούσαμε τα περί εκτρώσεως και τα περί συνουσίας στην εφηβεία, η νομολογία έλεγε ότι αν το παιδί κριθεί πως έχει επίγνωση της κατάστασής του, των συνεπειών των πράξεών του κτλ, κτλ, θεωρείται πως μπορεί να συναινέσει άνετα σε σεξουαλική πράξη και να τεκνοποιήσει, και όλα μια χαρά. Κατ’ αναλογία, θεωρώ πως αν ένα παιδί έχει την πνευματική ωριμότητα να αντιληφθεί του τι συνεπάγεται η αλλαγή φύλου και μπορεί να το αποδείξει ενώπιον Δικαστή τεκμηριώνοντας την άποψή του, δεν υπάρχει λόγος να του το στερήσεις. Αν η αλλαγή φύλου θα του επιφέρει ψυχολογική γαλήνη τότε γιατί όχι;

Εξ όσων ακούω, οι αριστεροί προωθούν την πιο πάνω διαδικασία χωρίς την αναγκαιότητα επιστημονικής τεκμηρίωσης. Πολύ κακώς, κατά τη γνώμη μου, αλλά η αριστερά έχει προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά γενικότερα στην Ελλάδα, και παντού, για να καθόμαστε τώρα να ασχολούμαστε με λεπτομέρειες σαν αυτή.

Άλλη πτυχή της υπόθεσης με απασχολεί εμένα. Η κοινωνική. Σε μία εποχή που ό, τι δηλώσεις είσαι, ενδιαφέρει κανέναν αν στα χαρτιά σου αναγράφεται άρρεν ή θήλυ, διεμφυλικός, ασέξουαλ ή μπαϊσέξουαλ; Χε-στη-κα-με. Σε κάθε περίπτωση αν θέλουμε σε κάνουμε παρέα. Μέχρι να το ποινικοποιήσουν κι αυτό βέβαια. Γιατί εγώ είμαι σίγουρος ότι θα ζήσουμε και εποχές που όχι μόνο θα απαγορεύεται να μιλήσεις αρνητικά για τον οποιονδήποτε, (ό, τι κι αν σου ‘χει κάνει), αλλά θα είσαι υποχρεωμένος και διά νόμου να συναναστρέφεσαι μαζί του και να τον αγαπάς. Μη σου πω να τον λατρεύεις.  

Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνω γιατί στις μέρες μας ουδείς εστιάζει στο πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένας πολίτης για να είναι αρεστός, αποδεκτός και να πορεύεται φυσιολογικά στο ποτάμι της κοινωνίας: Το να είναι χρήσιμος, το να είναι αναγκαίος. Γι αυτά δεν μιλάει κανείς. Θεωρούνται υποδεέστερα χαρακτηριστικά. Είχα διαβάσει / ακούσει μία συνέντευξη του Λάκη Γαβαλά πρόσφατα, στην οποία έλεγε ότι ο ίδιος είναι γυναίκα. Η δήλωση πέρασε στα ψιλά. Και εννοείται πέρασε στα ψιλά καθότι ουδείς κόπτεται για το τι αισθάνεται ο Γαβαλάς. Και πολύ ορθά δεν κόπτεται κανείς είτε αισθάνεται άντρας είτε αισθάνεται γυναίκα. Το θέμα είναι ότι ο Γαβαλάς υπήρξε χρήσιμος στον τομέα του, πριν κηρύξει πτώχευση, και ότι ήταν αναγκαίος στις τηλεοπτικές εκπομπές που συμμετείχε (να θυμηθούμε ότι πέρσι το Μέγκα Κύπρου στήριξε όλη τη σεζόν των καλλιστείων πάνω του, φέρνοντας τον αυθημερόν στη Κύπρο προκειμένου να φέρει τηλεθέαση με τις εκκεντρικές του εμφανίσεις και έξυπνες ατάκες του. Το ίδιο συνέβαινε και στο dancing with the stars στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια).

Μπορώ να σου κατονομάσω δεκάδες διάσημους ανθρώπους αμφιλεγόμενου σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητος που δεν αφορούν κανέναν για το πώς αισθάνονται, αλλά χαίρουν άκρας αποδοχής για το έργον τους. Μας αφορούν για τα τραγούδια που συνθέτουν, για τα θεατρικά έργα που συγγράφουν, για τις αθλητικές τους επιδόσεις, για το πολιτικό τους έργο. Μόνο αν πρόκειται περί καραγκιόζηδων, αργόσχολων, ηλιθίων ο κόσμος επικεντρώνεται στο πώς τον παίρνουν. Όλοι οι υπόλοιποι δρέπουν δάφνες και σεβασμό. Σε νοιάζει αν ο προπονητής του Μελισσανίδη τω καιρώ εκείνο του είχε πει «μπράβο κοριτσάρα μου» κατά τη διάρκεια αγώνων; Ο άνθρωπος σου έφερε χρυσό από ολυμπιάδα! Στο φέρνουνε συχνά; Μήπως σε απασχόλησε πάνω από μία μέρα η παραδοχή του Απόστολου Γκλέτσου πως το ψάρι ψήνεται κι από τις δύο πλευρές; Στη Στυλίδα τον έχουν θεό για τις τομές που έχει κάνει στην τοπική διοίκηση. Nothing else matters. Το ίδιο κι ο Ψινάκης. Πέραν του ότι είχε κερδίσει προ πολλού τον κόσμο με τις ατάκες του στις διάφορες εκπομπές που συμμετείχε, πλέον με τα έργα στον Μαραθώνα και την προβολή που του κάνει, έχει το ακαταλόγιστο. 

Επομένως, σε μία χώρα που παραπαίει, it doesnt pay και γενικότερα πέη, καλό θα ήταν να εστιάσουμε στο τι προσφέρει ο καθένας με το έργο του. Αυτό θα έπρεπε να διδάσκεται, αυτό θα έπρεπε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος, αυτό θα έπρεπει να ήταν το ζουμί.  Από εκεί και πέρα, ό, τι θέλεις δήλωνε, φόρα τακούνια, φόρα φουστάνια, βάλε κι ένα αγγούρι στον κώλο και βγες για βόλτα, ολίγον μας ενδιαφέρει. Δεν θα σε αγαπήσουμε επειδή απλά έτυχε να είσαι αλλιώς. Ούτε θα σε μισήσουμε φυσικά, αλλά αυτό που πρέπει ξαφνικά να αγαπήσουμε με το ζόρι τον κάθε πικραμένο κάποτε πρέπει να το ξεπεράσετε. Όπως προείπα, αν θέλουμε σε παίζουμε, αν θέλουμε σου μιλάμε.  Πρόσφερε για να υπάρχεις, πρόσφερε για να αφοράς.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Chris μου ανοίγεις μεγάλη συζήτηση. Απλά να αναφέρω 2-3 πραγματάκια εκ του προχείρου. Συμφωνώ μαζί σου ότι σε άλλα πράγματα μετριέτε η αξία του ανθρώπου, δεν θα έπρεπε ούτε για το άτομο, και προπαντώς για την κοινωνία η σεξουαλικότητα ή η ταυτότητα φύλου κάποιου ατόμου να θεωρείται ως το πιο σημαντικό/ενδιαφέρον του χαρακτηριστικό!
Ως προς τα άτομα που ανάφερες, σκέφτου πόσο δύσκολα θα πέρασαν (από πλευράς βίας (τόσο λεκτικής όσο και σωματικής), πριν γίνουν γνωστοί. Δυστυχώς υπάρχουν και άτομα που ναι μεν προσφέρουν αλλά δεν είναι διάσημα. Αυτόματα η κοινωνία δεν είναι και τόσο ευγενική και ευαίσθητη όσο με κάποιους από τους διάσημους. Γιατί μην ξεχνάς ότι ζουμε σε μια τόσο δήθεν κοινωνία που για το δεδομένο Α, ο πλούσιος, διάσημος, κτλ θα επικροτηθεί για τον τρόπο που το χειρίστηκε (μην σου πω θα τον ανακυρήξουμε και ήρωα), ενώ ο φτωχός και άσημος θα πούμε ποιός τον χέζει.
Επίσης να αναφέρω ότι θεωρώ ότι η προσπάθεια που γίνεται προσπαθεί να καλύψει πρακτικά ζητήματα όπως το να προλάβει τις αλλαγές που επιφέρει η εφηβεια στο σώμα, όπως επίσης και πρακτικά ζητήματα όπως θέματα ταυτοποίησης προσώπου. Σκέψου να πάει κάποιος τράπεζα μουσάτος τριχωτός και η ταυτότητα να γράφει Ευλαμπία ρε παιδί μου! Εν στην Κύπρο που ζούμε! Αντιλαμβάνεσαι πόσος ντόρος θα δημιουργηθεί μέχρι να τους εξηγήσει ότι είναι το ίδιο ατομο.
Και επειδή έχω δει από πρώτο χέρι πολύ άσχημες συμπεριφορές προς τα trans άτομα, τόσο στον χώρο εργασίας μου όσο και έξω, θεωρώ ότι κάποιες συζητήσεις και ενημέρωση/επιμόρφωση του κόσμου είναι απαραίτητη, όσο και βασικές αλλαγές του νομικού πλαισίου ώστε να είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι. Κυρίως όμως να είμαστε ασφαλείς!!!

Άλεξ

Υ.Γ. Το ότι η εκκλησία δεν δέχεται τα trans άτομα αλλά έχει άποψη για κάτι που αφορά τις ζωές και το μέλλον τους...δεν θα το συζητήσω καν!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο.

Cloudia

Ανώνυμος είπε...

Τα πες πολύ ωραία. Μακάρι να σκέφτονται και άλλοι σαν και σένα.

Woofis είπε...

Καλημέρα Anti-Christos. Για άλλην μιαν φοράν επί της ουσίας, η ανάρτηση σου εν σωστή, τζιαι βρίσκει με σύμφωνον, ότι δηλαδή δεν είναι, ούτε θα έπρεπεν να είναι, σημαντικόν ή κρίσιμον στην "αξιολόγησην" ενός εκάστου ο σεξουαλικός του προσανατολισμός. Για άλλην μια φοράν όμως παρουσιάζεις τα πράματα με τέθκοιον τρόπον που "στρεβλώνεται" η ούλλη εικόνα χωρίς να χρειάζεται. Λόγω της μόνιμης εμπάθειας σου σε κάθε τι που προέρχεται που την "αριστεράν". Πάλε καλά που εν είshες αφορμήν να φκάλεις τζιαι την άλλην σου εμπάθειαν, εναντίον κάθετι "κυπριακού".
Αρχικά, να επισημάνω ότι η νομοθεσία έρκεται να "επιβάλει" συμπεριφορές ακριβώς γιατί εν απαραίτητον στο πλαίσιον της αναζήτησης κοινωνικής ειρήνης. Τούτον που ζητάς τζιαι αναπτύσσεις, ότι "δεν πρέπει να παίζει ρόλον ο σεξουαλικός προσανατολισμός στην μεταχείρισην ενός ατόμου" δυστυχώς δεν υφίσταται. Εν προφανές ότι τα άτομα ΛΟΑΤΙ εξακολουθούν σε ούλλα τα επίπεδα της κοινωνίας (άρα τζιαι στην εφηβείαν) να υφίστανται δυσμενείς διακρίσεις ακριβώς λόγω τούτου το θέματος τζιαι ασχέτως του τι "προσφέρουν". Εν τζιαι ζητά σου ο νομοθέτης να τους "αγαπήσεις", όπως λαλείς. Ζητά σου να τους μεταχειρίζεσαι όπως τους straight. Που σήμερα εν το κάμνεις (οϊ εσύ, ένας μέσος όρος αθρώπων).
Όσον για την "αριστεράν", τζιαι το ανεδαφικόν σου πόρισμαν ότι "η αριστερά έχει προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά γενικότερα στην Ελλάδα, και παντού", απλά θα σου παραθέσω, τζιαι ψάξε το αν θέλεις, ότι χωρίς την "αριστεράν" ανά τον κόσμον:
- ο εργοδότης σου θα εδικαιούτουν να σε βάλλει να δουλέψεις όσες ώρες ήθελεν (το 8-8-8 στην εργασίαν εν σαφής διεκδίκηση τζιαι κατάκτηση της "αριστεράς") τζιαι να σε απολύει χωρίς την παραμικρήν αποζημίωσην. Ας μεν μιλήσουμεν για άδειες, παροχές μητρότητας κλπ.
- οι γυναίκες εν θα δικαιούνταν να ψηφίσουν τζιαι να ψηφιστούν (η "δεξιά" πατριαρχία εθεωρούσεν τες γυναίκες ανίκανες για τούτα τα πράματα)
- η εκδήλωση ομοφυλοφυλικής συμπεριφοράς θα ήταν ακόμα "αξιόποινον αδίκημαν" (οι δεξιοί straight ακόμα τζιαι σήμερα θεωρούν την ομοφυλοφυλίαν "παρά φύσην" τζιαι - τουλάχιστον - "ηθικά κατακριτέαν").

Έshιει τζι'άλλα αλλά μεινίσκω ως δαμέ. Πριν σε αφήσω να σημειώσω επίσης ότι με τον όρον "αριστερά", ειδικά στη σύγχρονην εποχήν, εν εννοούμεν τους "κομμουνιστές" (οι οποίοι σημείωσε είναι δογματικά εναντίον της ομοφυλοφυλίας τζιαι σημαντική μερίδα τους εν όσον δογματική όσον ο πιο συντηρητικός χριστιανός αξωματούχος). Εννοούμεν τζείνες τες πολιτικές συμπεριφορές που ευνοούν την "πρόοδον", την "αλλαγήν", σε αντίθεσην με την "συντήρησην" της "δεξιάς". Εν κακή η "συντήρηση"; Όχι βέβαια, πολλές φορές λειτουργεί ως "φρένον" στην ασυδοσίαν. Αλλά γενικά "αντιστέκεται" στην "αλλαγήν". Με τούτον τον ορισμόν, "αριστεράν" μπορείς να εντοπίσεις σε ούλλους τους πολιτικούς/ κοινωνικούς χώρους, ως τους αθρώπους που κάμνουν τες παρεμβάσεις για βελτίωσην πεπαλαιωμένων/ στερεοτυπικών συμπεριφορών τζιαι ωθούν τον κόσμον να εν πιο "ανοικτός", "ανεκτικός" τζιαι "προσαρμόσιμος" στες επιταγές της εκάστοτε εποχής. Μπορεί κάλλιστα ένας ιερωμένος ας πούμεν, να είναι πολλά πιο ανοικτόμυαλος σε θέματα αυτοπροσδιορισμού τζιαι ηθικής που έναν σοσιαλιστήν. Σε τούτην την περίπτωσην, "προοδευτικός" (άρα "αριστερός") εν ο ιερωμένος, όχι ο σοσιαλιστής που επιλέγει τη "συντήρησην".
Έννεν τυχαίον ότι οι "δεξιοί" πολιτικοί χώροι εν θιασώτες "απαράβατων αρχών" όπως το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", σε βαθμόν "μυστικισμού". Τζιαι εντός των κόλπων τους θα εύρεις τζιαι αθρώπους προοδευτικούς, οι οποίοι προσπαθούν να "εκσυγχρονίσουν" την παράταξην τους.
Ίσως τούτα να σε ωθήσουν να αναθεωρήσεις την απόλυτη σου θέσην περί "αριστεράς" τζιαι του ρόλου της στην κοινωνίαν. Stay cool.

Anti-Christos είπε...

@Άλεξ. Συμφωνώ με όσα λες. Συμφωνώ ότι στην Κύπρο που είναι όλα μικρότερα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Στο κείμενο δεν επικεντρώνομαι στα τρανς άτομα, ούτε στους ομοφυλόφιλους, ούτε σε κανέναν ιδιαίτερα. Αυτό που λέω είναι ότι σ' αυτή τη ζωή δεν μετρά τι είσαι και τι γράφει η ταυτότητά σου, μετρά τι προσφέρεις. Συμφωνώ ότι η αλλαγή θα ρυθμίσει πρακτικά ζητήματα και δεν εναντιώθηκα σ' αυτό. Το μπούλινγκ που αναφέρεσαι είναι κάτι που το βιώνουμε όλοι αργά ή γρήγορα και δεν έχει με το τι γεννηθήκαμε, αλλά με το πόσο επιτρέψαμε στους άλλους να βρουν πατήματα να μας χυμήξουν, είτε η ευαισθησία μας έγκειται στην σεξουαλικότητά μας, στην προσαρμοστικότητά μας στην κοινωνία, στην οικονομική μας κατάσταση, στον χώρο εργασίας μας. Τη δε εκκλησία, γνωρίζεις πολύ καλύτερα πού την έχω γραμμένη γενικώς. Ελπίζω να μην σε έθιξα προσωπικά με το κείμενο, γνωρίζεις πόσο σε αγαπώ και αντιλαμβάνεσαι το ύφος στο οποίο κινούμαι.

Anti-Christos είπε...

@Woofi: Διαφωνώ κάθετα με το 90% των όσων γράφεις, αλλά εν νομίζω να βκει τζαι τίποτε με το να το συζητήσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Chris μου,

Εννοείται ότι δεν ενοχλήθηκα με το άρθρο σου! Απλά ήθελα να συμπληρώσω και εγώ 2-3 πραγματάκια. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να σκέφτονταν όπως λες, όπου σημαντικό ρόλο θα έπαιζε η ουσία και τα θετικά επιτεύγματα του κάθε ενός από εμάς ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των υπολοίπων. Το bullying δεν το γλιτώνει κανένας από εμάς (σε διάφορες φάσεις και βαθμούς όλοι το βρίσκουμε στο δρόμο μας).
Woofi καλύτερα να μην συζητήσουμε την προοδευτικότητα της αριστεράς στην Κύπρο! Όλα στον βωμό του ψήφου!
Ίσως αν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και να νιώσουμε ο ένας τον άλλο, να βελτιωθούν πολλά πράγματα στην χώρα μας. Αν συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου και δεν είμαστε υπεράνω όλων, ίσως αλλάξει και η κοινωνία μας.

Καλο υπόλοιπο! Τα φιλιά και την αγάπη μου!

Άλεξ

Ανώνυμος είπε...

Αρκετά προοδευτικές οι απόψεις σου στο πιο πάνω άρθρο. Για Κυπραίος που γεννήθηκε στα 80s, εντυπωσιακά προοδευτικές. Δυστυχώς πολλοί εκφράζουν τέτοιες απόψεις όταν πρόκειται να τοποθετηθούν γενικά πάνω σε ένα θέμα κοινωνικό όπως αυτό της ομοφυλοφυλίας (που μακάρι να μην θεωρείτο καν θέμα) μέχρις ότου ανακαλύψουν ότι ο αδερφός τους ή ο γιος τους ή κάποιο προσφιλές τους άτομο τελοσπάντων είναι gay. Χαίρομαι που τουλάχιστον ξέρουμε ποιο είναι το σωστό κατά βάθος.

Αναμένουμε τα σχολιά σου και σε σχέση με το θέμα της έκτρωσης!!

Moonlight είπε...

Συμφωνώ στο ότι εν θα συμπαθήσω ή αντιπαθήσω κάποιον για το ποιον γουστάρει και πώς, και ότι η βάση μου στο αν συμπαθώ κάποιον ή όχι είναι στο πώς είναι η αλληλεπίδρασή μας, η σχέση μας, τα πάθη του, ο τρόπος σκέψης του, οι συζητήσεις του- που φαντάζομαι ότι για μένα μπορεί να εμπίπτουν στο πιο προσωπικό επίπεδο του πόσο χρήσιμος είναι κάποιος. Δεν με αφορά μόνο δηλαδή ο διάσημος που μεγαλούργησε ή προσέφερε κλπ, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο αν ο άλλος προσφέρει κάτι σε εμένα. Πάνω κάτω νομίζω τούτο εν το κριτήριο με το οποίο κάνουμε φίλους και συμπάθειες, έννεν;
Τώρα το γιατί γίνεται το όλο θέμα- είχα κι εγώ απορίες, και κάποιες λύθηκαν όταν πέρσι παρεβρέθηκα σε μια συζήτηση με τρανς άτομα και γονείς, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εβδομάδας υπερηφάνειας που πέρσι ήταν αφιερωμένη στα τρανς άτομα. Θυμάμαι ότι ένα παιδί έλεγε πως όποτε ταξιδεύει πρέπει να ξυρίζεται, να ντύνεται πιο "ουδέτερα", κλπ, για να μην αντιμετωπίζει θέματα στο αεροδρόμιο. Όποτε τον σταματήσει η αστυνομία στο δρόμο, αισθάνεται την ανρητικότητα και τον ρατσισμό, και στην καλύτερη των περιπτώσεων την αμηχανία τους... Ή να πηαίνεις για συνέντευξη σε δουλειά και να σκέφτεσαι να στείλεις cv ως Ανδρέας, και να παρουσιαστείς ως Άντρεα, ή να στείλεις ως Άντρεα κι αν σε πιάσουν να πρέπει να δώσεις ταυτότητα και να είσαι Αντρέας; Έννεν και ο πιο ωραίος τρόπος να ζεις, όπως και να το κάμουμε, και τούτα νομίζω εν που τα πιο απλά θέματα... Κατά τα άλλα εν ακολούθησα πολλά τις εξελίξεις στην Ελλάδα με το θέμα, αλλά που όσα ξέρω και καταλαβαίνω, ήταν καλό βήμα, που θα βοηθήσει στην πιο ομαλή ζωή τούτων των ατόμων, και σιγά σιγά ελπίζω σε λιγότερο ρατσισμό από τους υπόλοιπους.

Ανώνυμος είπε...

Για να ακριβολογούμε, δεν ισχύει ότι η Εκκλησία δεν δέχεται τα άτομα ΛΟΑΤ, έτσι γενικά κι αόριστα. Δεν δέχεται να τα παντρέψει όμως εφόσον αυτό αντιτίθεται στο Λόγο του Θεού. Όσον αφορά στα υπόλοιπα άλλα μυστήρια, η Εκκλησία δέχεται τον οποιονδήποτε μετανοεί και θέλει να λάβει μέρος στα μυστήρια της. Οι υπόλοιποι από μόνοι τους θέτουν εαυτόν εκτός.

Αν θα γενικολογήσουμε, η Εκκλησία ως θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα (και Κύπρο) δηλώνει επίσημα τη θέση της ενάντια στην καταπάτηση του Λόγου του Θεού, σε χώρες κατ' εξοχήν ορθόδοξες χριστιανικές.

Anti-Christos είπε...

@πρώτε ανώνυμε:

Σ'ευχαριστώ που θεωρείς τις απόψεις μου προοδευτικές και αντιπαρέρχομαι την "προσβολή" για την ηλικία μου και την υπέροχη δεκαετία στην οποία γεννήθηκα. Να σε ενημερώσω ότι δεν γνωρίζω κανέναν της ηλικίας μου ή του κοινωνικού μου κύκλου που δεν τις συμμερίζεται. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αποτέλεσμα παρουσίας κάποιου προσφιλούς ομοφυλόφιλου ατόμου στη ζωή μου. Είναι αποτέλεσμα συνεχούς παρατήρησης της κοινωνίας και νομικής σκέψης. Υποψιάζομαι ότι έχω πολλούς φίλους γκέι, με τους οποίους όμως ουδέποτε συζητούμε τα προσωπικά τους. Εστιάζουμε σε άλλα πράγματα που τυχόν μας ενώνουν. Βεβαίως, αν το θελήσουν μπορούν να μου ανοιχτούν, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα δεν είναι έτοιμοι και το σέβομαι. Δεν θέλει και πολύ όμως για να καταλάβεις τι αρέσει πάνω κάτω στον καθένα. Επίσης, να σου πω ότι θεωρώ τον ανθρώπινο σεξουαλισμό πολύπλοκο θέμα για να το κατατάξω μόνο σε στρέητ, μπάι, γκέι, τρανς κτλ, κτλ. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι έχω και εντρυφήσει στο θέμα αλλά πιστεύω ακράδραντα στο "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου". Αυτά τα ολίγα. Για τις εκτρώσεις δεν τοποθετούμαι καθότι δεν με αφορούν. Ο καθένας επιλέγει με ποια σμίγει και αν η άλλη αποφασίσει μιαν ημέρα να το ρίξει, ας πρόσεχε με ποιαν πλάγιαζε. Από την πλευρά της γυναίκας-μητέρας δεν θεωρώ ότι με παίρνει να εκφράζω γνώμη.