Παρελάσεις

Οι εθνικές επέτειοι και οι παρελάσεις δεν σημειώνουν κανένα προσωπικό ενδιαφέρον εδώ και αρκετά χρόνια. Μάλλον κατάθλιψη μου προκαλούν, αφενός για το κατάντημα του έθνους μας που κινδυνεύει από αφανισμό τόσο από εξωγενείς, αλλά κυρίως από εσωτερικούς παράγοντες, αφετέρου γιατί όλοι ξέρουμε ότι τα φυντάνια μας που παρελαύνουν ουδόλως μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά του έπους του ’40 από την 25^η Μαρτίου, καθιστώντας τη σημασία της παρέλασης άκυρη. Επίσης, οι στρατιωτικές μας δυνάμεις, για όσους υπηρετήσαμε θητεία και γνωρίζουμε εκ πείρας, δεν μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζονται απ’ αυτό που ονομάζουμε ‘ετοιμότητα’, οπότε το να βγάζουμε παγανιά τα στρατά μια-δυο φορές τον χρόνο για να ανυψώσουμε το ηθικό μερικών ρομαντικών ανθρώπων σαν κι εμένα, μόνο ως αυταπάτη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Αλλά! Οι εθνικές επέτειοι και οι παρελάσεις σημειώνουν άλλου είδους ενδιαφέρον. Σημειώνουν έντονο ενδιαφέρον καθώς μια μερίδα πληθυσμού σπεύδει να μας υποδείξει πως «πρέπει να καταργηθούν». Οι λατρεμένοι σε όλους μας αριστεροί, ή πιο σωστά οι «προοδευτικοί» άνθρωποι αυτής της χώρας δεν χάνουν ευκαιρία να γκρινιάξουν - για τους λάθος λόγους όπως πάντα - και ως σωστοί δημοκράτες που είναι να βροντοφωνάξουν εναντίον τους και να απαιτήσουν την κατάργησή τους.

Ας καταργηθούν οι παρελάσεις αφού τις καταντήσαμε άνευ περιεχομένου, σιγά! Εγώ μαζί σας. Λες και άλλη έγνοια δεν έχω να ξυπνήσω το πρωί της αργίας για να καμαρώσω άρματα του 1821 που τα μοστράρουμε για καινούρια, και αμόρφωτα τσουλάκια του λυκείου με τα μίνι να μου εκχυδαΐζουν την κατάσταση. Προτιμώ να αλλάξω πλευρό. Όταν όμως αντιστραφεί το επιχείρημα και αντιπροτείνεις να καταργηθούν πάραυτα και άλλες παρελάσεις ή αργίες όπως π.χ. το γκέι πράιντ, ή τέλος πάντων εκείνη η αχρείαστη πορεία της εργατικής πρωτομαγιάς, ή η παρεξηγημένη μέρα της γυναίκας, δέχεσαι καταιγισμό ενστάσεων, ενίοτε και πόλεμο.

«Ξέρεις πόσους αγώνες έκαναν οι εργαζόμενοι για να έχεις εσύ σήμερα πενθήμερη εργασία με αναγνωρισμένες άδειες, κανονικές, αναρρωτικές, κτλ; Ξέρεις πόσο αίμα χύθηκε για να πληρώνεσαι εσύ σταθερά τον μισθό σου, μήνας μπει - μήνας βγει;»

«Ξέρεις πόσους αγώνες έδωσαν και δίνουν ακόμα τα άτομα που έλκονται από το ίδιο φύλο για να πολεμήσουν τις προκαταλήψεις και να κατοχυρώσουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα;»

«Ξέρεις πόσα σουτιέν έκαψαν οι φεμινίστριες για να αποκτήσει η γυναίκα δικαίωμα ψήφου; Για να αποτάξει τη φαλλοκρατία, για να αντιπροσωπεύεται ικανοποιητικά στα κοινά;»

Δεν ξέρω. Ή μάλλον, δεν με ενδιαφέρει να ξέρω. Με ενδιαφέρει όμως που όταν εγώ λέω «ξέρετε πόσοι θυσιάστηκαν και πολέμησαν τον εχθρό για να έχετε εσείς σήμερα πατρίδα και ανθρώπινα δικαιώματα και να μας λέτε αυτές τις βλακείες» άπαντες δυσανασχετείτε. Γιατί μπορεί να παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον το άρμα με την Παπαρίζου πάνω και τους άντρες με τα τάγκα, είναι υπέροχο να βγαίνουν οι γυναίκες στα μπουζούκια και να τα σπάνε κάθε Μάρτη, αλλά όταν οι ένοπλες δυνάμεις (ή τέλος πάντων αυτά τα ταγάρια που υποτίθεται θα μας σώσουν) βγαίνουν στις ρούγιες, τότε όλοι αναφωνούν: «ντροπή και αίσχος να μαθαίνουμε στα παιδιά μας τη βία και τον πόλεμο!»

Αν από όλη τη σημασία της παρέλασης εσύ κατάλαβες ότι προωθείται η βία, τότε να πας να κοιταχτείς. Η παρέλαση γίνεται για να τιμηθούν οι νεκροί, για να θυμόμαστε την ιστορία μας και να την επαναλάβουμε όταν οι συνθήκες μας φέρουν προ επαναλήψεως. Ναι, αυτά τα αγαθά που απολαμβάνεις εσύ σήμερα, δυστυχώς επιτεύχθηκαν με πόλεμο, ένα αναγκαίο κακό χωρίς το οποίο όμως τίποτε δεν κερδίζεται. Γιατί εγώ δεν ξέρω καμία νίκη στην παγκόσμια ιστορία που επιτεύχθηκε με ειρηνικά μέσα. Σοκ, ε; Καλωσήλθατε στα εγκόσμια.

Εσύ επιλέγεις τι θα φωτίσεις να δεις σε κάθε περίπτωση. Κάποιοι έξω απ’ αυτόν τον κόσμο θα σταθούν στα αντρικά τάγκα, κάποιοι άλλοι, εξίσου αδαείς, θα σταθούν στις γυναίκες που αποθρασύνθηκαν, κάποιοι άλλοι στα βίαια τανκς. Σε κάθε περίπτωση σου φταίει η παρέλαση για τον λάθος λόγο. Είναι σαν να επισκέπτεσαι τη Ντίσνεϊλαντ και να σου φταίει η παρέλαση των κινουμένων σχεδίων επειδή «εμπορευματοποιούν το παιδικό όνειρο, τρέφουν τις αγνές, παιδικές ψυχές με ψευδαισθήσεις, και επιβάλλουν με το ζόρι τη χαρά, προβάλλοντας μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας».

Δεν φαντάζεσαι τι φούσκος έχει να πέσει αν εκεί που εγώ χαίρομαι τον Μίκυ και τη Μίνυ έρθεις να μου ζαλίσεις τον έρωτα με τα πιο πάνω παραδείγματα. Δεν φαντάζεσαι!

Η Δημοκρατία, κύριοι, τα χωράει όλα. Και τα τάγκα, και τα σουτιέν και τα τανκς. Όλα είναι απαραίτητα στις σωστές δόσεις. Και δεν είστε εσείς οι διαπαιδαγωγοί της κοινωνίας για να μας υποδείξετε το σωστό και το λάθος. Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να μας πείτε εμάς αν θα καταργήσουμε μία επέτειο που μας εμπνέει; Αν δεν γουστάρετε, με γεια σας με χαρά σας. Μην σώσετε και πατήσετε. Καθίστε σπίτια σας. Αλλά να απαιτείτε να «καταργηθούν;» Αυτό αν συνέβαινε σε μία δικτατορία τι θα λέγατε;

Οι παρελάσεις είναι γιορτή. Μην είστε αυτοί οι γνωστοί μίζεροι που χαλούν το πάρτι.