Η Ψήφος Που Πέταξε Κι Έγινε Πέρδικα

Ήταν δύσκολες οι φετινές ευρωεκλογές με την έννοια ότι δεν ήξερα τι να ψηφίσω. Αποφάσισα να μην δώσω ψήφο στη Θεοχάρους, παρόλο που μια μέρα θέλω να τη δω πρόεδρο αυτής της χώρας, γιατί δεν είμαι 100% ευχαριστημένος από τον ΔΗΣΥ, και καλό θα ήταν να μην μας θεωρούν δεδομένους. Ως εκ τούτου, ψάχτηκα στο ΕΛΑΜ.

Μπήκα στην ιστοσελίδα τους και άρχισα να την ανακατεύω μπας και βρω πλάσμα της προκοπής για να ψηφίσω. Διάβαζα βιογραφικά, δεν είδα τίποτε το εξτράβαγκαντ που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου, άσε που κάποια στιγμή εντόπισα έναν νεαρό υποψήφιο που εργάζεται σε οικογενειακή επιχείρηση υπηρεσιών ταξί και ήταν σαν να αντίκριζα το αντίπαλο δέος του Συλικιώτη στο ακροδεξιό του. Άσχημα τα πράγματα, προχώρησα πιο κάτω.

Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να μην βρω σε ολόκληρο ψηφοδέλτιο έναν άνθρωπο πανεπιστημιακής μόρφωσης που να μου γεμίσει το μάτι. Δεν είναι δυνατόν να μην έριξαν έναν 'διανοούμενο' (όσο μπορεί να υφίσταται αυτός ο όρος για κάποιον που αποδέχεται να εκπροσωπήσει κυπριακό κόμμα), στο ψηφοδέλτιο, έστω και για ξεκάρφωμα, σκέφτηκα. Και δεν διαψεύστηκα. Έπεσα πάνω στον κ. Κλεοβούλου, ο οποίος είναι δικηγόρος στο επάγγελμα, απόφοιτος του Καποδιστριακού Θεσσαλονίκης, σχετικά νέος, αξιοπρεπής και σαν παράστημα. Σκέφτηκα να γκουγκλάρω το όνομά του να δούμε τι άλλα ψάρια θα πιάσουμε, με την ελπίδα να κέρδιζε τη ψήφο μου. Εμφανίζεται το πιο κάτω βίντεο. Πατώ, και τι να δω; Μια ομιλία του στην οποία μεταξύ άλλων δήλωσε τα εξής ακατανόμαστα: 

«Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Την Ελλάδα που παράγει Βίσση και Καρβέλα;»

Είπε κι άλλους. Είπε για τη Στεφανίδου, την Τζούλια (την Αλεξανδράτου) και τον Ψινάκη. Αλλά με το που έπιασε στο στόμα του τη Βίσση και τον Καρβέλα, στραγγαλίστηκε η ψήφος! Έβγαλε φτερά και πέταξε, σαν κορώνα της Άννας εν ώρα ‘Παραλύω’. Έτσι άδοξα, έτσι παρεξηγημένα, έληξε και η σχέση μου με το ΕΛΑΜ πριν καλά, καλά αρχίσει κυρίες και κύριοι. Ένας μαλάκας βρέθηκε να σε ψηφίσει και έτυχε να του μπήξεις το μαχαίρι στην καρδιά μεσιέ Κλεοβούλου. Συγχαρητήρια, ελπίζω να αισθάνεσαι καλά γι αυτό που έκανες, τις νύχτες να κοιμάσαι δίχως τύψεις που με πέθανες, θερμά συγχαρητήρια ακόμη μια φορά!" Τόση ήταν η στεναχώρια μου που στο τσακ ήμουν να ψηφίσω για αντίδραση το νεοσύστατο κόμμα των Ζώων, που σε μια πιο ελεύθερη σύλληψη καλύπτει και ολόκληρο τον πληθυσμό, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, πεποιθήσεων και λοιπών χαρακτηριστικών. Αντιστάθηκα όμως, και εν τέλει ψήφισα Περδίκη. Απ’ την πανίδα στη χλωρίδα δηλαδή. Μην ρωτάς το γιατί, ήταν η μόνη λύση, καθότι ο συγκεκριμένος μου φαίνεται ο ελάχιστα πιο αντιπαθητικός από όσους θεωρούνταν μάχιμοι για μια θέση στη Βρυξέλλα.

Δεν εξελέγη τελικά, αφού ως γνωστόν ουδέποτε κερδίζει αυτό που θέλω είτε μιλάμε για εκλογές, είτε για Γιουροβίζιον. Ελάχιστα πράγματα άλλαξαν απ’ όσο είδα, ίδια κατανομή για τα κόμματα ξανά, με μόνη ευχάριστη νότα το ότι δεν εξελέγη τουρκοκύπριος, πράγμα που απευχόμουν, και με απόλυτη δυσάρεστη νότα το ότι τελικά εξελέγη ο Συλικιώτης. Ας μην ξανά παραπονεθούμε για την Κοντσίτα, αυτό που θα δουν οι Ευρωπαίοι από βδομάδας θα είναι έτη φωτός κατώτερο από κάθε άποψη. Η Κοντσίτα, αν μη τι άλλο, άδει και δυο φωνήεντα…