Μας Κακομαθαίνετε Κύριε Πρέσβη

Το πόσο τσαντίστηκα με τον διορισμό του πρώην υπουργού παιδείας, Κυριάκου Κενεβέζου, ως πρεσβευτή της Κύπρου στην Ελλάδα, δεν μπορείς να το φανταστείς. Ναι, αναγνωρίζω ότι ξεσπούν πολύ χειρότερα σκάνδαλα καθημερινά, γίνονται οικονομικές χοντράδες, πολιτικά ατοπήματα, ξεπουλήματα και τα λοιπά, μα αυτό το γεγονός με ενόχλησε περισσότερο από όλα, χωρίς βέβαια να εξετάζω ή να αμφισβητώ το νομοτυπικό του πράγματος.

Ο διορισμός του Κενεβέζου στην πρεσβεία, είναι η απόδειξη ότι δεν αξίζει να επιστρέψει κανένας πτυχιούχος στην Κύπρο, είναι η απόδειξη ότι δεν αξίζει καν να παλέψεις να διορθωθεί η χώρα και έχεις κάθε δίκαιο να μισείς, να βδελύσσεσαι κάθε τι κυπριακό, ώσπου να γίνει το θαύμα να εξαφανιστεί από προσώπου γης αυτή η λέρα, αυτή η κουράδα που ονομάζουμε πατρίδα.

Και τώρα που ηρέμησα, θα σου εξηγήσω και γιατί βγήκα από τα ρούχα μου.

Ξέρεις τι ζόρι περνά ένας υποψήφιος για να μπει στο Διπλωματικό Σώμα; Αν δεν ξέρεις να σου πω εγώ, αφού κάποτε μου πέρασε από το μυαλό να παρακαθίσω εξετάσεις για διορισμό στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μια αγαπημένη φίλη μάλιστα, μου είχε φέρει και ένα παλιό γραπτό των εξετάσεων για να πάρω μια ιδέα, το οποίο ήταν τόσο απαιτητικό που θα έπρεπε να προετοιμάζομαι για δύο χρόνια προκειμένου να αντεπεξέλθω. Θα έπρεπε να παρακολουθώ τα διεθνή καθημερινά, θα έπρεπε να μάθω τα πάντα γύρω από την παγκόσμια γεωγραφία, να παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις και να έχω άποψη για τα πάντα, από τα εσωτερικά του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι τις οικονομικές προοπτικές της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας. Γενικά, θα έπρεπε να τα ξέρω όλα, και όταν λέω όλα, δεν υπερβάλλω.

Όλα αυτά, βέβαια, ήταν πράγματα τα οποία πάνω-κάτω τα είχα σπουδάσει, οπότε δεν θα ήταν ακατόρθωτο να αφοσιωθώ σ’ αυτά και να το παλέψω, αλλά γνωρίζοντας ότι οι θέσεις ήταν λίγες, οι υποψήφιοι πολλοί, και η σοβαροφανής φύση της δουλειάς τεράστια (τότε είχα μακριά μαλλιά και μου είχαν πει ότι θα έπρεπε να κουρευτώ για να με λάβουν σοβαρά υπόψη αν τυχόν περνούσα στο στάδιο της συνέντευξης, άκουσον, άκουσον), προτίμησα να κάτσω στ’ αβγά μου. Θα ήταν πολύ απαιτητικό το πρόγραμμα και δεν πετούσα και τη σκούφια μου για τη συγκεκριμένη δουλειά. Άλλωστε, μην ξεχνάς ότι ακόμη και να περνούσα στο Διπλωματικό Σώμα, το πιο πιθανόν θα ήταν ο πρώτος μου διορισμός, μη σου πω και ο δεύτερος και ο τρίτος, να ήταν σε καμιά χώρα της Μέσης Ανατολής, καμιά χώρα της Αφρικής ή και της Ασίας, που ως γνωστόν ούτε από πάνω με το αεροπλάνο δεν θέλω να περάσω, πόσω μάλλον να ζήσω εκεί για να προωθώ τα συμφέροντα της Κύπρου. 

Εν πάση περιπτώσει, αντιλαμβάνεσαι ότι το να πετύχεις διορισμό σε πρεσβεία, είτε ως διπλωμάτης, είτε ως Πρέσβης αργότερα, απαιτεί τεράστια αρχίδια γνώσεων και τεράστια ψυχολογικά αποθέματα.

Ε, μετά από όλα αυτά, που μόνο στη σκέψη τους χάνεις δέκα χρόνια από τη ζωή σου, το να βλέπεις να διορίζεται χωρίς καν εξετάσεις, χωρίς καν να περάσει από συνέντευξη, τολμώ να πω χωρίς καμία απόδειξη ότι κατέχει τα προσόντα, ο Κενεβέζος, και μάλιστα στον πλέον δημοφιλή προορισμό, αυτόν της Αθήνας, απλά και μόνο επειδή έπρεπε κάπου να τον μπήξει ο Αναστασιάδης, το λιγότερο που τους αξίζει, είναι οι κατάρες μας. Ας τον έστελνε τουλάχιστον σε καμιά Μπαγκλαντές, σε κανένα Πακιστάν, σε κανένα Τατζικιστάν, να ξορκιστεί το κακό. Μα, στην Αθήνα;! Που θα είναι σαν διακοπές; Στο ένα χέρι το πιτόγυρο, στο άλλο χέρι το γαρούφαλο απ’ τα μπουζούκια; Προκλητικό στο επ’ άκρον.

Αυτά. Τα είπα και ξεθύμανα. Και όσοι είστε φοιτητές και με διαβάζετε τώρα, ένα τελευταίο έχω να σας πω πριν σωπάσω: κρατηθείτε μακριά από αυτό τον οχετό, ζήστε και ανθίστε στο εξωτερικό, και επιστρέψετε μόνο όταν σκοπεύετε να συνταξιοδοτηθείτε. Μη λυπηθείτε τη μάνα σας, τους φίλους σας και μην επιτρέψετε στις αναμνήσεις των παιδικών σας χρόνων να σας ξεγελάσουν και γυρίσετε. Είναι παγίδα! Εδώ δεν υπάρχει τίποτε καλό. Ούτε καν όταν θα θελήσετε να κάνετε οικογένεια μην επιστρέψετε, γιατί ούτε αυτό δεν αξίζει να κάνεις πλέον εδώ. Μόνο όταν δεν θα σώνετε να περπατήσετε και θα θέλετε ένα λάκκο να πεθάνετε. Μόνον τότε!