Έχει Απόψε Γιουροβίζιον

Έχει Γιουροβίζιον απόψε παιδάκια! Χεστήκατε; Ουδόλως με ενδιαφέρει, θα τα ακούσετε:

Προμηνύεται τρομερή χρονιά. Οι Δανοί το πήραν σοβαρά το ζήτημα, πιο σοβαρά και από τους Σουηδούς πέρσι, και έχτισαν μια σκηνή που θα τη θυμόμαστε για χρόνια. Από τη Μόσχα ’09 είχα να εντυπωσιαστώ τόσο. Εκτός της τεράστιας έκτασής της και της τεχνολογικής της αρτιότητας, θα δούμε καινοτομίες που θα πάνε το σόου βήματα μπροστά, όπως τη συμβολική συμμετοχή της Αυστραλίας, μία πιο διαφανή βαθμολογία, παραδοσιακές καρτ ποστάλ, πράγματα που ενθουσιάζουν τους πραγματικούς φαν, και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί τα μέγιστα.

Ιδού και το τοπ4 μου- (τοπ5 δεν μου βγαίνει):

4. Ισραήλ.

Σύγχρονο τραγούδι που ακούγεται άνετα και εκτός φεστιβάλ, με τη δυναμική Μέι να επιδεικνύει άφθονο μπούτι. Μου αρέσει που ένα κομμάτι του τραγουδιού ερμηνεύεται στα εβραϊκά, είναι σέξι και του πάει. Βαριέμαι όταν κερδίζει το Ισραήλ, γιατί κάθε φορά έχουν θέματα ασφάλειας με τα πολιτικά της χώρας, αλλά αν τα καταφέρουν φέτος δεν θα παραπονεθώ, ούτε θα γκρινιάξω, πράμα σπάνιο και δύσκολο διά εμού.

3. Ιταλία.

Παραδοσιακά οι Ιταλοί μέσα στο τοπ μου. Έχω πει χίλιες φορές ότι χάρη μας κάνουν και συμμετέχουν. Όλοι οι υπόλοιποι να μαζευτούμε δεν φτάνουμε το class τους ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι. Φέτος στέλνουν την Έμμα Μαρρόνε που απ’ όσο ακούω είναι σούπερ σταρ στην Ιταλία αυτή τη στιγμή, και επιλέχθηκε ομόφωνα από τη RAI χωρίς καν να περάσει από διαδικασία επιλογής. Ωραιότατο ποπ-ροκ τραγουδάκι με αξιόλογη αισθητική. Είδα την πρόβα, το Σάββατο στη σκηνή θα εμφανιστεί σαν σύγχρονη Ρωμαία αυτοκράτειρα! Οι Ιταλοί πρέπει να κερδίσουν επιτέλους και μακάρι να είναι φέτος η χρονιά τους.

2. Γαλλία.

Οριακά πιο μπροστά για μένα οι Γάλλοι με το «Μουστάκι». Είναι απ’ αυτά τα τραγούδια που πάνε άκλαυτα και άπατα, ίσως γιατί είναι λίγο πιο μπροστά από αυτό που περιμένει κανείς ν’ ακούσει στη Γιουροβίζιον. C-est comme ci, c-est comme ca, ό, τι βρέξει ας κατεβάσει για τους Γάλλους, κι αν πάλι καταλήξουν μέσα στους πέντε τελευταίους, δεν πειράζει, έχουν συνηθίσει.

1. Σουηδία.

Η Σουηδία έχει καταλήξει να θεωρείται η Ιρλανδία των ‘10ς. Κάθε χρόνο υπολογίσιμη δύναμη, αν όχι διεκδικήτρια του βραβείου. Φέτος κατεβαίνει με βαρύ πυροβολικό, με μπαλάντα του Frendrik Kempe, που στους κύκλους του διαγωνισμού θεωρείται βετεράνος (και τι δεν έγραψε κατά καιρούς). Το τραγούδι του ‘Undo’ θεωρείται ήδη φαβορί (έχω βάλει τρία θεωρείται μέσα στην ίδια παράγραφο, κατάλαβες πόσο βιαστικά το γράφω το report), αν και δεν ξέρω κατά πόσο οι επιτροπές θα θελήσουν να παραμείνει το βραβείο στη Σκανδιναβία και μάλιστα να επιστρέψει ξανά εκεί που ήταν πέρσι. Από την άλλη, δεν χωρεί αμφιβολία ότι το σουηδικό τραγούδι είναι 50 σκαλιά πιο πάνω από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι διαγωνίζεται φέτος, και κατά τη γνώμη μου δεν έχει άλλη επιλογή από το να κερδίσει.

Από την άλλη, έχουμε και μια Αρμενία που βγαίνει στα μουλωχτά από δεξιά σαν σιγανοπαπαδιά και διεκδικεί το τρόπαιο. Γνωρίζοντας ότι η EBU αρέσκεται στο να ισορροπεί τη διεξαγωγή του διαγωνισμού ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση, δεν αποκλείω να δω το Γιερεβάν να σημαιοστολίζεται από βδομάδας. Παρεμπιπτόντως, σημείωσε ότι το αρμένικο τραγούδι δεν μου αρέσει και συνήθως ό,τι δεν μου αρέσει, είτε πάει καλά, είτε κερδίζει.

Σε άλλα νέα, να σου πω ότι η Ελλάδα θα πάει ανέλπιστα καλά. Ήταν ευχάριστη έκπληξη το εύρημα του τραμπολίνου, ομολογουμένως. Φτάνει να συντονίσουν τις ταλαντώσεις τους βέβαια, και να μην φαίνονται στην οθόνη σαν ξεχαρβαλωμένα ελατήρια χαλασμένου αμορτισέρ. Κατά τα άλλα, παρόλο που δεν αντέχω τα τραγούδια τύπου «ντάπα-ντούπα», άρχισα να τους συμπαθώ.  

Πριν κλείσω να σου εκμυστηρευτώ το guilty pleasure μου για φέτος, που τιτλοφορείται ‘Cheesecake’ και εκπροσωπεί τη Λευκορωσία. Πρόκειται για έναν τύπο που ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στο βλάχο-trash του διαγωνισμού και το coolness, που τον ακούω και τον βλέπω πολύ ευχάριστα. Ξέρεις, είναι το αντίστοιχο της Baby Doll από το ’91, στο πιο 2014.

Αυτά. Δεν υπάρχει ωραιότερο πρόγραμμα στην τηλεόραση απ’ αυτό!