Πέμπτη, Μαΐου 08, 2014

All Hail The King



Για κάποιο ακατανόητο και σατανικό λόγο μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω το αριστούργημα που ακούει στο όνομα Breaking Bad. Σίγουρα, δεν είμαι φαν των αμερικανικών σειρών και εκτός από Lost και Desperate Housewives δεν έχω παρακολουθήσει τίποτε άλλο με συνέπεια στην τηλεόραση, μα αυτή μου η παράλειψη ήταν αδικαιολόγητη. Να παίζεται στην Αμερική τα τελευταία έξι χρόνια κι εγώ να το έχω ανακαλύψει μόλις τώρα. Ντροπή. Είμαι ξευτίλας, παρακαλώ διαδώστε. 

Το τελείωσα χθες βράδυ. Παρακολουθώντας τα επεισόδια τρία-τρία. Έριξα το κλάμα της αρκούδας. Γιατί ο Ουόλτερ Γουάιτ είμαστε όλοι μας. Οι λούζερς άνθρωποι της διπλανής πόρτας που πρέπει να αρρωστήσουμε για να αναγκαστούμε να ζήσουμε και να εκδηλώσουμε το μεγαλειώδες ego μας. Πού πρέπει να δούμε το τέλος για να κάνουμε την αρχή. Ταυτίστηκα στο μάξιμουμ. Δεν θα παρήγαγα ναρκωτικά βεβαίως, βεβαίως, αλλά αντιλαμβάνεσαι τι θέλω να πω.

Το Breaking Bad είναι ό, τι καλύτερο έχω παρακολουθήσει και για έναν άλλον λόγο. Ο σεναριογράφος μας σεβάστηκε στο έπακρον. Απάντησε όλα τα ερωτήματα που προέκυψαν στην εξέλιξη του σεναρίου, φώτισε κάθε μας απορία, και το κυριότερο, απέδωσε δικαιοσύνη. «Τελείωσαν όλα, όπως όφειλαν να τελειώσουν», όπως σχολίασε και ένας φίλος, φανατικός επίσης. Δηλαδή, έχουμε όλα τα στάδια του αρχαίου ελληνικού δράματος παρόντα, ε, πώς να μην αγγίξει την τελειότητα; Από την τραγικότητα και την αναγνώριση, μέχρι την έξοδο και την κάθαρση. Μα, πάνω απ' όλα υπάρχει ο φόβος! Ότι δηλαδή, τα παθήματα του ήρωα μπορεί να τύχουν και στον θεατή. Πώς να μην του γράψεις ένα διθύραμβο μετά, έτσι να του βρίσκεται;

Διά το κουτσομπολιό του πράγματος, να σου πω ότι λάτρεψα σαν χαρακτήρα τον Γκας Φρινγκ, σιχάθηκα τον Τζέσσι Πίνκμαν, τη δε Σκάιλερ και τον Χανκ ήθελα να τους δείρω. Βέβαια, ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς άλλαζα γνώμη για το ποιόν του καθενός ανά επεισόδιο, μη σου πω και ανά σκηνή. Οι ανατροπές στη ψυχοσύνθεση των ηρώων ήταν τέτοιες που δεν ήσουν σίγουρος για κανέναν. Ούτε καν για τον πρωταγωνιστή, που κάπου εκεί στις αρχές του 5ου κύκλου αρχίζει και ξεχειλίζει από αλαζονεία.

Να το δεις το Breaking Bad οπωσδήποτε, αποτελεί δείγμα τηλεόρασης όπως θα έπρεπε να είναι. Και να το αγοράσεις. Τέτοιο κόσμημα αξίζει τα λεφτά σου, μία θέση στη βιντεοθήκη σου και περίοπτη θέση στο σαλόνι σου.


Άντε τώρα να μπεις στη διαδικασία να παρακολουθήσεις κάτι καινούριο... Και μη μου πεις για Game of Thrones! Προτιμώ να ξαναδώ τις ‘Τρεις Χάριτες!’ 

7 σχόλια:

Mana είπε...

μου άρεσε η σειρά γιατί άφηναν τους πρωταγωνιστές να είναι καθίκια, να βράζουν στο ζουμι τους, να μην εμφανίζονται λύσεις από το πουθενά. Ναι ρε ο Γουόλτερ είναι σκατοχαρακτήρας αλλά τον πάμε.

Anti-Christos είπε...

Δεν θεωρώ ότι ήταν σκατοχαρακτήρας. Ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος που εξ αιτίας της δειλής του προσωπικότητας δεν κατάφερε να εξελιχτεί, και αυτό του το απωθημένο τον οδήγησε στην παρανομία, την επιτυχία, την αλαζονεία και την πτώση, όπως κάθε ήρωα! :Ρ

Μα, κοίτα ψυχανάλυση. Τέτοια έπρεπε να με ρωτούν στην Αρχαιογνωσία. Οιδίποδες και μαλακίες...

Black Rose Dragon Lady είπε...

Mono AMC na vlepeis ama sou arese to Breaking Bad. Des to Mad Men, True Detective, Fargo. Stories that speak.

Ανώνυμος είπε...

Mια που τις πιο ποιοτικές σειρές που είδα!! Στην αρχή ξεκινά λλίο βαρετά αλλάο τρόπος που εξελίσσεται είναι μοναδικός. Την συστήνω και εγώ ενεπιφύλακτα σε όλους. Εν γίνεται πρέπει να κάμω κανένα ranking με σειρές αλά Λου style σύντομα:)))
Αντίχριστε έχεις καμιά προτίμηση κατα είδος σε σειρές? π.χ τύπου κοινωνικές, ιστορικές κλπ. Απλά απορία γενικής φύσεως

Anti-Christos είπε...

@αμαδρυάδα: Γενικά είμαι δύσκολος. Δεν μου αρέσουν πράγματα εύκολα. Συνήθως θέλω να βλέπω κωμωδίες, αλλά για να καταλάβεις δεν άντεξα να δω ούτε ένα επεισόδιο από Friends. To Mad Men από την άλλη τρία επεισόδια είδα και το σταμάτησα. Δεν με καθηλώνει κάτι εύκολα δυστυχώς...Γι αυτό εντυπωσιάστηκα από το πόσο πωρώθηκα με το breaking bad, επειδή είναι κάτι πολύ έξω από μένα, δεν περίμενα να ταυτιστώ και να απορροφηθώ τόσο.

Brenda είπε...

Ε βέβαια να το δουν όλοι εκτός εγώ!
Γκρρρρ

Ανώνυμος είπε...

η πιο άρτια -απ'όλες τις απόψεις- σειρά που εχω παρακολουθήσει.
Στα τοπ 2,αυτή και τα αξεπέραστα 'φιλαράκια'!
Μια πρόταση είναι να ξεκινήσεις 'sherlock holmes'!

aDDi