Υπνοβάτης

Σήμερα είχα ένα απίστευτο πρωινό, από τα άγραφα! Ξύπνησα μισή ώρα πριν το ξυπνητήρι και είχα μια απίστευτη ενέργεια, δεν είχα όρεξη ούτε καν πλευρό ν’ αλλάξω! Ποιού να το πεις;!

 

Έχω ιδιαίτερη σχέση με τον ύπνο. Δεν τον χορταίνω. Τον θεωρώ τεράστια εφεύρεση και δεν συμφωνώ με όσους λένε πως χάνω στιγμές από τη ζωή μου, ή ζω λιγότερο. Ο ύπνος είναι μέρος της ζωής, άρα επιβάλλεται να τον τιμούμε με το παραπάνω. Μη σας πω ότι όταν κοιμάμαι δεν έχω κανένα πρόβλημα πάνω στο κεφάλι μου (όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βλάσσης Μπονάτσος), οπότε κοιμάμαι συχνά για να ξεχνιέμαι. Αν δεν κοιμηθώ 10ωρο δεν λειτουργώ. Στα φοιτητικά μου χρόνια έκλεινα 12ωρο και όσα μαθήματα ενέπιπταν μέσα στο χρονικό διάστημα 3:00 το πρωί με 3:00 το μεσημέρι καταργούνταν χωρίς δεύτερη σκέψη! Δυστυχώς, από τον καιρό που άρχισα να εργάζομαι, κοιμάμαι μόνο 7 ώρες τη μέρα, οπότε καταλαβαίνετε ότι σέρνομαι, κοινώς κοιμάμαι όρθιος!

 

Έχω να κοιμηθώ όρθιος από τον καιρό του στρατού. Ήμουν σκοπός στον όρχο του Αυλώνα 2:00-4:00 το πρωί, με το ντουφέκι παραμάσχαλα και περπατούσα πέρα-δώθε ώστε να μείνω ξύπνιος. Ο καφές τότε απαγορευόταν και ραδιοφωνάκι δεν έπαιρνα μαζί μου καθότι ψάρακας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι σε μια στιγμή κοιμήθηκα όρθιος και όταν άρχισα να πέφτω στο έδαφος η φωνή ενός εφοδεύοντα με συνέφερε:

 

«Κοιμάσαι ΥΕΑ εν ώρα υπηρεσίας;»

«Με βλέπεις να κοιμάμαι; Αφού σου μιλάω!»

«Εδώ και μια ώρα σου μιλάω και δεν απαντάς!»

«Ε, ξαναπάρε αργότερα!»

 

Δεν το πιστεύεις αν δεν το ζήσεις... Το «κοιμάμαι όρθιος» δεν έχει μόνο μεταφορική έννοια αλλά και κυριολεκτική! Για ύπνους εν ώρα διαλέξεων δεν το συζητώ θα πρέπει να το ζήσατε όλοι.

 

Εν πάση περιπτώσει, σήμερα εντυπωσιάστηκα από τον εαυτό μου! Ξύπνησα και έκανα ελαφρό πρόγευμα, είδα κουτσομπολιά στο Star, διάβασα το νέο κυπριακό version του ‘ΟΚ’ και έφριξα (άμα βγει και το Νίτρο με εξώφυλλο τη Ραμόνα δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει), και ξεκίνησα για το γραφείο.

 

Εννοείται πως ακόμη κι έτσι, ήρθα αργοπορημένος!