Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008

Όλα για το Ξίφος

Τι τις θέλω τις ξιφασκίες στα γεράματα, ήθελα να’ ξερα! Αφού «δεν καΐλώ» που λένε και στα χωριά! Και το ξέρω... Απλά δεν θέλω να χωνέψω ότι θα πεθάνω χωρίς να προσθέσω ένα λιθαράκι στον πρωταθλητισμό (μπουάχαχα!). Και το δήλωσα στον φίλο και συμπαίχτη μου: «Εγώ αν δεν μπω στη δεκάδα των ξιφάσκων Κύπρου, δεν αποσύρομαι!» Θα με αποσύρουν με το ζόρι βέβαια, διότι χτές οι προπονητές τα είδαν όλα μαζί μου!

 

Κατ’ αρχήν, για να χωρέσω μέσα στη στολή, επιστρατεύτηκαν πέντε άτομα! Επειδή είμαι αριστερόχειρας είμαι και ειδική περίπτωση. Χώρεσα με το ζόρι. Μόλις που έκλεινε το φερμουάρ της στολής. Ήμουν σαν το ανθρωπάκι της Michelin! Όταν μάλιστα φόρεσα και τη σιδερένια μάσκα (ζυγίζει 100 κιλά από μόνη της) ήταν λες και μπήκα στο γύψο!

 

Δεν μου έφτανε ο πόνος μου, έκανα και κάποια αστεία σχόλια, αλλά οι προπονητές δεν σήκωναν πολλά-πολλά. Φτάνουμε στο διάδρομο του παιχνιδιού και πάνε να με καλωδιώσουν. Μέχρι να περάσει το σύρμα απ’ το μανίκι είδα κι έπαθα! Σαν τη Βανδή στο ‘Υποφέρω’ ήμουν. Νόμιζα πως αν πατήσω κάποιο μυστικό κουμπί θα άρχιζε το ξίφος να αναβοσβήνει! Σαν τους Masters of the Universe!

 

Με κείνα και με τούτα, ο προπονητής μας είπε ότι πριν ξεκινήσουμε πρέπει να χαιρετήσουμε τον κόσμο με το ξίφος, όπως προβλέπεται. Σηκώνω εγώ το ξίφος ξέγνοιαστος, και άρχισα να κάνω hello προς τις κερκίδες ανεμίζοντας το...

 

«Δεν είμαστε στο Ciao ANT1 φίλε μου!»

«Είπα εγώ ότι είμαστε;»

«Πως το κρατάς έτσι το ξίφος; Χαιρετάμε σεμνά! Φέρνοντας το ξίφος κοντά στο πρόσωπο με αργή κίνηση.»

«Κατάλαβα, όπως η Μουλάν του Disney!»

«Τι είπες;»

«Τίποτα, τον χαιρετισμό λέω, τον μαθαίνω...»

 

Περιττό να σας πω ότι ο αντίπαλος με θέρισε. Κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά, κρίμα το μπόι μου καλέ! Κέρδισα και εγώ 4 επιθέσεις βέβαια, αλλά... ο άλλος κέρδισε καμιά 20αριά! Χέσε μέσα γιε μου... Εξευτελισμός! Αφού κι εγώ, χάσκω! Κάθε που έδινε σύνθημα ο διαιτητής κι ερχόταν ο άλλος κατά πάνω μου, ένιωθα σαν τον Simba μέσα στη χαράδρα με τα βουβάλια! Αλλά δεν θα περάσει έτσι κύριε μου! Το πήρα απόφαση! Την επόμενη φορά θα είμαι βράχος! Φρούριο απόρθητο! Θα ξαναδώ και το Gladiator σε DVD, να κάνω πρόβες!

 

Έχασα και 2 βαθμούς επειδή έβριζα! Κάθε φορά που έχανα, έριχνα και σιχτίρι. Στα 20 σιχτίρια πάνω, απηύδησε ο άνθρωπος, μου έκοψε μονάδες. «Δεν επιτρέπεται να βρίζουμε!» Τουλάχιστον σε γλώσσα που καταλαβαίνει ο διαιτητής!

 

Πέρα απ’ τη πλάκα, να δηλώσω πως όσο φλώρικα κι αν μου φαίνονταν τα μαθήματα στην αρχή, που μαθαίναμε απλά βήματα και ένιωθα ολίγον τι από so you think you can dance, εν τούτοις άμα αρχίσει τo real thing πωρώνεσαι τα μάλα! Όταν τελειώσαμε αισθάνθηκα πως έκανα την καλύτερη γυμναστική της ζωής μου! Αφού, να φανταστείς, μπήκαμε μες το αυτοκίνητο και χωρίς να ανάψουμε θέρμανση θόλωσαν τα τζάμια!

 

Πήγα σπίτι, και έπεσα τέζα. Θα συνεχίσω να δοκιμάζω την υπομονή τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: