Νοσταλγία στην Καρδιά μου 2

Σε μια βδομάδα θα’ χουν όλα τελειώσει και εμείς θα ξέρουμε επιτέλους κατά πόσον θα έχουμε άλλον ένα λόγο για να ξαναφύγουμε στα ξένα! Σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, ξεβρωμισμένα. Προς το παρόν, με διακατέχει μια αβάσταχτη μελαγχολία καθότι πέτυχα το εξής βίντεο στο ίντερνετ και ταξίδεψα θέλοντας και μη στο 1991!



Σημειώσεις:

Όταν πρωτοείδα το βίντεο αυτό ήμασταν επίσκεψη σε φιλικό σπίτι. Οι γονείς μιλούσαν στο σαλόνι και εμείς, "τα μωρά," «έπρεπε να παίζουμε φρόνιμα με τα μωρά που είχαν το σπίτι στο δωμάτιο με την τηλεόραση.» Αντ’ αυτού σνομπάραμε ο ένας τον άλλο και βλέπαμε «Ευχάριστο Σαββατόβραδο» (Nobody’s perfect, I know). Το οποίο ΄σαββατόβραδο' μετέδιδε σε αποκλειστικότητα τον «τελευταίο χορό.» Είχα από τότε να ξαναδώ το εν λόγω βίντεο. Μερικές φορές σκεφτόμουν ότι μπορεί και να ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου! Κόψανε και το Σαββατόβραδο, τι να πεις... Αν το συνέχιζαν, πολύ πιθανόν να το ξανά μετέδιδαν αφού οι αποκλειστικότητες του ΡΙΚ είναι ανύπαρκτες από τότε που η Κορομηλά καλωσόρισε την Κύπρο στην οικογένεια του ΑΝΤ1 τον Μάιο του ’93.

Επίσης! Να δηλώσω πως το στυλ του Καρβέλα στο βίντεο δεν τ’ αλλάζω με τίποτα!

Τέλος, κλείνω, πάω για καφέ. Έχω ένα ευχάριστο προαίσθημα αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Να σημειωθεί η μέρα παρακαλώ.