Δεν μας Χέζεις...

Έτσι είναι φίλε μου,

Οι ηλίθιοι είναι αήττητοι!

Φτιάξαμε και εμείς ένα ρημάδι μπλογκ, κυρίως για εκτόνωση αλλά και για να διατηρούμε επαφή με κάποιους φίλους στο εξωτερικό. Και βρέθηκε κόσμος να το αγαπήσει και βρέθηκε κόσμος να το μισήσει. Λογικό και κατανοητό.

Αυτό που με συνθλίβει όμως, είναι γιατί βρέθηκε κόσμος που με πήρε πιο σοβαρά απ’ όσο πρέπει. Δέκα κείμενα μου να διαβάσεις, και έναν υποτυπώδη δείκτη νοημοσύνης να διαθέτεις, πιστεύω πως αντιλαμβάνεσαι πότε σοβαρομιλώ και πότε λέω μαλακίες για να περάσει η ώρα.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται πως αυτή η διαδικασία απαιτεί περισσότερο IQ απ’ ότι περίμενα. Διότι εν έτει 2007 υπάρχει κόσμος που κάθεται και πιστεύει πως μπορεί να κρίνω ολόκληρη κινηματογραφική ταινία από τις ρόγες της πρωταγωνίστριας ή ότι είμαι ρατσιστής επειδή είπα μια φορά πως γέμισε η Γαλλία με έγχρωμους μετανάστες.

Ε, τι να πω! Να κάτσω να εξηγώ τα αυτονόητα; Δεν γίνεται. Αλλά τσαντίζομαι. Και τσαντίζομαι διότι επιβεβαιώνεται η μαλακία της πατρίδας μου. Και τσαντίζομαι ακόμα περισσότερο που ξέρω πως με αυτούς θα ζήσω και πως πρέπει να συνηθίσω. Όχι επειδή εγώ είμαι καμία διάνοια ή παιδί θαύμα. Εγώ, το είπα εκατό φορές, είμαι ένα μηδέν! Αλλά και εσείς, βαλθήκατε να μείνετε στην κλίμακα του μείον!

Και τσαντίζομαι τα μάλα. Και αυτοί χαίρονται που τσαντίστηκα. Χαίρονται που νίκησαν. Και λυπάμαι και που κάθομαι και απολογούμαι τώρα και χάνω ύπνο, χρόνο, χρήμα, ενώ αυτοί θα εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν (και ούτε θα καταλάβουν) αφού ήταν η μοίρα που τους γέννησε φτωχιά.

Νικήσατε!

Από τούθε και στο εξής, θα αραδιάζω στο μπλογκ μου ποιήματα και μαντινάδες. Θα μιλάμε για τη φύση, τα κοτσύφια και το θρόισμα των φύλλων, ενώ θα αναλύω την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι. Έτσι, για να εξυψώσω και εγώ το πολιτιστικό επίπεδο του τόπου, όπως νομίζετε πως πράττετε κι’ εσείς μέσα από τις αμπελοφιλοσοφίες σας.