Το Θαύμα της Βίσσης

Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να πηγαίνεις το πρωί στη δουλειά σου και πάνω στο γραφείο σου να βρίσκεις αυτό;

Η Άννα Βίσση ήρθε στη Κύπρο χθες το πρωί για μια κηδεία. Έμεινε εδώ μόνο λίγες ώρες πριν επιστρέψει στην Αθήνα και κάνει ολοκαύτωμα το Pizza Pomodoro στο Κολωνάκι (είχαμε και εκεί ανταποκριτές!) Που λέτε, μαθεύτηκε στο γραφείο το βίτσιο μου και μια κυρία συνάδελφος που έτυχε να βρίσκεται στην ίδια κηδεία, μου έφερε το δώρο μου! Έχω ένα χαμόγελο στα χείλη από το πρωί, άλλο πράμα!!!

Προσέξτε τι γράφει: «Στον Χρήστο, που έμαθα είναι φανατικός, με όλη μου την αγάπη, Άννα Βίσση. Ελπίζω μια μέρα να σε γνωρίσω!!!!» Η Άννα Βίσση εκφράζει την επιθυμία να με γνωρίσει!!!! ΄Ανναααααααα! (κάντε κλικ για μεγέθυνση).

Οι ιστορίες με τα αυτόγραφα της Άννας είναι θρυλικές. Όπως όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μου. Το πρώτο μου αυτόγραφο απ’ αυτήν το παρέλαβα το 1997 με τον εξής περίεργο τρόπο. Τότε, αν θυμάστε ήταν της μόδας το IRC. Έμπαινα κάθε μεσημέρι μανιωδώς και συνομιλούσα με τους συμμαθητές μου, αλλά και με ξένους από διεθνή κανάλια. Μια μέρα, μου μίλησε μια Αυστραλή δημοσιογράφος η οποία όταν έμαθε πως είμαι Έλληνας ενθουσιάστηκε.

«Θα πάρω συνέντευξη από την Άννα Βίσση σε λίγες μέρες, που θα είναι στην Μελβούρνη για συναυλίες στον απόδημο Ελληνισμό! Δεν έχω ιδέα τι να την ρωτήσω!» Εν έτη 1997 το διαδίκτυο ήταν σε εμβρυακή κατάσταση σε Ελλάδα και Κύπρο και δεν υπήρχαν ούτε ιστοσελίδες, ούτε τίποτε. Έκατσα που λέτε κι’ εγώ και εξιστόρησα τα άπαντα της Βίσση στη κοπέλα. Για να είμαι ειλικρινής πίστεψα πως πρόκειται για φάρσα, αλλά επειδή εμένα είναι χαρά μου να διαδίδω τον Βισσησμό και να προσηλυτίζω νέους φαν, δεν δίστασα να τα ξεράσω όλα!

Η κοπέλα με ευχαρίστησε και μου υποσχέθηκε να της ζητήσει αυτόγραφο εκ μέρους μου. Εγώ της έδωσα τη διεύθυνση μου στην Κύπρο, αν και δεν περίμενα ποτέ ότι μπορεί να με θυμηθεί! Έπειτα από ένα μήνα έλαβα αυτό!!!

Και φυσικά, έμεινα κάγκελο. Δυστυχώς, δεν είχα και ένα e-mail της κοπέλας να την ευχαριστήσω, αλλά το κάνω τώρα και εξιλεώνομαι. Σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα. Εξ’ αιτίας του γεγονότος τραγουδούσα μες το αυτοκίνητο δυνατά, με άκουγαν και τα διπλανά αυτοκίνητα, δεν χρειάστηκε καν να κοιμηθώ το μεσημέρι για να βγάλω το απόγευμα, ενώ τον κόσμο όλο τον αγαπώ!

ΥΓ: Για να πω την αμαρτία μου έχω και αυτόγραφο από την ακατονόμαστη. Ούτε που το θυμόμουνα, το ανακάλυψα πριν 2-3 χρόνια μέσα σε ένα συρτάρι. Ήταν τότε, το 1994, πριν γίνει διάσημη και μου ήταν συμπαθής με το «δεν πεθαίνει, δεν πεθαίνει, η αγάπη που μας δένει.» Η «κυρία» αντιγράφει την Άννα ακόμη και στα αυτόγραφα! Άκου σ’ εκεί: Με αγάπη Δέσποινα Βανδή! Πες κάτι δικό σου κυρά μου!