Υπάρχει ζωή και μετά από μένα;

Να σου εξομολογηθώ κάτι;

Νομίζω ότι πέθανα τον περασμένο Δεκέμβρη, τη νύχτα του καρδιακού. Νομίζω ότι πέθανα και δεν μου το είπανε. Και πως αυτή τη στιγμή δεν γράφω εγώ, αλλά το φάντασμά μου! Έχω πάρα πολλές ενδείξεις γι αυτό που σου λέω, σοβαρά!

Από τον καιρό του καρδιακού συνέβησαν πράματα παράξενα:

Πρώτα απ’ όλα κάνω ό, τι μου κατέβει! Τόσα χρόνια πάω στις συναυλίες της Βίσση σεμνά και τυπικά, υποβάλλω τα σέβη μου, και φεύγω. Φέτος ντύθηκα Καρβέλας, έγινε αυτό που είδατε και αισθάνομαι ότι αυτό το πράμα δεν το έζησα ποτέ. Δεν ήμουν εγώ εκεί. Ήταν το πνεύμα ενός νεκρού που ζούσε αυτό που θα ήθελε να ζούσε αν εγώ ήμουν ζωντανός! Άρα, εγώ πέθανα!

Δεύτερον! Είμαι σε όλα μου πολύ καλύτερος από πριν. Όπως σας είπα, βγήκαν τα αποτελέσματα των κυβερνητικών εξετάσεων και ήρθα πρώτος. Τόσα χρόνια στα διάφορα σχολεία που φοίτησα διαβάζω, βγάζω τα μάτια μου, πρωτείο δεν είδα. Φέτος, μέτα το καρδιακό και με εντελώς ζαμανφού διάθεση, ήρθα πρώτος! Ανάμεσα σε δικηγόρους που είναι χρόνια στο κλαρί. Ποιος; Εγώ! Που η μόνη επαγγελματική εμπειρία που είχα ως τώρα ήταν στις διαφημίσεις. Δεν γίνονται αυτά τα πράματα. Μάλλον πέθανα και όλα αυτά τα βλέπω ως φαντασίωση μέσα από το φέρετρο.

Τρίτον! Μου την πέφτουν γκόμενες και δεν δίνω σημασία! Έρχεται η μία, κάνει νύξη, κάνω ότι δεν καταλαβαίνω. Έρχεται η άλλη κωλοτρίβεται, τα στραβά μάτια εγώ. Παλιότερα, ήμουν στα πατώματα και τις έψαχνα με το φανάρι. Σήμερα, γύρισε ο τροχός! Και δεν με αναγνωρίζω! Τις οικτίρω και αντί να με φτύσουν, κολλάνε περισσότερο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν γίνεται να τα ζω. Πέθανα και νομίζω ότι μέχρι να λιώσω μες το χώμα βλέπω αυτά που τόσα χρόνια δεν μπορούσα να πραγματοποιήσω!

Τέταρτον! Επανήλθαν στη ζωή μου άτομα που τα τελευταία χρόνια με είχαν γραμμένο, ξεγραμμένο και τα θεωρούσα νεκρά. Αυτό το πράμα δεν δικαιολογείται. Με τους νεκρούς συνεννοείσαι μόνο αν είσαι κι εσύ νεκρός! Μόνο αν είσαι κι εσύ πεθαμένος πραγματώνεται κάτι τέτοιο! Ναι, ΟΚ, ανέκαθεν είχα τάσεις να ζω με φαντάσματα, αλλά τόσο πολύ; Είμαι νεκρός!

Έχω και πέμπτο επιχείρημα αλλά δεν μπορώ να το ανακοινώσω ακόμα.

Αλλά το πιο αδιάσειστο στοιχείο που έχω για να σου αποδείξω ότι πέθανα είναι η επικοινωνία με τους γονείς μου. Τους μιλώ και δεν μου απαντούν. Τους λέω άλφα, μου απαντούν βήτα. Τους λέω να κάνουν άσπρο, και κάνουν μαύρο. Είναι σαν να μην υπάρχω. Και έχουν μία μόνιμη αδιαφορία στο βλέμμα και στο ύφος, σαν μόνιμο πένθος κατσικωμένο στον εγκέφαλο. Αισθάνομαι ότι διανύω τα σαρανταήμερα μου και υπάρχω στο σπίτι μόνο ως ψυχή. Ως φάντασμα! Γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρχω, αλλά να μην υπάρχει συνεννόηση. Πέθανα! Μόνος μου τα λέω, μόνος μου τα ακούω! Κι αυτοί διανύουν το πένθος τους μέσα από μία ατέρμονη νιρβάνα. Αλήθεια!

Σου λέω! Από τον περασμένο Δεκέμβρη που έπαθα το καρδιακό, ζω τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό. Και τα καλά και τα κακά. Καιρός ήταν, θα μου πεις. Ε, πάντως, αν επιβεβαιωθεί ότι πέθανα και όλα αυτά τα ζω ως φάντασμα, θα λυπηθώ πολλά! Εσείς που ζείτε, να με κάνετε ταινία. Θα πάρετε βραβείο. Το διαισθάνομαι!