Κορκολής - Πρωτοψάλτη: Σκόνη κ Θρύψαλα

Απόψε πήγα στη συναυλία του Κορκολή και της Πρωτοψάλτη στη Σχολή Τυφλών.

Εγώ πήγα για να ακούσω τον Κορκολή. Την Πρωτοψάλτη την έχω δει άπειρες φορές λάιβ, ενώ τον Κορκολή μόνο μια φορά όταν ήταν στις δόξες του, το 1995. Απόψε είπε μόνο ένα τραγούδι, το «Καρδιά μου λιώνω» και αυτό μέχρι το πρώτο ρεφραίν μόνο! Το είπε ανατριχιαστικά, και η Άλκηστις συνέβαλε σ’ αυτό, αλλά εγώ θέλω τα λεφτά μου πίσω! Πως και πως περίμενα να ακούσω τουλάχιστον ένα medley από «σκόνη και θρύψαλα», «και βγάλε το κραγιόν σου», μία «λατέρνα», ένα «μισώ το καθετί που αγγίζεις και δεν είμαι εγώ», αλλά τίποτα! Τζίφος! Nothing! Nada!

Α, ρε Κορκολή, σ’ έφαγε ο πούστης ο Τριανταφυλλόπουλος! Εγώ ουδέποτε κατάλαβα γιατί έγινε τόσος σάλος με τον Κορκολή που πήδηξε μία θαυμάστριά του σε εκείνο το βίντεο. Δεν την βίασε, με τη συναίνεση της του στήθηκε στα τέσσερα. Προς τι τόσος ντόρος, λοιπόν; Ήταν, είπαν, ανήλικη. Ε, σιγά τα ωά πια! Δεκαέξι χρονών ήταν, όχι έξι! Από μία τέτοια μαλακία χάσαμε τον Κορκολή από συμπαντικό ποπ σταρ και τον μειώσαμε σε πιανίστα της Πρωτοψάλτη. Και πετάω εγώ τα ευρουλάκια μου να τον ακούσω, μάταια!

Ένα, λοιπόν, το κρατούμενο: ο Κορκολής ουσιαστικά απών!

Επίσης! Το κοινό ήταν άθλιο. Πιο μουρόχαυλο κοινό δεν έχω ξαναδεί. Κατ’ αρχήν το θέατρο δεν ήταν γεμάτο (και σκέψου ότι το αμφιθέατρο της σχολής τυφλών είναι σχετικά μικρό), και ο μέσος όρος ηλικίας του κοινού ήταν 45. Όλο κάτι θείτσες και κάτι φίλοι των γονιών μου δέσποζαν στα διαζώματα. Άνθρωποι που καλά, καλά, δεν έσωναν να χειροκροτήσουν! Γιατί για να τραγουδήσουν, ούτε συζήτηση! Έκανε παύσεις η Πρωτοψάλτη για να τραγουδήσει ο κόσμος και μετά από ένα δευτερόλεπτο σταματούσε αφού κανείς δεν ήξερε τα λόγια.

Και ΟΚ, σας έπεσε βαριά και δύσπεπτη η Νικολακοπούλου και δεν σταυρώσατε στίχο για στίχο όλη νύχτα. Το δέχομαι. Τα άλλα, τα πιο εύπεπτα, κάτι «πάμε στον Άδωνη για καφέ» και «τα πιο ωραία λαϊκά» γιατί δεν τα τραγουδήσατε όπως πρέπει; Ένα κοινό ξεψυχισμένο, βαριεστημένο, τρομαγμένο, κομπλεξικό. Αν ήμουν η Πρωτοψάλτη θα μας έδιωχνα και θα διέκοπτα τη συναυλία. Κι εγώ ο δύσμοιρος που την καταβρήκα και πωρώθηκα τραγουδώντας, έφαγα παρατήρηση από την θείτσα που καθόταν δίπλα μου: «Συγγνώμη, μπορούμε να ακούμε και λίγο την Πρωτοψάλτη;» Τάχα, σκάσε…

Πιο θρασύς πεθαίνεις. Άμα ακουγόμουν εγώ πιο δυνατά από την Πρωτοψάλτη που κρατούσε και μικρόφωνο, σκέψου πρόβλημα που έχουν τ’ αφτιά σου, μωρή μαλάκω! Που μου έβγαλες ξινή την στιγμή. Και στο κάτω, κάτω, σε συναυλία ήσουν, όχι στο μέγαρο μουσικής! Τι περίμενες; Άισιχτίρ, τσαντίζομαι μόνο που την σκέφτομαι, την ανοργασμική!

Η Πρωτοψάλτη πάντως ήταν υπέεεεροχη! Ήταν στην καλύτερή της στιγμή! Φωνητικά πάντα. Το «Τρίτο Στεφάνι» το έσκισε. Ενεργειακά επίσης πολύ καλή. Όχι σαν την Άννα, αλλά πολύ καλή για την ηλικία της. Γενικότερα ήταν πολύ καλή συναυλία, αλλά με χάλασε απίστευτα ο ντεκαβλέ κόσμος και ο μουγγός Κορκολής!

Α! Να σου πω επίσης ότι ανάμεσα στο κοινό ήταν κι εκείνη η γκόμενα που βγήκα ραντεβού μαζί της πέρσι και μου έπρηξε τα αρχίδια με τα ακκίσματά της -εκείνη που μου είχε πει ότι πήγε στην Κούβα και βαρέθηκε (!!!), και θίχτηκε επειδή την διαπόμπευσα μέσω του μπλογκ… Ε, αυτή! Και εψές στη συναυλία παρόλο που διασταυρώσαμε ματιές, κάναμε πως δεν ξέρει ο ένας τον άλλον. Πεθαίνω για κάτι τέτοια! Κυπριακή κοινωνία, ντουζ πουάν!

The Fabulous moment: Λίγο πριν αρχίσει η συναυλία πήγα να κατουρήσω κι έπεσα πάνω σε έναν σεκιουριτά της group4, ο οποίος ήταν και στη συναυλία της Βίσση και με αναγνώρισε! «Ω! Καρβέλα, ήσυχα απόψε!» μου είπε ενθουσιασμένος. «Μην ανησυχείς, δεν με ενδιαφέρει η Πρωτοψάλτη» του είπα. Πάντως, αν ήθελα να τραβήξω την προσοχή του κόσμου απόψε, ο μόνος τρόπος θα ήταν να ντυθώ… Γαλάνη.

Αυτά που λέτε…

Πολύ λυπήθηκα για σένα Κορκολή! Σε θυμάμαι το ’95 στο στάδιο ‘Ελευθερία’ όπου σείονταν οι κερκίδες από τα μαινόμενα πλήθη να λυσσάνε για το «ανατριχιάζω όταν σε κοιτάζω» και σε είδα απόψε σαν ερείπιο, με κάτι γυαλιά σαν τεράστια ενυδρεία με αχινούς μέσα… Μία απογοήτευση. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μου επιβεβαιώνεις ότι πέρασαν τα καλύτερα μου χρόνια. Και λυπάμαι. Πάρα πολύ.