Μαρτύριο οι Ιεχωβάδες σου λέω...

Είχα να λάβω ραβασάκι κάτω από την πόρτα μου από το 2001, όταν είχα τσακωθεί με την Κολομβιανή και προσπαθούσαμε να μερώσουμε διά αλληλογραφίας. Ωραίες εποχές! Είδα που λέτε ένα ραβασάκι να ξεπροβάλλει κάτω από την πόρτα προ ολίγου και χάρηκα πως έλαβα άλλη μια εκδήλωση θαυμασμού. Αντ’ αυτής, έλαβα την εξής μαλακία:

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μας προσκαλούν σε μια διάλεξη όπου θα απαντηθούν καίρια ερωτήματα, όπως παραδείγματος χάρη, πώς να επιζήσουμε από το τέλος του κόσμου (κάνε κλικ να το δείτε σε μεγέθυνση, δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας!)

Και ακόμη δεν μπήκε ο Ιούλιος!

Έρχεται, λοιπόν, το τέλος του κόσμου!

Χτυπούν οι σειρήνες, άπαντες με πλήρη εξοπλισμό και ό, τι ήθελαν διασώσουν, παρουσιάζονται στους χώρους διασποράς. Με το ‘λουκάνικο’ και τα μπογαλάκια μας στον ώμο περιμένουμε την ώρα της κρίσης. Όπως τότε που περάσαμε δόκιμοι στον στρατό και περιμέναμε 6 ώρες να μας καταχωρίσουν σε όπλα! Το ίδιο σκηνικό, το απαράλλαχτο! Υπάρχουν ψίθυροι πως ο Μεσσίας βρίσκεται καθ’ οδόν, άλλοι ισχυρίζονται πως είναι ήδη ανάμεσα μας αλλά αόρατος, ενώ η πραγματικότητα είναι πως καθυστέρησε η πτήση του και προσγειώνεται από στιγμή σε στιγμή.

Δεδομένου πως η Κύπρος υπάγεται στην κατηγορία των χωρών που το όνομά τους αρχίζει από ‘C’ στο λατινικό αλφάβητο, πρέπει να κάνουμε μεγάλη υπομονή. Θα κριθούμε στην 46η θέση, μετά την Κούβα. Και αυτό αλχημεία του Συντρόφου. Δεν μας ευνοεί η κλήρωση, αλλά πάλι καλά να λέμε, που δεν μας λένε ‘Ζιμπάμπουε!’

Φτάνει ο Μεσσίας. Κάθεται στον θρόνο του. Μας ξυπνά γιατί από το πολύ περίμενε-περίμενε μέσα στον λάλλαρο, έναν υπνάκο τον ρίξαμε. Μας φωνάζει έναν-έναν με το επίθετό μας. Κρατά τα βιογραφικά μας. Δεν έχει ώρα να συζητήσει. Μας απαγγέλλει τις πιο σοβαρές αμαρτίες μας και εμείς απλώς απαντούμε αν τις κατανοούμε. Δεν δικαιούμαστε να προβάλουμε υπεράσπιση. Οι θέσεις για τον παράδεισο άλλωστε, είναι ήδη «δοσμένες!» Τζάμπα δώσαμε τις εξετάσεις! Ανοίγουμε στα γρήγορα τον μπόγο και του δείχνουμε τι θέλουμε να περισώσουμε.

Μεσσίας: «Μα, θέλεις να πάρεις μαζί σου στον παράδεισο το ‘Τραύμα;’

Αντίχριστος: «Είναι συμβολικό για μένα, Μεσσία μου! Σε παρακαλώ, άσε με να το περάσω μαζί μου, θα βαριέμαι που θα βαριέμαι στον παράδεισο με τους αγγέλους-αδελφές...»

Μεσσίας: «Το τραύμα, ε; Το έχω κι εγώ αυτό το άλμπουμ! Θεά! Όχι όσο εγώ βέβαια, αλλά είναι και η Βίσση μία…! Να το περάσεις!»

Αντίχριστος: «Δηλαδή Μεσσία μου, θα πάω στην αυλή του παραδείσου; Εγγυημένο;»

Μεσσίας: «...Κάπου ανάμεσα στ’ αστέρια… σαν φωλιά τα δυο σου χέρια! Ναι τέκνον μου, πέρασες στην επόμενη φάση. Πήγαινε και στάσου στα αριστερά μου!»

Αντίχριστος: «Όχι άλλη αριστερά, Παναγία μου!»

Μεσσίας: «Παναγία μου; Ήρθε η μανούλα μου;»

Αντίχριστος: «...Σχήμα λόγου!»

Μεσσία: «Είσαι και χιουμορίστας! Άντε, πέρνα στα αριστερά μου!»

Ο Αντίχριστος περνά απέναντι μαζί με τους άλλους συμμετέχοντες που σώθηκαν διά του televoting. Στη διαδρομή ο κόσμος του πετά αρκουδάκια και λουλούδια. Φτάνοντας απέναντι βρίσκει και στέκεται δίπλα από μια Βραζιλιάνα!

Αντίχριστος: «Κι εσείς για τον Παράδεισο;»

Ζιζέλ: «Si!»

Αντίχριστος: «Ω, τι ωραία! Να ζητήσουμε να μας βάλουν στο ίδιο λαγκάδι! Μόλις φτάσουμε και μας δώσουν να φορέσουμε τα λευκά ράσα και το φωτοστέφανο να βρεθούμε στο ΚΨΜ να γνωριστούμε καλύτερα!»

Μεσσίας: «Μην χαίρεσαι Αντίχριστε. Οι Κύπριοι θα πάνε όλοι στο ίδιο λαγκάδι και οι Βραζιλιάνοι στο δικό τους!»

Αντίχριστος: «Γαμώ τη ράτσα μου! (προς τη Βραζιλιάνα) Μην ανησυχείς Ζιζέλ μου, έχω ένα συγγενή μέσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά θα με κανονίσει να έρθω στο βραζιλιάνικο λαγκάδι, που μοιάζει καρναβάλι!»

Μεσσίας: «Ω, τι ωραία ρίμα έκανες Αντίχριστε! Είσαι ένας τσιάκκος!»

Ζιζέλ: «Ε, μα είναι καταπληκτικός!»

Μεσσίας: (τραγουδιστά) «Γι’ αυτό ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θέλω να σε χάσω, γιατί σε νιώθω και με νιώθεις κι εσύ.. Γιατί είναι η αγάπη μας, κά-τα-πλη-κτι-κή!»

Αντίχριστος: «Αυτό είναι άδικο! Ποιο το όφελος να βάλετε όλους τους Κυπρίους μαζί; Πώς θα γνωρίσουμε νέες κουλτούρες, νέα ήθη και έθιμα; Πώς θα ανοίξει ο νους μας;»

Μεσσίας: «Να αιτηθείς μετάθεση στην 3η παρουσία!»

Ζιζέλ: «Μην ανησυχείς Αντίχριστε, και αν βγουν αληθινές οι προφητείες, και ‘ρθουν καταστροφές και επιδημίες εμείς δεν πρόκειται να χωριστούμε, κι οι δυο μες τον παράδεισο θα μπούμε!»

Αντίχριστος: «Ζιζέλ με συγκινείς! Αν υπάρχει παράδεισος, τότε είναι στα μάτια σου! Φίλα με!»

Η Ζιζέλ πέφτει απάνω μου και μου δίνει ένα ατελείωτο γλωσσόφιλο. Ο Μεσσίας ντρέπεται και συνεχίζει να κρίνει τον κόσμο για να μην κοιτάζει, αν και το πράττει με την άκρη του ματιού του. Τα βυζιά της Ζιζέλ συμπιέζονται επάνω στο σκληρό μου στέρνο. Μία όαση! Μας περικυκλώνουν σύννεφα και μας ανεβάζουν στους ουρανούς υπό τη λαϊκή χροιά της φωνής της Νατάσας Θεοδωρίδου. Αυτό θα πει: «Στων αγγέλων πάμε τα μπουζούκια!» Ο ήλιος τυφλώνει το φιλοθεάμον κοινό το οποίο δεν μπορεί να διακρίνει τις γλώσσες μας που πλέκονται γλυκά. Ούτε τα σάλια μας που άτσαλα στάζουν από τα πηγούνια μας. Ο σκηνοθέτης κάνει ένα zoom out και στον ουρανό τα σύννεφα σχηματίζουν: “The End (of the world)!”

Πφφφ!

Γράφω σαχλαμάρες. Αλλά δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω. Μα υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει σε θρησκείες και Θεούς; Ξύπνα κόσμε του χαμηλού υποστρώματος! Όσο πιθανό είναι να γεννήθηκε η Θεά Αθήνα από το κεφάλι του Δία, άλλο τόσο πιθανό είναι να έρθει και το τέλος του κόσμου! Που το περιμένουμε τόσα χρόνια και δεν λέει να έρθει να ησυχάσουμε! Το τέλος του κόσμου ήρθε από τον καιρό που εμφανιστήκαμε ως είδος στον πλανήτη και αρχίσαμε να τον καταστρέφουμε. Και απ’ αυτό δεν μας σώζει κανένας!

Πάω έξω για ποτό!

...Σκέφτηκες όμως να γίνει όντως μια καταμέτρηση και να σωθούν κάποιοι «εκλεκτοί;» Πέστε μου πώς θα περνά η ώρα σας πάνω σε έναν πλανήτη στον οποίο θα έχουν απομείνει το πολύ 50 άτομα! Θα κοιμάστε, θα κάνετε σεξ! Μετά, τι; Θα μοιραστείτε δέκα άτομα ανά ήπειρο και θα αρχίσετε να αναπαράγεστε και πάλι; Ωραία δουλειά θα κάνετε! Αλλά έτσι είναι και η ανθρώπινη ιστορία! Κύκλος που γυρίζει και στον οποίο επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη!

Πφφφ! Πόσο βαριέμαι σήμερα! Ευχαριστώ πάντως τους Ιεχωβάδες που με το φυλλάδιο αυτό, με έκαναν να γράψω αυτή την παπαριά και να περάσει η ώρα μου!