Στο Ηρώδειο

 

Το μάθατε, φαντάζομαι, ότι η Βίσση θα τραγουδήσει στο Ηρώδειο στα πλαίσια των εορτασμών για τα 50 χρόνια της καριέρας της. Αν δεν το μάθατε, μάθετε το και κυρίως χωνέψτε το. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να πάω, αλλά δυστυχώς η συναυλία θα γίνει ημέρα Τετάρτη και δεν βολεύει, εξάλλου τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν μέσα σε τέσσερεις ώρες, οπότε χλωμό το ενδεχόμενο να έβρισκα εισιτήριο, ακόμη κι αν καθόμουν στην ουρά να περιμένω πρώτος-πρώτος. Θα είναι κρίμα να χάσω την απόλυτη αποθέωση – πάντα ήθελα να την απολαύσω και συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας στα πιο λυρικά κομμάτια της, αλλά ελπίζω κι εύχομαι ότι με κάποιο τρόπο θα φέρει την παράσταση αυτή και στην Κύπρο κάποια στιγμή. Σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο με το να τη δεις στο Ηρώδειο κάτω από την Ακρόπολη. Αλλά απ’ τα ολότελα…

Και ας έρθουμε στο προκείμενο.

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρατήρησα τις δημόσιες αντιδράσεις με την ανακοίνωση του ονόματος της Βίσση στο Ηρώδειο. Μπορεί κατά καιρούς να εμφανίστηκαν κι άλλα ονόματα της mainstream μουσικής σκηνής στο συγκεκριμένο χώρο (ακόμη και η Καλομοίρα η οποία ξεμύτισε από την γενέθλια τούρτα του Σαββόπουλου τραγούδησε το 2004 εκεί και δεν άνοιξε ούτε μύτη), αλλά με τη Βίσση έγινε ένας μικρός σάλος, και θυμήθηκα τα νιάτα μου, όταν εν έτει 1997 αν τολμούσες να πεις στο σχολείο ότι σου αρέσει η Βίσση και όχι οι Πύξ-Λάξ σε θεωρούσαν απόκληρο ρεζίλα. Φυσικά, πριν δυο χρόνια ο Στόκας έβγαλε ντουέτο με την Άννα, οπότε there you go, αλλά μετά από τόσα χρόνια ποιος νοιάζεται. Εγώ ανέκαθεν γνώριζα ποιου μεταξύ των δύο η μετοχή άξιζε περισσότερα.

Στο μεταξύ ανακοίνωσαν οι Μέλισσες ότι θα τραγουδήσουν κι εκείνοι στο Ηρώδειο, ενώ σήμερα ανακοινώθηκε και η συναυλία του Κωνσταντίνου Αργυρού στον ίδιο χώρο. Τόσος ντόρος και αντιδράσεις όμως δεν προκλήθηκαν όσες για την Άννα. Για τους δύο τελευταίους, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν είπε, κανείς δεν τοποθετήθηκε. Για την Άννα όμως και τι δεν ειπώθηκε! Ένας γνωστός μου μου έγραψε στο whatsapp πως «κάποτε επιτέλους πρέπει να καθαρίσει το Ηρώδειο από τα σκατά» (ναι, αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε – τόσο μένος!), ενώ άλλοι αδιάφοροι στα σόσιαλ διερωτήθηκαν «τι δουλειά έχουν τα πρόστυχα, τα μαύρα, τα εσώρουχα στο Ηρώδειο (σημείωση ότι αυτό δεν το λέει καν η Βίσση, αλλά ο Καρβέλας). Σήμερα ήρθε και μία τοποθέτηση από τη Μαρία Κουγιουμτζή, την κόρη του γνωστού συνθέτη, η οποία διερωτούνταν τι δουλειά έχει η Βίσση στο Ηρώδειο και ότι ανησυχεί για την πορεία του χώρου.

Τώρα θα μου πείτε, «σιγά τα άτομα» και θα συμφωνήσω. Μου κάνει όμως εντύπωση που εν έτει 2023 δεν έχουν εμπεδώσει όλοι τι πάει να πει Άννα Βίσση και ότι συνεχίζουν να εθελοτυφλούν μπροστά στην πορεία της. Κουφοί να ήταν, θα είχαν έλεος. Η Άννα έχει κάνει τα άπειρα τα τελευταία πενήντα χρόνια και έχει δοκιμαστεί επιτυχώς σε όλα τα είδη. Δεν έχει καταπιαστεί με κάτι που δεν ήταν επιτυχία τόσο εισπρακτικά ή μουσικά. Εντάξει, έβγαλε 1-2 δίσκους που δεν πούλησαν τα αστρονομικά αντίτυπα που ακούγαμε όλοι πριν 30 χρόνια, αλλά άλλαξαν οι εποχές. Κατά τα άλλα, τι να της προσάψεις;

Αν δεν τραγουδούσε η Βίσση στο Ηρώδειο ποιος θα τραγουδούσε;

Μου έγραψε ένα βλήμα στο τουίτερ τις προάλλες περιπαιχτικά «αγάπη από νάιλον». Δεν είναι φοβερό που ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί το μεγαλείο της ποπ; Που δεν μπορεί να καταλάβει πόσο έξυπνο και πρωτότυπο κόνσεπτ είναι το νάιλον ως στίχος; Προφανώς δεν είναι ποίηση. Αλλά σιγά, αυτοί που δεν ακούν Βίσση ακούν μελοποιημένο Βρεττάκο και Ελύτη; Το νάιλον βγήκε πριν είκοσι χρόνια. Το ότι το θυμάται και το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα κάτι δείχνει.

Ξέρω ότι η Βίσση έβγαλε και μικρά διαμάντια. Αυτά δεν τα έχω τόσο περί πολλού. Εγώ βρίσκω τη μαγεία και την ευφυία του Καρβέλα στα πιο «ξευτυλισμένα». Θέλω να πω, εγώ τον στίχο «amore mio che coza, πιες με σαν να ‘μια γκαζόζα» τον βρίσκω τρομερά χαριτωμένο για να κάτσω να ασχοληθώ με το «Δώδεκα και ούτε ένα τηλεφώνημα» που ναι μεν είναι ύμνος, αλλά δεν λέει και τίποτε εκτός του κόσμου τούτου. Αν δεν περιέχεται λίγη τρέλα σ’ αυτό που ακούς, λίγη προσωπικότητα, δεν αξίζει και τόσο. Προφανώς η επιτυχία είναι ένας συγκερασμός πραγμάτων και δεν φτάνει μόνο ο στίχος ή η μελωδία, αλλά ο Καρβέλας πάντα έβρισκε την ισορροπία ανάμεσα στα τραγούδια του. Κι αν κάποτε δεν την έβρισκε, του το συγχωρούσες γιατί συνολικά ήταν πάντα μέσα στην πεντάδα των σπουδαιότερων συνθετών του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού.

Θα μου πεις είναι τώρα τραγούδια της προκοπής το «χούλα-χουπ μωρό μου», το «λάμπω σαν διαμάντι, σαν τον ήλιο», το «μπορείς απόψε να βγεις με όλες τις τσούλες της γης», και άλλα «ανορθόδοξα» σουξέ. Αν δεν μπορείς να δεις τη μαγεία που ενέχουν και πώς αυτά συμβάλλουν στην ανύψωση της διάθεσής σου, πώς συνέβαλαν στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, πώς έγιναν καλτ, πώς μεγάλωσαν μια ολόκληρη γενιά, τότε απλά σε λυπάμαι. Ναι, είναι παιδικά, εύπεπτα αλλά τη δουλειά τους την κάνουν. Αυτό είναι που αδυνατεί να δει ο εκάστοτε κουφός.

«Ναι, αλλά κάνουν για το Ηρώδειο;» θα μου πεις. Όχι βέβαια, γιατί να κάνουν για το Ηρώδειο. Το Ηρώδειο χωράει 5.000 άτομα. Προχθές η Βίσση τραγούδησε στο θέατρο Πέτρας και είχε 20.000 θεατές. Κρέμονταν από τα βράχια να την ακούσουν. Γιατί να θέλει να γεμίσει το Ηρώδειο που είναι μια τρύπα για τα κυβικά της; Ναι, είναι ιστορικό, είναι ειδυλλιακό, είναι επιβλητικό. Σιγά! Την ανάγκη του είχε η Βίσση! Το Ηρώδειο έπρεπε να παρακαλάει, όχι η Άννα αυτό. Χάρη του κάνουμε του Ηρώδειου.

Και να σας πω και κάτι που έχω συμπεράνει πολλάκις όλα αυτά τα χρόνια που το παίζω υπερασπιστής της και μονομάχος της. Όσο πιο άμουσος και αποτυχημένος είναι ο άλλος, τόσο περισσότερο την απεχθάνεται δημόσια. Δεν βρήκα ακόμα μουσικό κατασταλαγμένο και επιτυχημένο που δεν την παραδέχεται. Όσοι την ειρωνεύονται είναι κάτι μουσικοί πουθενάδες που ουδέποτε κατάλαβαν, και που αν με ρωτάτε, ούτε έχουν την ικανότητα να καταλάβουν. Βέβαια μπορεί να ισχύει και το άλλο, να καταλαβαίνουν αυτοί κάτι παραπάνω και να μην καταλαβαίνω εγώ. Κι αυτό μπορεί να ισχύει. Πάντως, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Και οι αριθμοί είναι αντικειμενικοί δείκτες. Η Βίσση είναι η δεύτερη σε κατάταξη σε πωλήσεις στην Ελλάδα μετά την Χ. Αλεξίου από καταβολής δισκογραφίας. Κι αυτό με μετρήσεις προ δεκαετίας. Σήμερα μπορεί και να την έχει ξεπεράσει. Ας το ξεπεράσετε κι εσείς.

Την ηλίθια την κόρη του Κουγιουμτζή έχει από το μεσημέρι που τη βλέπω να προσπαθεί να απαντήσει στα σχόλια των θαυμαστών της  Άννας. Προ ολίγου τσέκαρα και είδα ότι διέγραψε τη δημοσίευση. Όλες αυτές οι κακομοίρες δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Γουότ ε πίτι!