Η Κωλοφαρδία Του Survivor

Το Survivor είναι ένα κωλόφαρδο πρόγραμμα.

Το αποψινό πρόγραμμα με το αυτοκινητικό δυστύχημα ήταν ό, τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στο πρόγραμμα από τη μέρα που ξεκίνησε μέχρι σήμερα. Όχι ότι το είχε ανάγκη. Σάρωνε και χωρίς αυτό. Αλλά οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι που μετά την πλήρη ταύτιση που αισθανθήκαμε με τους παίχτες ήρθε αυτή η τράκα και τους νιώσαμε σχεδόν συγγενείς μας.

Όλοι μιλούν για ένα κοινωνικό φαινόμενο. Δεν πιστεύω ότι πρόκειται ακριβώς για φαινόμενο. Σκέτη κωλοφαρδία είναι. Γιατί κακά τα ψέματα το Survivor έχει πολλά ελαττώματα σαν πρόγραμμα (τα είχα γράψει παλιότερα). Αλλά πέτυχε διάνα στο timing της μετάδοσής του. Πράγμα που σπάνια συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση.

Έπεσε πάνω σε μια περίοδο εθνικής κατάθλιψης. Εγώ τουλάχιστον αυτό αισθάνομαι. Όταν οι ειδήσεις κάθε μέρα μου προκαλούν ψυχικό τρα-λα-λα, με το αν θα λυθεί το Κυπριακό, με τι όρους, αν θα μας φάνε όλους οι βρομότουρκοι, με το αν θα κλείσει η συμφωνία στην Ελλάδα, αν θα της χορηγηθεί η επόμενη δόση, με το αν θα επιβιώσουμε στις πατρίδες μας, με το αν κάναμε καλά και φέραμε ένα παιδί σ’ αυτόν τον κόσμο, το Survivor έρχεται και κουμπώνει τέλεια με τη ψυχολογία μας. Δεν είναι απλά μία εκτόνωση αλλά μία φαντασιακή προβολή των ζωών μας.

Θυμάστε το μακρινό 2001 που είχαμε κολλήσει όλοι με το Big Brother 1; Γιατί είχαμε κολλήσει, θυμάστε; Μήπως επειδή επρόκειτο για παιχνίδι με  προσωπικοτάρες; Μπα! Ο βλάχος ο Τσάκας ήταν μέσα, ο κλαρινογαμπρός ο Πρόδρομος, ο νάρκισσος / ψώνιο Μπόβολος και η καημένη η Ρέα που ήθελε αγκαλιές. Ήταν αυτοί άνθρωποι της προκοπής για να αναλωθούμε επάνω τους τηλεοπτικά; Όχι βέβαια. Αλλά αν θυμάστε καλά, το Big Brother συνέπεσε με τη πτώση των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Βιώναμε ένα ομαδικό σοκ και τότε. Οι ειδήσεις κάθε βράδυ μετέδιδαν μηνύματα του αρχηγού της Αλ Καϊντα, Μπιν Λάντεν και το παγκόσμιο αναρωτιόταν για πότε θα μας ξεκάνουν όλους.

Ήμουν πρωτοετής φοιτητής τότε και τα ζούσα πολύ έντονα όλα. Θυμάμαι μάλιστα ότι η παράνοια του φόβου είχε επεκταθεί τόσο πολύ που οι γονείς μου, μου απαγόρευαν να ανοίγω άγνωστο ταχυδρομείο που κατέφτανε στην εστία, μην τυχόν και μου στείλουν άνθρακα (γελώ σήμερα που το σκέφτομαι). Κανένας δεν είχε όρεξη να βγει έξω, είχαμε κόψει μέχρι και τις πρώτες εξόδους στο students’ union που ήταν χαλαρές, όλη μέρα διαβάζαμε εφημερίδες, τον Guardian και την Independent, και αναρωτιόμασταν τι θα γίνει. Ε, μέσα σε όλο αυτό, η μόνη μας διέξοδος ήταν το Big Brother. Εγώ θυμάμαι ότι κατέβαινα στο computer room της εστίας (δεν είχαμε διαδίκτυο στα δωμάτια τότε, σκέψου), και έμπαινα σε εκείνο το σάιτ του ΑΝΤ1 κάθε μισή ώρα και διάβαζα ειδήσεις για το «σπίτι». Ειδήσεις. Δεν έβλεπα καν βίντεος, δεν υποστηρίζονταν τότε. Αλλά ναι, διάβαζα μαλακίες και αισθανόμουν καλά. Από το «κατούρησε ο Πρόδρομος στο θάμνο», μέχρι «τσατάλια τα νεύρα της Κατερίνας για τις δουλειές του σπιτιού». Απίστευτος πεταμένος χρόνος. Κι όμως τότε, δεν είχε τίποτε άλλο σημασία. Πρόγραμμα κωλοφαρδίας νούμερο ένα.

Αντιστοίχως, σήμερα μέσα στην απόλυτη μιζέρια και κατήφεια, το να βλέπω τρεις ώρες κάθε βράδι τις παραλίες, τα κύματα, τους φοίνικες και πλάνα που επαναλαμβάνονται και μοιάζουν κάθε βράδυ ίδια και χίλιο-ιδωμένα είναι μια όαση μπροστά στις αγωνίες που βιώνουμε. Και ας φωνάζουν οι δασκάλοι ότι εκφυλίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ας φωνάζουν στο τουίτερ ότι τους πρήξαμε με την εμμονή μας να το παρακολουθούμε, ας θεωρούν «ρατσιστικό» να πει ο μισθοφόρος τον Κινέζο, Φιλιπινέζο, ας θεωρούν αδιανόητο που είπε ο τρελός Κύπριος ότι οι διάσημοι «κάμνουν όπως τις Λούλλες» (που κάμνουν), για μένα το Survivor μπορεί να μην είναι ιδανική, ούτε καν καλή τηλεόραση, αλλά είναι μαγική υπό τις περιστάσεις.

Κωλοφαρδία νάμπερ ττου.

Και εννοείται ότι του χρόνου, που το πιο πιθανόν είναι να μπουν μεγαλύτερες φίρμες και πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες δεν θα έχει την φετινή επιτυχία. Όχι γιατί θα έχουμε ανακάμψει κοινωνικά, οικονομικά, εθνικά και θα το σνομπάρουμε βλέποντας νάσιοναλ τζιογκράφικ. Αλλά επειδή έτσι δουλεύει η τηλεόραση. Κάποια είναι μαγικά και δεν μπορεί να τα εξηγήσει.