Κυριακή, Μαΐου 11, 2014

Unstoppable!

Γι αυτό αγαπώ τη Γιουροβίζιον, μάνα μου, διότι από το 1990 που άρχισα να την… ‘μελετώ’, μου μαθαίνει κάθε χρόνο ότι δεν έμαθα ακόμα τίποτε. Λοιπόν, σχόλια εν τάχει καθότι ξημερωθήκαμε:



Η Κοντσίτα, που θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα ο Κώτσιος ο Λεμεσιανός που ντύθηκε στα καρναβάλια γυναίκα και το γύρισε σε Κωντσίτα, ύψωσε περήφανα το τρόπαιο και φώναξε “were unstoppable”. Προφανώς θεωρεί ότι τώρα οι γκέι όλου του κόσμου είναι ελεύθεροι και ισότιμοι πολίτες στη χώρα τους. Δεν ξέρω αν έτσι προστέθηκε άλλο ένα λιθαράκι στην «αποδοχή της διαφορετικότητας», μα έχω ένα προαίσθημα ότι η νίκη της Αυστρίας δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί και πολύ από αυτή των Λόρντι το 2006.

Όπως καθόμασταν τότε στον καναπέ και εντυπωσιαστήκαμε από τα τέρατα και είπαμε «how bizarre, ας τους ψηφίσουμε να σπάσουμε πλάκα», το ίδιο συνέβη και τώρα. Γιατί αν το γκέι κίνημα περιμένει ότι θα πάει μπροστά και θα κερδίσει την αποδοχή με τον κάθε διαταραγμένο που φορεί φουστάνια, περούκα, βλεφαρίδες και αφήνει τον μύστακα αξύριστο, σώθηκε. Η Κοντσίτα σαφώς και ήταν συμπαθέστατη καρικατούρα, οι δραματικές της αντιδράσεις στα δωδεκάρια την καθιστούσαν περαιτέρω ενδιαφέρουσα και θεαματική (προσωπικά αναρωτιόμουν αν παίζει τόσο καλό θέατρο ή αν όντως αντιδρούσε έτσι εκ του φυσικού της), αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, υπάρχουν και πιο αξιοπρεπείς τρόποι να προωθήσεις και να διεκδικήσεις την ισότητα, όπως π.χ. έπραξαν οι Ισλανδοί που τραγούδησαν για ακριβώς το ίδιο πράγμα: “No Prejudice”, χωρίς να γίνουν καραγκιόζηδες.

Στο κάτω, κάτω, εγώ βρίσκω και άσκοπο να διεκδικείς την καθιέρωση της διαφορετικότητας, αφού προσωπικά όλους διαφορετικούς μας βρίσκω. Δεν βλέπω κανέναν τον ίδιον με τον άλλον, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά, αλλά και από σεξουαλικής προτίμησης, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επομένως δεν είναι ανάγκη να φορέσεις την τουαλέτα της μάνας σου από κάτι βαφτίσια στα Τρίκαλα τη δεκαετία του ‘80  για να κερδίσεις, τάχα μου, την αποδοχή.

Τέλος πάντων, μην το υπεραναλύουμε, προσωπικά τη χάρηκα τη νίκη της Αυστρίας για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί έχει να κερδίσει από το 1966, επειδή γενικώς όλα αυτά τα χρόνια είναι τα μάλα περιθωριοποιημένη με μέσο όρο πλασαρίσματος τη 14η θέση, και επειδή ο διαγωνισμός παραμένει ευτυχώς στην κεντρική Ευρώπη και δεν μετατοπίζεται σε κανένα Αζερμπαϊτζάν, καμία Γεωργία, Αρμενία και γενικότερα στα όρη και τα παραρά του Καυκάσου, που ως γνωστόν είναι και ο χάρος μου.

Να σου πω επίσης ότι καταχάρηκα και για τη 2η θέση της Ολλανδίας. Εξ αρχής έβρισκα το τραγούδι «πολύ καλό για Γιουροβίζιον», αλλά δεν περίμενα ότι θα είχε τόση απήχηση. Δεν το είχα ούτε μέσα στα δικά μου 4 πρώτα. Καλά, για να καταλάβεις ένστικτο, είχα σίγουρο το Ισραήλ, που τελικά ήρθε προτελευταίο στον ημιτελικό και δεν πέρασε καν, τη Γαλλία που ήρθε τελευταία, την Ιταλία που ήρθε 21η (δικαίως, δεν ήταν καλή επί σκηνής), και την Σουηδία που δεν κατάφερε να επιβληθεί στην αρένα και να μεταδώσει τη ψαρωτική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει στο βίντεο κλιπ της. Ανεξάρτητα με το τι είδαμε εν τέλει, εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτά τα 4 ήταν τα καλύτερα τραγούδια του διαγωνισμού φέτος, τουλάχιστον στα studio versions τους κερδίζουν τις εντυπώσεις εύκολα.

Η Ελλάδα πήρε τον πούλο. Παρόλο που παρασυρθήκαμε από τα προγνωστικά των τελευταίων ημερών και πιστέψαμε ότι θα κάνουμε την έκπληξη χάριν τραμπολίνου, τελικά δεν... Υπήρξαμε όντως άτυχοι σε πολλούς τομείς, όπως π.χ. ότι εμφανιστήκαμε 10οι, συμπιεσμένοι ανάμεσα στα πολωνικά βυζιά και το αυστριακό μούσι, ενώ παράλληλα έλειπαν από τον διαγωνισμό παραδοσιακοί σύμμαχοι όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Σερβία που μας πριμοδοτούσαν κλασσικά και αφοσιωμένα με βαθμούς από 8 έως 12, αλλά... κακά τα ψέματα, η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν πήγε καλά γιατί το τραγούδι δεν ήταν Ελλάδα.

Ακούγεται κάπως αυτό που λέω, αλλά όταν έβλεπα τον Αγάθωνα να λέει «γεια μας», τον Αλκαίο να φωνάζει «Όπα» και τον Γιώρκα να χορεύει ζεμπεκιά, ένιωθα ένα παιδικό ρίγος να με διαπερνά. Τελείωνε το τραγούδι και ήταν σαν να έβλεπα την Πατουλίδου να λέει «για την Ελλάδα ρε γαμώ το». Φέτος, έβλεπα κάτι χιψτεράδες, που είχαν φάτσες για πολλά χαστούκια, να μου λένε Rise Up και σκεφτόμουν, είχατε και στο χωριό σας Rise Up, Riskykidd και ξενόφερτες παπάρες; Ακούγομαι σαν τον παππού σου τώρα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια: Σαν το ελληνικό στοιχείο δεν έχει! Και πιο πολύ από τον Έλληνα, το ελληνικό στοιχείο το έχει ανάγκη ο ξένος. Παρατήστε τις μαλακίες εκεί στο Mad και ψήστε κανέναν Φοίβο να γράψει κανένα λαϊκό τραγούδι, ας είναι και επιπέδου Πετρέλη, να ξαναδούμε χαρά στον πίνακα. Δηλαδή, έλεος, μέχρι και το Cheesecake της Λευκορωσίας μας πέρασε… Καλά να πάθουμε, να έρθουμε στα ίσα μας.

Αυτά τα ολίγα. Κατά τα άλλα να σου πω ότι ήταν ο πιο ενδιαφέρων διαγωνισμός από το 2000 και μετά και κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος διαγωνισμός μακράν από πλευράς σκηνικών, εφέ, γραφικών, έναρξης και καρτ ποστάλ (το δε interval act με την περσινή νικήτρια στο Rainmaker και τα χορευτικά με τα νερά, ούτε σε ολυμπιάδα!). Το ‘δημιουργικό’ του εγχειρήματος δηλαδή, ήταν όλα τα λεφτά μωρό μου, όλα τα λεφτά. Ακόμη και η ψηφοφορία είχε αγωνία, ήταν όλα ρευστά μέχρι και τα τρία τέταρτα της καταμέτρησης των ψήφων, πράγμα που είχε να συμβεί χρόνια. Τα τελευταία δύο χρόνια δε, ήταν τόσο βαρετά, αφού ξέραμε από πριν τον διαγωνισμό ποιος θα κέρδιζε.



Και του χρόνου. 

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλά, τί καινούργιο σου έμαθε φέτος δηλαδή;;; Όταν πήρε την πρώτη θέση η Ντάνα ιντερνάσιοναλ, το ίδιο δεν ήταν; Εκτός από το ότι εκείνη τραγουδούσε καλά και δεν είχε μούσι, το ίδιο "διαφορετικό" ήταν.

Anti-Christos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Anti-Christos είπε...

Αγαπητέ θα διαφωνήσω.

Η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, που κατά τη γνώμη μου είχε χάλια τραγούδι, ήταν και είναι άφωνη, (αλλά το παρακάμπτω αυτό γιατί γούστα είναι αυτά), χρονολογείται από το 1998. Πέρασαν 16 χρόνια από τότε και νόμιζα ότι ο τηλεθεατής ωρίμασε και δεν εντυπωσιάζεται από τον εμπορευματοποιημένο σεξουαλισμό για να ψηφίσει. Προφανώς είχα λάθος.

Το '98 μια τρανσέξουαλ είχε ενδιαφέρον, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Εν έτει 2014 μία τραβεστί περσόνα δεν μου λέει τίποτε. Εξ ου και ο εντυπωσιασμός.

Επίσης, εντυπωσιάζομαι διότι στο μεσοδιάστημα, είχαμε πολλά γκέι-acts στη Γιουροβίζιον (Δανία 2007, Φινλανδία 2013 π.χ.) που δεν είχαν ανάλογη πέραση, και έτσι θεώρησα ότι κόπασε λίγο η έξαρση της διαφορετικότητας.

ΟΚ τώρα;

Woofis είπε...

Αφού εσυνέπεσεν το θέμαν που μας απασχόλησεν στες τελευταίες μας αναρτήσεις, είπα να σου ανταποδώσω την επίσκεψην, πάντα εν ειρήνη (peace που λαλείς τζιαι συ).
Συμφωνώ σε αρκετά σημεία με το κείμενο σου. Θκιό παρατηρήσεις:

1)Το τραγούδιν της Ολλανδίας περιλαμβάνει κατάφωρην κλοπήν του κυρίου riff που το Every Breath you take των Police. Μπορεί να εν για τούτον που είshιεν τόσην απήχηση.
2) Θα μου άρεσκεν τζιαι μέναν αφενός να εκατεβάζαμεν τραούθκια με το "τοπικόν μας χρώμαν" (Ελληνικόν, Κυπριακόν κλπ.) τζιαι αφετέρου να ήταν στη γλώσσα μας. Είπαμεν, διεθνισμός εν σημαίνει ισοπέδωση, όπως νομίζουν αρκετοί...

Mademoiselle Hyde είπε...

"και επειδή ο διαγωνισμός παραμένει ευτυχώς στην κεντρική Ευρώπη και δεν μετατοπίζεται σε κανένα Αζερμπαϊτζάν, καμία Γεωργία, Αρμενία και γενικότερα στα όρη και τα παραρά του Καυκάσου, που ως γνωστόν είναι και ο χάρος μου." Χαχαχαχαχα ήμουν σίουρη ότι θα το εσχολίαζες γι αυτό το λόγο :) Και συμφωνώ καλά να πάθουμε πέρκι φέρουμε τα μίλια μας σε Ελλάδα και Κύπρο. Ελείψαν τα ζεϊμπέκικα και τα χασάπικα ρε παιδί μου;;;

Αχάπαρη είπε...

Προσωπικά δεν χάρηκα καθόλου τη νίκη της μουστακαλούς. Θεωρώ πολλά κρίμα σε μια χρονιά που υπήρχαν τόσα καλά τραγούδια (πράμα σπάνιο για σύγχρονη eurovision) να κερδίζει ένα φρίκουλο μόνο και μόνο επειδή έσιει γένια με ένα τραγούδι εντελώς αδιάφορο. Εν ένα πράμα να υποστηρίζεις το διαφορετικό τζιαι άλλο να γίνεσαι καρακιόζης όπως είπες κι εσύ.

Neerie είπε...

Εγώ ένιωσα ότι περιπαίζουν μας.
Έναν πλάσμα που έπαιξε πολλά καλά το επικοινωνιακό παιγνίδι ειδικά για τις ψήφους της γιουροβίζιον, απλά για να προκαλέσει τζαι να αποδείξει στο τέλος ότι τι? Είναι unstoppable? Ποιός? Ποιοί? Οι μουσάτοι με περούκες? Τί πράμαν εν τούτο? Ούτε γυναίκα ούτε άντρας ούτε τραβεστί ούτε τρανσέξουαλ... Εν παρωδία η γιουροβίζιον, επείστηκα για άλλη μια φορά.

Το τραγούδι που με συγκλόνισε ήταν τζείνο της Ουγγαρίας, εκλαμουρίστηκα

Ανώνυμος είπε...

honestly!
it's a drag act. giati na sikwnei tosi analysi?
kai pros ti i sygkrisi me tin dana pou einai transexual?
einai kati pou ksenizei epidi den yparhei sti kypro(enw sto exoteriko kai siga siga kai stin athina ta drag acts einai dimofili kai ehoun apihisi se gay, straight and other labels people put)
it's fine you don;t have to take them home with you, or feel guilty, or betrayed or whatever. it's an act. kai epeidi stin kypro den haparizoume arhizoume tis vothrologies
kai gia osous prospatoun na vroun protypa sti eurovision gia ta paidia tous, as popume to vraki tis ivis kai tis paparizou pws to antimetopisan?

Ανώνυμος είπε...

Στο μυαλό μου είσαι, περισσότερο θυμήθηκα τους Lordi παρά την Dana προχθές, επίσης, η Αυστρία πάντα ήταν όντως σε χαμηλές βαθμολογίες, περνούσε πάντα απαρατήρητη, κανε ενα rewind το 1989 με τραγούδι που έπρεπε να κερδίσει, είτε αυτό είτε της Σουηδίάς, αντ΄ αυτου κερδισε το Rock me baby Γιουγκοσλαβίας...για την ελλάδα, έχεις δίκαιο έλειπε το ελληνικο στοιχειο και χώρες σύμμαχοι...κατά τα άλλα όσοι το υπεραναλύουν εγώ επιμένω είναι μια όμορφη βραδιά, και εγώ το προτιμώ απο το βαρετό κατά τα άλλα Voice...που για 4 συμμετέχοντες μας πήρε το πρωί...τουλάχιστον η eurovision είναι ένα υπερθέαμα...
κωνσταντίνος

Anti-Christos είπε...

@Κωνσταντίνος: Δεν έχει μεγαλύτερο χωρκαθκιόν από το Voice! Εκατό φορές Γιουροβίζιον και ας κερδίζουν Κοντσίτες. Παρεμπιπτόντως, τί έπος η Αυστρία του 1989! Εκείνα ήταν χρόνια!

Ανώνυμος είπε...

Το πραγματικό ζήτημα εδώ δεν είναι ο τρόπος έκφρασης (γυναικεία περσόνα εν ονόματι Κοντσίτα) αλλά ότι στους αιώνες των αιώνων κάποιος/α θα διαφέρει από την πλειοψηφία. Αν δεν είναι θρησκεία, θα είναι ράτσα, θα είναι χρώμα, θα είναι επιλογή συντρόφου που δεν εγκρίνεται απο μια συγκεκριμένη κοινωνία (π.χ. απο άλλο χωρκό, απο άλλη χώρα, απο άλλο χρώμα, άλλο κοινωνικό στρώμα, άλλου φύλου, άλλου επαγγέλματος κτλ)
Η ερώτηση είναι, εμείς (ο καθένας μας) τι κάνουμε για να κάνουμε την κοινωνία μας πιο δεκτική στο διαφορετικό;

Προσωπικά βγάζω το καπέλο στην Κοντσίτα που είχε τα κότσια να εκφραστεί ελεύθερα και πιστεύω είναι ένας από τους λόγους που κέρδισε. Πιστεύω ότι ο κόσμος επιβραβεύει την κάθε υπέρβαση, ανεξαρτήτος θέματος.

Ανώνυμος είπε...

Προς ανώνυμο 10:12πμ και ανώνυμο 6:04πμ. Πες τα χρυσόστομε, γιατί βαρέθηκα τον καθε κομπλεξικό και την που ότι δεν του φατσάρει πρέπει να το χλευάσει και να το κοροϊδευει. Αν θέλει ο κάθε Τομ να ντύνεται Κοντσίτα και να βγαίνει να τραγουδά, δικαίωμα του και μαγκιά του. Και αρκετά με τις φτηνές δικαιολογίες περί σωστά πρότυπα για τα παιδιά.

Anti-Christos είπε...

Ανώνυμε, αν αναφέρεσαι σε εμένα, δεν έγραψα ούτε είδα πουθενά κάτι εδώ γραμμένο περί προτύπων και παιδιών.

Επιπλέον, όπως αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του Τομ να ντύνεται Κοντσίτα, έτσι αναγνωρίζουμε και το δικαίωμα του κοινού να το χλεύαζει αν αυτό το θέαμα δεν του αρέσει.

Δεν μπορείς να απαιτείς σεβασμό για οτιδήποτε. Τον σεβασμό τον κερδίζεις. Και δεν μπορείς να τους κερδίσεις όλους σ' αυτή τη ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Αντιχρίστε δεν αναφέρομουν σε σένα με το πιο πάνω σχόλιο μου. Περί πρότυπων και παιδιών όχι δεν υπάρχει σχόλιο εδώ, υπάρχουν όμως αλλού.

Ναι έχει δικαιώμα ο Τομ αν θέλει να ντύνεται Κοντσίτα. Επίσης το κοινό έχει το δικαίωμα να μην του αρέσει αυτό που βλέπει.

Δεν έχει όμως το δικαίωμα να χλευάζει με υποτιμητικά σχόλια (φρίκούλο, καραγκιόζης, μουστακαλού). Μπορεί το κοινό να εκφράσει τις απόψεις του με πιο κόσμια συμπεριφορά πιστεύω.

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=kIwXt1MY4jo

o tom/conchita τραγουδά άννα βίσση