Νέοι και Βιοπορισμός

Ιδέαν δεν έχω, κενό περιέχω... Τι θα κάνω με τη ζωή μου όταν τελειώσουν όλα αυτά τα κλαπατσίμπαλα, ένας Θεός ξέρει...Και Αυτός αμφιβάλλω αν ξέρει. Δεν μπορώ κάθε χρόνο το ίδιο τροπάριο. Τελειώνει το ένα project, αρχίζει το άλλο, τελειωμό δεν έχουμε. Και τι εννοώ 'τελειωμό;' Μια δουλειά ως το μεσημέρι που να έχει καλά λεφτά, όχι πολλή τρέξιμο, να μην ντρέπεσε να την ανακοινώσεις στον περίγυρο σου. Μια δουλειά που θα σου επιτρέπει να πηγαίνεις ταξίδι μια-δυο φορές το χρόνο...

Κάποτε ένας τύπος μού είπε πως οι γονείς του έχουν μπαρ στην Αγ. Νάπα, δουλεύουν τέσσερις μήνες το χρόνο και τον υπόλοιπο καιρό πάνε ταξίδια στην Άπω Ανατολή! Καλά, εγώ δεν θέλω να ανοίξω μπαρ. Να ανοίξω όμως καφετέρια; Ο παπάς μου δήλωσε πως δεν με σπούδαζε τόσα χρόνια για να πάω να γίνω "καφετζής." Του εξήγησα πως δεν θα φτιάχνω εγώ τον καφέ, δόξα σοι ο Θεός Ρουμάνες-Ούγγρες στην Λευκωσία, να φαν και οι κότες! Μετά επενέβη και η μάνα μου και συμπλήρωσε πως αν ανοίξω καφετέρια δεν θα με θέλει καμία κοπέλα. Ενώ τώρα, στην ουρά περιμένουν! "Η γυναίκα θέλει άντρα που κάνει επάγγελμα με κύρος". Γι' αυτό όλες παντρεύονται τον επιστήμονα και πηδιούνται με τον 'άλλον.'

Τι θα κάνω, τι θα κάνω??!!! Αποφάσισα να μην ξανασκεφτώ 'κυπριακά'. Δεν θα πεθάνω εγώ για να με αναγνωρίσει η 'Στασικράτους.' Βέβαια, στο τέλος κι' εγώ περιμένω τους 'βαρβάρους' να φέρουν την 'κάποια λύση,' αλλά ιδανικά αντιτάσσομαι αυτής της λογικής. Είπα να γραφτώ στην UNICEF να πάω στην Αφρική με τους μασάϊ, να βοηθήσω τους υποσιτισμένους. Τόλμησα να το ανακοινώσω μια φορά σπίτι μου, και ακόμη βαράνε του πατέρα μου στην πλάτη να ξεπνιγεί...Καλά, δεν σκοπεύω να μείνω εκεί για πάντα... Ένα χρόνο, να εξαγνιστώ απ' τα Αρμάνι τα πουκάμισα και να φρεσκαριστώ ψυχικά! Δυσανασχετώ. Δεν μου κάθετε καμία. Καμία ιδέα. Σκέφτηκα να πάω σε ριάλιτι. Από εκεί, όσο νά'ναι, όλοι βγαίνουν αποκαταστημένοι. Μισό ταλέντο δεν θα μου βρουν; Δεν μπορεί, ένα δίσκο, μια εκπομπή στην τιβί θα μου την δώσουν. Έστω και για μια σεζόν... Το πολύ-πολύ θα βγάλω βιβλίο με συνταγές όπως η Ρέα του big brother1. "Τριάντα τρόποι να μαγειρέψετε μακαρόνια χωριάτικα Μιτσίδη."

Βαριέμαι... Και έρχονται και Χριστούγεννα. Και βαριέμαι ακόμη περισσότερο... Τους πάντες και τα πάντα. Και τον εαυτό μου! Με βλέπω μες τον καθρέφτη και θέλω να τον σπάσω. Πολλοί μαζευτήκαμε μες το δωμάτιο το 2χ2. Μες την ψυχή μου το απόλυτο κενό, και στην καρδιά μου ένα πάθος μαγικό...Κανείς δεν μπόρεσε ν'αλλάξει τα γραμμένα, καμιά δεν μ'έκανε να ξεπεράσω εσένα. Δεν μας φτάνει ο πόνος μας, υποφέρουμε και από τους μαλακό-έρωτες !