Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2022

Πόσο Δύσκολο Να Γράψεις Ένα Βιβλίο

 

 

Ξεκίνησα να γράφω ένα βιβλίο από τον περασμένο Φεβρουάριο.

Μέχρι σήμερα έχω γράψει 78 σελίδες.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα να γράψεις ένα βιβλίο.

Έχω την ιστορία μέσα στο μυαλό μου, αλλά το πώς θα τη δομήσεις, πώς θα την πλέξεις ώστε να έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον, πώς θα την πας μέχρι τέλους, μου είναι προς το παρόν πρόκληση.

Κατ’ αρχάς έχω τεράστιο πρόβλημα με το γεγονός ότι πλέον ξεχνώ πού θέλω να το πάω. Αρχίζω να γράφω κάτι, στην πορεία βλέπω ότι δεν βγαίνει και ψάχνω από μηχανής Θεούς. Επίσης, οι πληροφορίες για τους χαρακτήρες και τις επί μέρους ιστορίες τους είναι πάμπολλες και αναγκάζομαι να κρατώ ξεχωριστό αρχείο στο οποίο σημειώνω τις μεταξύ τους σχέσεις και άλλα μούλτι-κούλτι που τους αφορούν για να υπάρχει μία συνέπεια.

Αν ήξερα ότι θα ήταν τόσο κουραστικό προφανώς δεν θα το επιχειρούσα.

Το γράφω όμως εν είδει ψυχοθεραπείας. Και η ψυχοθεραπεία θα έπρεπε να είναι μία ευχάριστη διεργασία. Ε, μου χάλασε. Από την άλλη, μπήκα στον χορό και θέλω να χορέψω. Δεν γίνεται να αφήνεις πράγματα μισοτέλειωτα σ’ αυτή τη ζωή. Θυμάστε που σας είχα πει ότι είχα ξεκινήσει να γράφω κι ένα θεατρικό. Εκείνο, δυστυχώς, το παράτησα. Το παράτησα γιατί πλέον δεν μπορώ να το υποστηρίξω ούτε ο ίδιος. Δεν είμαι περήφανος για το περιεχόμενό του. Το διαβάζω και δεν με εκφράζει πια. Όπως και ένα προηγούμενο που είχα γράψει στην ηλικία των 25, το οποίο ολοκλήρωσα, αλλά πλέον αποφεύγω και να το διαβάσω, γιατί ντρέπομαι.

Είναι καλό να ντρέπεσαι για κάτι που έκανες στο παρελθόν. Δείχνει εσωτερική πρόοδο.

Γι’ αυτό που γράφω τώρα δεν ντρέπομαι, προς το παρόν. Αν το τελειώσω σε πέντε χρόνια όμως, μπορεί και να ντρέπομαι, μπορεί και να μην με αφορά πια. Πάντα έτσι γίνεται. Ο χρόνος σκοτώνει το ενδιαφέρον για τα πάντα. Εν πάση περιπτώσει, το επιχειρώ επειδή με κάνει και νιώθω καλά. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια διαβάζω πολλά μυθιστορήματα, και μεταξύ αυτών βρίσκω άπειρη σαβούρα. Αν οι εκδοτικοί οίκοι δίνουν χώρο σε τόση μετριότητα, σίγουρα θα δώσουν και στη δική μου. Γιατί αυτοί και όχι εγώ;

Δεν γράφω με τον παραδοσιακό λογοτεχνικό τρόπο. Δεν πήζω το κείμενο με άσκοπες περιγραφές σχετικά με τον καιρό και την εξωτερική εμφάνιση των πρωταγωνιστών. Εγώ γράφω γι' αυτά που θα ενδιέφεραν εμένα να διαβάσω. Δεν με κόφτει ούτε να ξέρω αν ο ουρανός ήταν γκρίζος την ώρα που έγινε ο φόνος, ούτε αν τα δέντρα αγκαλιάζονταν μεταξύ τους όταν έκαναν έρωτα οι ήρωες. Εμένα με κόφτει να σας πω τι έγινε. Με τον γνωστό γλαφυρό τρόπο μου, αλλά χωρίς φιοριτούρες, χωρίς φλυαρία. Ελπίζω αυτό να εκτιμηθεί. Δεν έχουμε καιρό να χάνουμε.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να γράψεις ένα βιβλίο. Αλλά θέλω να το πάω μέχρι τέλους!


9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να το διαβάσω!!! Άτε στείλε μου το μήπως και δεν το τελιώσεις :) Γουρουνέλλα

Nisyrios είπε...

Σταμάτησα να διαβάζω λογοτεχνία πριν περίπου επτά χρόνια γιατί με κούρασαν οι ανούσιες περιγραφές που, και καλά, υπήρχαν για να δώσουν βάθος στους χαρακτήρες (ο τελευταίος ήταν ο Jo Nesbo). Όταν θα εκδοθεις θα σε αγοράσω, έστω και μόνο γι’αυτο! Btw, γνωρίζεις κανέναν συγγραφέα fiction που να είναι κάπως to the point στο γράψιμο του;

Woofis είπε...

Keep writing Anti-Christos. Όντως εν δύσκολον, η δική μου προσπάθεια εσταμάτησεν στες 58 σελίδες τζιαι έσιει θκυό χρόνια να το συνεχίσω.
Τέλειωσ' το δικό σου τζιαι να το συζητήσουμεν στο book club της Beatrix ;)

Clueless είπε...

Εννοείται θέλω υπογραμμένο το δικό μου όταν το αγοράσω.

Anti-Christos είπε...

@Γουρουνελλούδα μου, μόνο εσύ προβλέπω να το διαβάζεις! Εννοείται θα σου χαρίσω ένα όταν το τελειώσω. Τώρα και να στο στείλω όσο έγραψα, δεν θα βγάλεις νόημα. Έχει χάζι πάντως.

@Νισύριε, από Jo Nesbo δεν άντεξα να διαβάσω ούτε ένα! Νομίζω δεν υπάρχει συγγραφέας που να γράφει to the point. Νομίζω έχει να κάνει με τους εκδότες. Στην προσπάθεια τους να πουλήσουν χαρτούρα, βάζουν τους συγγραφείς να φλυαρούν ώστε να γεμίσουν τουλάχιστον 600 σελίδες και να μπορεί να πουληθεί το έργο σε μία τιμή που να φέρει κέρδος. Εξ ου και στο τέλος όλα ξεχειλώνονται. Διάβασα παλιά ένα πολύ ωραίο βιβλίο που ήταν πολύ συμπυκνωμένο, λεγόταν Defending Jacob (έχει γίνει και σειρά στο apple tv), και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μου το σύστησε κάποιος ανώνυμος αναγνώστης εδώ μέσα και έκτοτε το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Και ήταν όπως έπρεπε!

@Γούφι, δεν έπρεπε να σταματήσεις να γράφεις. Κάπου διάβασα ότι το κόλπο είναι να ανοίγεις το αρχείο κάθε μέρα ακόμη κι αν δεν έχεις κάτι να γράψεις. Απλά να το κοιτάζεις για να αναγκάζεσαι να κρατάς τις μηχανές ανοιχτές. Και να γράψεις έστω και μια λέξη κάθε μέρα για να μην χάνεται η επαφή με το αντικείμενο. Προσπαθώ να το τηρώ, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.

@Κλούλες! Αμήν να εκδοθεί και θα σου χαρίσω 5 αντίτυπα να έχεις να χαρίζεις σε φίλους! :)

Ανώνυμος είπε...

Να το γράψεις, το βιβλίο
να το γράψεις, μην το παιδεύεις
να το γράψεις, το βιβλίο είναι κρίμα να κοροϊδεύεις.

Δε σου λέμε να το γράψεις με τη βία,
να το γράψεις επειδή το αγαπάς
κι αν δεν ξέρεις να κάνεις βιβλιοδεσία,
μη φοβάσαι θα στη μάθει ο εκδότης!



Δεν με ξέρεις, αλλα θα πρέπει να βρούμε τρόπο να μου το στείλεις υπογεγραμμένο όταν έρθει η ώρα (τα κόστα κανονίζουμεν τα)! Θα πρέπει να κάνεις ένα σπεσιαλ για το μπλοκ! 😁.

Clueless είπε...

το πρώτο το αγοράζουμε. για το καλό. εσύ χάρισε τα τέσσερα να τα δώσω σε φίλους. :)

Anti-Christos είπε...

Ω, τι καλοί που είστε όλοι! Με ενθαρρύνατε πολύ. Όταν απελπίζομαι και σκέφτομαι να το παρατήσω κι αυτό, θα μπαίνω εδώ να διαβάζω τα σχόλια και να παίρνω δύναμη! Ευχαριστώ σας!

Moonlight είπε...

Που τα πιο δύσκολα πράματα, θεωρώ. Οι φίλοι θεωρούν ότι είμαι δημιουργικό πλάσμα αλλά αν δεν έχω "υλικά" μπροστά μου, δεν μπορώ να δημιουργήσω τίποτε απολύτως.
Εύχομαι να το τελειώσεις και να το εκδώσεις- ανυπομονώ να το διαβάσω! Τούτο που ανέφερες σε κάποιο σχόλιο πιο πάνω ότι πρέπει να το ανοίγεις κάθε μέρα, να το βλέπεις και ας γράφεις μόνο μια λέξη νομίζω ισχύει όντως. Όπως πολλά πράματα θέλει τη σημασία σου για να προχωρήσει, αν το ακολουθήσεις θεωρώ θα το τελειώσεις, και αν κρίνω που όσα γράφεις δαμέ, έννα εν και καλό!
Καλή υπομονή και καλή συνέχεια!