Σάββατο, Ιουνίου 16, 2018

Βρυξέλλες Vol.3

Άλλο ένα μίτινγκ στις Βρυξέλλες έλαβε τέλος και εγώ δηλώνω άκρως ενθουσιασμένος και ανανεωμένος, αφού όπως έχω πει πολλάκις, μόνο εκεί αισθάνομαι ότι το μυαλό μου βρίσκει κίνητρο να συγκεντρωθεί, να ακούσει, να επεξεργαστεί πληροφορίες και να μάθει νέα πράγματα. Στην Κύπρο, ο νους μου, βρίσκεται μόνιμα στο ρελαντί, για να μην πω σε χειμερία νάρκη. Είναι τρομερά σημαντικό να αισθάνεσαι ότι οι σπουδές σου δεν πήγαν χαμένες, ότι μετράς, ότι αφοράς. Σε προσωπικό επίπεδο τουλάχιστον. Γιατί σαν Κύπρος δεν αφορούμε κανέναν, το έχω εξακριβώσει και τις τρεις φορές που παρέστην σε συνεδρίες των Βρυξελλών. Αν μπορούσαν να μας κάτσουν έξω από την αίθουσα, θα το έκαναν. Πραγματικά, λυπηρό.

Δύο πράγματα θα ήθελα να σχολιάσω.

Πρώτον, στη συνάντηση μέτρησα 28 συνέδρους. Το Λουξεμβούργο απουσίαζε, ποια να ήταν άραγε εκείνη η καινούρια φάτσα που καθόταν απέναντί μου και δεν την είχα ξαναδεί προηγουμένως; Στο διάλειμμα ήρθε να μου συστηθεί. «Im from Macedonia», μου λέει. Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου! Κοίτα να δεις κάτι πράγματα, ακόμη δεν υπογράφτηκε η συμφωνία για το όνομα, αυτοί άρχισαν να στέλνουν αντιπροσώπους στις Βρυξέλλες. Άρχισε ήδη η εναρμόνιση! Μια ζωή προ τετελεσμένων βρισκόμαστε. Όχι που θα μας ζητούσαν την άδεια.

«Βρε καλώς την!» λέω από μέσα μου. «Τι λέει; Καταλήξαμε στο όνομα;» ρώτησα. «Σιγά μην αποδεχτούμε εμείς τέτοια εξευτελιστική ονομασία!» μου απάντησε. «Ή θα μας λένε Μακεδονία, ή τίποτα!» Να σου πω την αλήθεια, αναθάρρεψα όταν κατάλαβα ότι μάλλον θα φέρουν εκείνοι πρώτοι τούμπα τη συμφωνία. Πήγα να το παίξω άνετος «Ε, ναι, θα ήταν άδικο να εγκριθεί όνομα που ούτε η ελληνική πλευρά θέλει. Ας μείνει η κατάσταση μετέωρη μέχρι νεοτέρας. Ας συνεχίσουμε με το ΠΓΔΜ και βλέπουμε». Εκεί τα πήρε. «Δεν καταλαβαίνω προς τι η εμμονή με το Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας! Γιατί δεν αποκαλείτε αντίστοιχα και τη Σερβία ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Σερβίας ή την Κροατία ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Κροατίας;»

Αντιλαμβάνεστε που έμπλεξα. Η γυναίκα δεν αντιλαμβάνεται ούτε την ουσία του προβλήματος, ούτε καν το μέγεθός του. Νομίζει ότι τους στοχοποιούμε άνευ λόγου και αιτίας. Το ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει νομούς που να ονομάζονται Σερβία ή Κροατία απλά της διαφεύγει. Τι να πεις. Ήπιαμε και φάγαμε σε πολύ καλό κλίμα πάντως, ήταν φιλικότατη και πολύ ευχάριστη σαν άνθρωπος. Ως εδώ φτάνει η ανοχή μου με τους «εχθρούς». Με Τούρκους ούτε καλημέρα δεν μπορώ να ανταλλάξω.

Άλλο θέμα!

Πώς έχουν γίνει έτσι οι Βρυξέλλες; Περπατούσα στο κέντρο κι αν δεν ήταν τα γαλλικού τύπου κτήρια να με περιβάλλουν, θα έβαζα στοίχημα πως βρίσκομαι στη Σαουδική Αραβία. Τι μαντίλα και κακό ήταν αυτό; Τι φερετζές και μπούρκα κυκλοφορεί στους δρόμους, Θέ μου; Πραγματικά, το θέαμα είναι ανατριχιαστικό και ανησυχητικό. Παντού γυναίκες με μαντίλα. Από έφηβες που κυκλοφορούν σε τσούρμο, μέχρι μητέρες με τα παιδιά τους.

Απορώ. Όλες αυτές δεν πήραν χαμπάρι πού ήρθαν να ζήσουν; Δεν βλέπουν τις χειραφετημένες ευρωπαίες τριγύρω να εμπνευστούν; Να διερωτηθούν τι δεν πάει καλά; Να τους μπει η υποψία, έστω, ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς να τυλιχτούν σαν σκιάχτρα αυτά τα αηδιαστικά σάλια; Εγώ στην Αγγλία, τόσες φίλες μουσουλμάνες είχα, και το πρώτο πράγμα που έκαναν μόλις πέρασαν στο πανεπιστήμιο ήταν να απαλλαγούν από τη μαντίλα και τα ήθη του Ισλάμ. Αυτές γιατί επιμένουν; Είναι ηλίθιες; Ρητορικόν το ερώτημα.

Πραγματικά, σιχαίνομαι. Ανακατσιώ, για να το πω κυπριακά και πιο εμφατικά. Και ούτε μπορώ να διανοηθώ πώς θα διαχειριστώ αντίστοιχη κατάσταση στην Κύπρο. Ήδη τις προάλλες είδα μία γυναίκα να περπατεί καλυμμένη από πάνω μέχρι κάτω με τζίχαμπ (έτσι δε λέγεται εκείνο το κιλίμι όπου μόνο τα μάτια διακρίνονται;) στην Έγκωμη παρακαλώ, απέναντι από τα παγωτά του Παπαφιλίππου! Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε. 

Και μην τυχόν ακούσω παραλληλισμό με τις Χριστιανές και το σταυρουδάκι από κανέναν αριστερό και χαλάσουμε τις καρδιές μας σαββατιάτικα. Και το σταυρουδάκι το βρίσκω μπανάλ, φυσικά. Όλα τα θρησκευτικά σύμβολα τα θεωρώ μπαναλαρίες. Αλλά τουλάχιστον το σταυρουδάκι είναι διακριτικό και φοριέται σαν κόσμημα. Δεν καθορίζει, ούτε αλλοιώνει την εμφάνισή σου. Δεν είναι το ίδιο. Αν επρόκειτο για σταυρό-γίγαντα που τον φορούσες στο κεφάλι σαν το κέρατο και εξέπεμπες ψυχική διαταραχή, τα ίδια θα έγραφα.


Είναι η Τρίτη φορά που πάω στις Βρυξέλλες φέτος. Απομένουν άλλες δύο μέχρι το τέλος της χρονιάς. Στις Βρυξέλλες δεν είχα πάει ποτέ μέχρι τα 35 μου. Φέτος πήγα όσες φορές δεν έχω πάει ούτε στην Ισπανία που είναι κι από τις αγαπημένες μου χώρες. 

9 σχόλια:

Woofis είπε...

Καλησπέρα Anti-Christos. Επήα θκιό φορές Βρυξέλλες, την πρώτην στον δρόμον για Ρόττερνταμ (business trip), την δεύτερην για αναψυχήν. Είμαι ψώνιον για τες "κλασσικές" Ευρωπαίκές μητροπόλεις οπότε επέρασα πολλά ωραία τζιαι τες θκιό φορές. Ειδικά τη δεύτερη φοράν επήαμεν τζιαι στο Brugge που είναι απλά θεϊκόν. Είναι επίσης φαινόμενον το πόσον εύκολα τζιαι οικονομικά μπορείς να πάεις οπουδήποτε στην Ευρώπη με ορμητήριον τες Βρυξέλλες.
Στο θέμαν της συμπεριφοράς των ισλαμιστών τζιαι άλλων φονταμελιστών θρησκευομένων μέσα στες σύγχρονες δυτικές κοινωνίες τείνω να συμφωνήσω με την Σώτην Τριανταφύλλου, που εν θιασώτης του "my house, my rules". Δηλαδή, εφόσον τούτες οι ομάδες αποφασίσαν ή εξωθηθήκαν εξ ανάγκης να μεταναστεύσουν στη δύση, οφείλουν πρώτιστα τζιείνες να ενσωματωθούν αρμονικά χωρίς να παρουσιάζουν συμπεριφορές απομόνωσης τζιαι γκετοποίησης. Τζιαι δυστυχώς, οι δυτικές κοινωνίες, οι οποίες έχουν μεν ευθύνες για την κατάστασην στην Μ. Ανατολήν, αλλά αντί να λειτουργήσουν με τούτον το σκεπτικόν της ενσωμάτωσης, κάμνουν "ενοχικούς" χειρισμούς, όπως το να ανέχονται συμπεριφορές που αντιστρατεύκουνται των δυτικών θέσμιων, στο όνομαν της "πολυπολυτισμικότητας", με αποτέλεσμαν αντί να τους ενσωματώνουν αρμονικά, να τους διατηρούν ακόμα πιο έκδηλα "ξένους".
Έννεν δηλαδή θέμαν "νοημοσύνης" τζιαι η σύγκριση σου με τους συμφοιτητές σου έννεν η πιο καλή, αφού τούτοι ούλλοι οι μετανάστες εν πολλές φορές αθρώποι που δεν θα έρκουνταν στη δύση υπό "κανονικές συνθήκες". Τζιαι στην Κύπρον θκιό γενιές πίσω οι κοπέλες εγυρίζαν με τες κουρουκλούες, τζιαι δε τες σήμερα. Θέλουν τον τζιαιρόν τους τούτες οι καταστάσεις τζιαι θέλουν τζιαι σωστές κοινωνικές πολιτικές.

Anti-Christos είπε...

Τι είναι οι κουρουκλούες; Κάτι θεησκευτικό;

Woofis είπε...

Εξήασα ότι είσαι μιτσής σε σχέση με μέναν :)
Μπορεί να μεν την "επρόλαβες" τούτην την λέξην. Κουρούκλα εν η μαντήλα κεφαλής που εφορούσαν οι γυναίκες στην Κύπρο ως αρκετά πρόσφατα, η γιαγιά μου ας πούμεν εφορούσεν την ως το τέλος, τζιαι επέθανεν μετά το 2000. Θωρείς την τζιαι στες παραδοσιακές γυναικείες στολές, στα δε χωρκά μπορεί να δεις ακόμα κοτζιακαρούες που τες φορούν.

Moonlight είπε...

Χιτζάμπ ρε, το έμπρεξες με το τζιχαντ και το έκανες νέα λέξη!
Το συγκεκριμένο είναι εκείνο που καλύπτει μαλιά και λαιμό μόνο.

Anti-Christos είπε...

@woofis υπέθεσα ότι είναι τα «βρουλλούθκια» χαχα! Ναι αλλά οι γιαγιάδες μας δεν τα φορούσαν επειδή τους τα επέβαλλε κάποια θρησκεία. Ίσως επειδή ήθελαν να καλυφθούν από τον ήλιο, ίσως επειδή ήταν άπλυτο το μαλλί και ήθελαν να το κρύψουν ή και τπ ανάποδο. Όπως και να’χει το φορούσαν επειδή το ήθελαν. Όχι επειδή τους επιβλήθηκε θρησκευτικώς.

Anti-Christos είπε...

@Moonlight: hahahaha, ανάθεμα και πώς το λένε, το βρωμοτσεμπέρι!

Clueless είπε...

Α και η γιαγιά μου φορούσε κουρούκλα όταν πήγαινε στο περιβόλη να μην την πιάνει ο ήλιος.
Αγαπημένη λέξη.

Ανώνυμος είπε...

Niqab λέγεται αυτό που περιγράφεις. Κι εγώ είδα πρόσφατα μια οικογένεια μουσουλμάνων στο νέο Terranova που άνοιξε στην Παλουριώτισσα δίπλα στο Sports direct-ο άντρας και ο γιος ντυμένοι κανονικά με σορτσάκι και κοντομάνικο και η γυναίκα με αυτό το πράγμα σαν τσουβάλι με τη σχισμή στα μάτια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση πάντως ήταν το χρώμα του niqab που δεν ήταν μαύρο όπως θα περίμενε κανείς, αλλά κάτι σαν φούξια-μωβ. Λογικά αυτό επιβάλουν οι δικές τους τάσεις της μόδας για φέτος!

ankateif είπε...

Στη Βοστωνη έτσι είναι, κυκλοφορούν οι άντρες κανονικά και δίπλα τους έχουν τις γυναίκες τους καλυμμένες με μαύρη σακκούλα.