Χτύπα Σαν Άντρας

Αν έχεις δουλέψει στον χώρο της διαφήμισης, θα γνωρίζεις πολύ καλά ότι για να γίνει μία διαφήμιση όπως αυτή της Άντζελας πιο κάτω, πρέπει να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες. Τουλάχιστον! Πρέπει να διαθέσεις πολλά λεφτά για να πείσεις τον καλλιτέχνη να παραμερίσει το εγώ του ώστε να εκτεθεί και να σαρκαστεί τοιουτοτρόπως, να έχεις έξυπνο κειμενογράφο, να έχεις ανοιχτόμυαλο πελάτη με άφθονο χιούμορ. Αυτοί οι παράγοντες σπανίως συναντιόνται. Στην Κύπρο μάλιστα, δεν συναντιόνται ποτέ. Οπότε, αντιλαμβάνεσαι τη χαρά μου όταν περιήλθε στην αντίληψή μου η νέα πασχαλινή διαφήμιση του Τζάμπο. Θεωρώ πως πρόκειται περί αριστουργήματος.

Και ενώ εσύ την παρακολουθείς ολόχαρος και όταν τελειώνει πατάς επανειλημμένα το “watch again”, συνειδητοποιείς ότι υπάρχει κόσμος που α) την παίρνει στα σοβαρά και β) θεωρεί την καταληκτική ατάκα «χτύπα σαν άντρας» προσβλητική για τις γυναίκες που κακοποιούνται από τους συζύγους τους. Είδες, δηλαδή, την Άντζελα να τσουγκρίζει αβγό τραγουδώντας και παραφράζοντας το "ποια θυσία" και εσύ το ερμήνευσες ως προτροπή στη βία. Τα συγχαρητήρια μου. Ε, λοιπόν, αν αυτή είναι η αντίληψή σου και το χιούμορ σου, και αν στην ακραία / απίστευτη περίπτωση έχεις άντρα σπίτι σου, πες του να σε δείρει να συνέλθεις.

Το ίδιο βράδυ βέβαια, κάθεσαι σαν καλή κοκότα στον καναπέ σου, παρακολουθείς Βουγιουκλάκη να τρώει χαστούκια από τον Παπαμιχαήλ και σκέφτεσαι «αυτοί ήταν άντρες», «αυτές ήταν εποχές» και το χαίρεσαι. Και όλα αυτά γιατί η Άντζελα, λαϊκιά και δεύτερη ούσα χρειάζεται προστασία από το βαρύ χέρι του μπουζουκογαμπρού της, αλλά η Βουγιουκλάκη επειδή ήταν ωραία, πλούσια και πρώτη, δεν βαριέσαι, και να φάει καμιά στραβή από το κουλτουριάρικο χέρι του Παπαμιχαήλ, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Η παρανόηση σε όλο της το μεγαλείο.

Αν θέλεις να πάμε τη συζήτηση και ένα βήμα παραπέρα, εμένα με ενοχλεί που ακόμα υπάρχει κόσμος που θεωρεί ότι η τηλεόραση είναι ικανή να προωθήσει πράγματα και να δημιουργήσει πρότυπα. Ότι δηλαδή μία γυναίκα θα δει την Άντζελα να θέλει να φάει τη μπάτσα της (μέσα στα πλαίσια της διαφήμισης), και ότι αυτό θα γίνει αντικείμενο μιμητισμού ή λόγος θυματοποίησης από άλλες γυναίκες. Ήμαρτον. Ότι θα δω εγώ αύριο στην τηλεόραση κάτι και δεν θα μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι καλό ή κακό και θα σπεύσω να το αναπαραστήσω. Πόσο υποτιμητικό για τη νοημοσύνη μας είναι όλο αυτό; Σαν να παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε δική μας κρίση, ότι η διαφήμιση του Τζάμπο θα μας διαπαιδαγωγήσει και πρέπει να πατήσουμε πόδι, γιατί υπάρχουν αρνιά που θα επηρεαστούν. Γκουντ Γκοντ!

Όταν μας βγάζετε ξινές κάτι τέτοιες φάσεις σαν κι αυτή της εν λόγω διαφήμισης, μόνο την αντιπάθειά μας κερδίζετε. Ούτε τη συμπόνια μας, ούτε την κατανόησή μας.