Τρίτη, Νοεμβρίου 08, 2011

Συμβόλαιο Εργασίας

Πήγα και είδα μία εξαιρετική παράσταση απόψε το βράδυ, το «Συμβόλαιο Εργασίας».

Είναι πολύ της μόδας τελευταίως οι διαδραστικές παραστάσεις, που ξετυλίγονται μπροστά σου σε αληθινό χρόνο και μάλιστα εκτός θεάτρου. Πέρσι είχαμε το «Όνειρο Θερινής Νυκτός» που ανέβηκε σε ένα περιβόλι, καθώς επίσης και τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» που ανέβηκε στο υπόγειο του Σατιρικού Θεάτρου. Φέτος έχουμε το ‘Συμβόλαιο Εργασίας’ που ανεβαίνει κάθε Δευτέρα με Πέμπτη στα κτίρια της RAI.

Να σου πω την αλήθεια πήγα πολύ υποψιασμένος για το τι θα δω, και ήμουν ελαφρώς προκατειλημμένος ότι θα δω κάτι ανάλογο με τις παραστάσεις που ανέφερα πιο πάνω, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα και εξεπλάγην ευχάριστα. Η παράσταση αφορά στις συνθήκες εργασίας σε μία εταιρεία των ΗΠΑ, και διαδραματίζεται μέσα σε ένα χώρο συνεδριάσεων όπου στη μία άκρη του τραπεζιού κάθεται η υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού και στην άλλη άκρη, η υπάλληλος. Το κοινό, το οποίο κάθεται κατά μήκος του τραπεζιού, αισθάνεται πως ανήκει κατά κάποιον τρόπο στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και παρακολουθεί την εξέλιξη της υπαλλήλου από την πρώτη μέχρι την τελευταία της μέρα.

Δεν θα δεις τίποτα το συγκλονιστικό, αλλά το έργο είναι τόσο έξυπνα σκηνοθετημένο και τόσο πρωτότυπα στημένο που δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς. Από την μεγαλύτερη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια όλα είναι προσεγμένα και μελετημένα, πρόκειται για ό, τι πιο άρτιο είδα σ’ αυτό το είδος θεάτρου. Πραγματικά συγχαρητήρια στους συντελεστές. Να γίνονται πιο συχνά τέτοια θεάματα στην τριτοκοσμική μας χώρα.

Να σου πω ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης εγώ είχα λυθεί στα γέλια, γιατί παραλλήλιζα αυτά που έβλεπα με αυτά που έζησα και ζω στις κυπριακές επιχειρήσεις και οργανισμούς και τα οποία ουδεμία σχέση ή ομοιότητα παρουσιάζουν μεταξύ τους. Ενδεικτικά, θα σου φέρω ως παράδειγμα μια σκηνή (μην ανησυχείς δεν πρόκειται για spoiler) όπου ουσιαστικά η προσωπάρχης ερευνά κατά πόσο η υπάλληλος αποδίδει το ίδιο όπως παλιά στην εργασίας της, κάνοντάς της διάφορες ερωτήσεις. Αμέσως θυμήθηκα μία γνωστή μου που σήμερα μου είπε ότι ο διευθυντής της μπήκε στο γραφείο της αλαφιασμένος και την ρώτησε αν μπορεί να του βρει μια κάσα για να πάρει σπίτι του, γιατί θα γεννούσαν τα κουνέλια του. Πάρε και κατάλαβε πού ζούμε και πού εργαζόμαστε: Στη φάρμα των ζώων.

Μόνο και μόνο που παραλλήλιζα αυτό που έβλεπα με τις δικές μου εμπειρίες ήταν αρκετό για να είμαι καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης με το χέρι στο στόμα για ν’ αποφύγω τα αβίαστα γέλια.

Για Δευτέρα, πέρασα πολύ ωραία.


7 σχόλια:

Rania είπε...

τώρα βρήκε να παίξει; που δεν μπορώ να πάω; μέχρι πότε παίζει ξέρουμε;

Ανώνυμος είπε...

Όντως η συγκεκριμένη παράσταση ήταν πολύ έξυπνα σκηνοθετημένη … ωστόσο τη βρήκα απίστευτα ανιαρή και επαναλαμβανόμενη. ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ …

Υπάρχουν και στην Κύπρο κάποιες μεγάλες εταιρείες που καλλιεργούν αυτή την κουλτούρα … θα εκπλαγείς.

Η πιο εκπληκτική παράσταση που είδα πρόσφατα ήταν το WITSPLIT , σκηνοθεσία της Λέας Μαλένη. Ήταν απλά συγκλονιστική. Η σκηνοθεσία, τα σκηνικά και όλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για να βγει το τελικό αποτέλεσμα ήταν πρωτότυπα και άριστα τοποθετημένα. Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί. Έπιανα τον εαυτό μου να διερωτάται αν υποκρίνονταν ή αν βίωναν στη πραγματικότητα το χαρακτήρα που υποδύονταν. Μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Ένιωσα υπερήφανη που ανεβαίνουν τέτοιες παραστάσεις στην Κύπρο. Ένιωσα ότι αυτή η παράσταση θα μπορούσε να ανεβεί με απόλυτη επιτυχία σε μια ευρωπαϊκή χώρα λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές. Ένιωσα ότι μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα από αυτά που ζούμε σήμερα σαν λαός … φτάνει να το πολεμήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει …

Ina είπε...

Σκεφτόμουν να πάω να το δω, δεν είχα όμως ακούσει σχόλια από κάποιο. Μπήκε και αυτο στο to do list.

@Rania, You are alive???!!!

Sike είπε...

πόσους χωρεί ένα τραπέζι συνεδριάσεων;!

ακούεται ενδιαφέρον...

Anti-Christos είπε...

@Sike: πολύ λίγους, κι αυτό κατά τη γνώμη μου συμβάλλει στην ατμόσφαιρα του έργου.

Moonlight είπε...

θα το προσπαθήσω, ακούεται ενδιαφέρον...

ruth_less είπε...

Συμφωνώ με Anonymous για Witsplit. Ότι καλύτερο είδα φέτος!

Παρόλο που το Συμβόλαιο Εργασίας ακούγεται πράγματι πρωτοποριακό σαν στήσιμο, δεν με ελκύει να πάω.

Πράγματι, πόσο λίγοι μπορούν να κάθονται σε ένα τραπέζι συνεδριάσεως; Κι αν παν περισσότεροι σε μια παράσταση που κάθονται; Δεν είναι από τα κύρια ερωτήματα βέβαια, αλλά τώρα μου ήρθαν... :)