Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2011

Δεν Πα Να Είσαι Κι Ο Σχοινάς!

Ήμασταν απλωμένοι πάνω σε ένα καναπέ και κοιτάζαμε το ταβάνι. Ήταν Σάββατο και βαριόμασταν. Πλήτταμε, ήμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε. Τι κακό με αυτή τη χώρα; Να μην έχουμε κάτι να προσμένουμε, ρε παιδί μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια, λέγαμε με τη Μπρέντα. Λίγο πριν κόψουμε ο ένας τη φλέβα του άλλου, έπεσε η ιδέα-βόμβα: «Πάμε στη Λεμεσό, ν’ ακούσουμε τον Σχοινά;» Ναι. Δεν το διαπραγματευτήκαμε. Μέσα σε πέντε λεπτά πήγε ο καθένας σπίτι του, άλλαξε, και για πότε βρεθήκαμε στο Senso Gold, ούτε εγώ δεν ξέρω.

Το καλό είναι ότι με τη Μπρέντα λατρεύουμε τέτοιες παρακμές. Μην ξεχνάς ότι ένας από τους λόγους που σιγουρεύτηκα ότι μ’ αυτήν τη κοπέλα θα κάνουμε χωριό, ήταν όταν πέρσι στη Ρόδο που πήγαμε να παίξουμε θέατρο με την ερασιτεχνική ομάδα, ήμασταν οι μόνοι που σηκωθήκαμε και πήγαμε ν’ ακούσουμε τον Τριαντάφυλλο λάιβ στα μπουζούκια. Έχω σχετική ανάρτηση περί τούτου, ψάξε την, να καμαρώσεις το καλτ σε όλο του το μεγαλείο.

Με συνοπτικές, λοιπόν, βρεθήκαμε στη Λεμεσό. Οι δυο μας, εμείς και τ’ όνειρό μας, οι μόνοι σε όλο το μαγαζί μέσα που χόρευαν και ξελαρυγγιάζονταν αμέριμνοι με σουξέ του Φοίβου επί 2000, όταν τα ελληνικά χιτς ήταν στο απόγειό τους. Από «Σου ταιριάζω, μου ταιριάζεις» και «συγκοινωνούντα δοχεία» μέχρι «μετανιώνω» του Notis και «δώδεκα» της Βίσσης μου (που δυστυχώς το σκότωσε), η νύχτα μύριζε παλιά καλή Αθήνα (και πολύ τσιγάρο -ο αντικαπνιστικός νόμος ψόφησε εκεί μέσα, ντουμάνι τα πάντα, ακόμα βρομούν τα ρούχα μας).

Χθες βράδυ έτυχε να είναι και η Ελένη Δήμου σε κάποιο τραπέζι. Όπως ήδη μάντεψες, βγήκε και μας τραγούδησε το «τα’ χω βρει με τον εαυτό μου» (που μόνο εγώ και η Μπρέντα το ξέραμε) αλλά και τα πιο παλιά της, το «προσωπικά», το «ετοιμάζω ταξίδι» και το «δεν πιστεύω σε αγάπες κι έρωτες». Δεν είπε το «πάρε πασά μου» όμως, που το περίμενα πως και πως. Η Δήμου από κοντά κυμαίνεται εμφανώς μεταξύ του 15ου με 16ου λίφτινγκ, εξακολουθεί να έχει το λεοπάρ μαλλί που αποτελεί σήμα κατατεθέν της, αλλά η φωνή της με το ζόρι έβγαινε. Παρόλα αυτά, όταν δεν ήταν στην πίστα, χόρευε και γλεντούσε σαν παιδούλα.

Αν έσκαγε μύτη και η Γαρμπίλω από κάποια γωνιά, το βράδυ θα ήταν πέραν πάσης προσδοκίας. Φύγαμε στις 3:45, φτάσαμε Λευκωσία στις 4:20 και σήμερα εννοείται σερνόμαστε. Αχ, Μπρέντα μου λατρεμένη, στον ουρανό σ’ έψαχνα και στη Γη σε βρήκα. Πες μου με ποια ψωριάρα Λευκωσιάτισσα θα μπορούσα να κάνω ένα τέτοιο πανηγύρι χθες βράδυ; Οι 9 στις 10 δεν είναι ικανές να αντιληφθούν την αξία του να διασκεδάζεις στον Σχοινά. Νομίζουν ότι πάμε γιατί μας αρέσει. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο Σχοινάς είναι σύμβολο μιας εποχής που πέρασε, που δεν ξανάρχεται, που ήμασταν 19 χρονών και οι έννοιες μας ήταν μηδέν στο πηλίκο, που οι έρωτές μας ήταν ακόμα ακραιφνείς και άνευ συμφέροντος. Αυτό αναβιώσαμε χθες βράδυ!

Εν πάση περιπτώσει, περάσαμε τέλεια.

Άκου κι αυτά:
*Το μαγαζί δεν έχει είσοδο, αλλά πληρώνεις €10 κάθε ποτό που παραγγέλνεις.

*Ο Σχοινάς συνοδεύτηκε στην πίστα από δύο σωματοφύλακες. Ήταν τρομερά αστείο.

*Όταν τραγουδούσε το «δαχτυλίδι» κι άλλα παλιά σουξέ, στις οθόνες έπαιζαν τα αντίστοιχα βίντεο κλιπς από την εποχή που ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Τρομερά σουρεάλ να τον βλέπουμε στις οθόνες σαν νιάνιαρο και στην πίστα σαν γεροντοπαλλήκαρο. Εννοείται τα βίντεο κλιπς είχαν και το λογότυπο του teleasty πάνω, respect στην καναλάρα!

Χθες βράδυ έγινα και για πρώτη φορά μάρτυς του φαινομένου Ρωσίδα μουνάρα διασταυρώνεται με Κύπριο μόγγολο νταβατζή. Πέρασαν από μπροστά μου κάτι γυναικάρες, συνοδευόμενες από κάτι τύπους που ήταν σίγουρα προϊόντα αιμομιξίας, άλλο πράμα. Άλλο να στο περιγράφουν, άλλο να το βλέπεις!

*Η ξανθιά στην πόρτα: «Είστε το ζευγάρι απ’ τη Λευκωσία που μας τηλεφώνησε;» - Ναι εμείς είμαστε. «Θέλετε να σας βάλουμε κάπου για να βλέπετε καλά την πίστα; Φαντάζομαι ότι για τον Σχοινά ήρθατε…» Ακολούθησε αμήχανη παύση. Εδώ το είχα να της πω: «Γιατί οι υπόλοιποι γιατί ήρθαν, για το γκεστ του Μποτιτσέλλι;»

*Ρωτάω τη Μπρέντα λίγο πριν φύγουμε: -Αγάπη μου, μήπως να μέναμε σε κάποιο ξενοδοχείο απόψε και να φύγουμε αύριο, πιο ξεκούραστοι, για Λευκωσία; -Όχι! μου απάντησε ορθά, κοφτά και ξάστερα. "Γιατί από τα λεφτά που θα τους δώσουμε θα είναι σαν να πήγαμε Αθήνα για το σαββατοκύριακο και μόνο στον Σχοινά αξιωθήκαμε να πάμε!"

Αυτά που λες. Σήμερα έχω δυο αφτιά τούμπανο που υπολειτουργούν. Και πύραυλος να πέσει στην αυλή μου, αμφιβάλλω αν θα τον ακούσω…

Για πάμε λίγο…

9 σχόλια:

Moonlight είπε...

Χαχαχαχαχαχαχα! Πιάνω σας πολλά όμως. Το φίλινγκ τούτο πρέπει να εν άπαιχτο. Πέρσι που ήμουν Αθήνα σε κάποιο μαχαζί επαίζαν διάφοροι έτσι παρακμιακοί, δυστυχώς το καλαμαρούδι είχε ήδη πάει και δεν εσηκώνετουν να πάμε τζαι μαζί να γελάσω τζι εγώ.
Αμέιζινγκ!

Εν τούτο που λαλώ ότι όπου τζι αν ζεις, άμα θέλεις να περνάς καλά, βρίσκεις τρόπους! Έτο, εν ήταν θέμα να σου αρέσκει ο τραγουδιστής, μόνο να χαλαρώσεις τζαι να το δεις με χιούμορ! :p

Ανώνυμος είπε...

ego trellainomaikai gia garbi , pai i dimou itan fonara kapote. andy

Rania είπε...

πόσο χαίρομαι και για σένα και για την Brenda:))

Ανώνυμος είπε...

Μια χαρά σάς βρίσκω! Όντως, ο Σχοινάς και η Δήμου μάς θυμίζουν αθώες στιγμές από παλιότερες εποχές που δεν ξαναγυρνούν... Και τα βιντεοκλίπ του ''Τηλεάστυ'' είναι μια ένοχη απόλαυση! :)

Και τώρα κάποιες διορθώσεις:
1. της Βίσση (την οποία, παρεμπιπτόντως, λατρεύω! Εναλλακτικά, μπορείς να πεις ''της Βισσάρας''!) :)
2. βρομούν
3. πέρα(ν) πάσης προσδοκίας
4. γεροντοπαλλήκαρο

Άνεργος Φιλόλογος

Anti-Christos είπε...

@Άνεργε φιλόλογε: Το "της βίσσης" είναι επίτηδες γραμμένο έτσι. Τα υπόλοιπα τα διόρθωσα, θενξ!

Ανώνυμος είπε...

τυχαίνει να έκανα φοιτητής την περίοδο που αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρώτα ονόματα, και όντως ήταν εποχές που πήγαινες τετάρτη στο μαγαζί και γινόταν πανικός μέχρι το πρωί. τον σχοινα τον είδα και εκτός πίστας πως αντιδρά και ο άνθρωπος έχει κότσια να κάνει το κέφι του και σε όποιον αρέσει και τον εκτίμησα περισσότερο γι αυτό παρα σαν τραγουδιστή...και καλά κάνετε και πηγαίνετε, η ζωή δεν θέλει σοβαροφάανεια και στην κύπρο ΠΗΞΑΜΕ από αυτή, και εμένα με χαλάει να πηγαίνω στον χγιαννη και να βλέπω τις γνωστές άγνωστες που πάνε για να φιγουράρουν στα περιοδικά, εσείς πήγατε απλά για να περάσετε καλά και στη ζωή αυτό έχει σημασία!!!

Eólica είπε...

Αντί-χρίστε, εν ήμουν εγώ η άνεργη φιλόλογος, προσπαθώ να ξεπεράσω την ανάγκη μου να διορθώνω τους πάντες! Πάντως τόσα μέλια τζιαι κακό, ίντα ξέρω τούτα που επερίπαιζες καημένε μου για γάμους και πανηγύρια εν πρώτος που εννά τα πάθεις!!

Ανώνυμος είπε...

Εόλικα, καλά έκανες και έδωσες διευκρινίσεις! Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, σωστά; :) Έχεις δίκιο για την ανάγκη ημών των φιλολόγων που πρέπει να ελέγξουμε. Θα ήθελα κάποτε να κάνεις μια ανάρτηση για αυτό το θέμα και να το συζητήσουμε.

Αντί-χριστε, αν ποτέ νιώσεις ότι ξεπερνώ τα όρια με τις παρατηρήσεις μου, να μου το πεις.

Άνεργος Φιλόλογος

Anti-Christos είπε...

@Άνεργε Φιλόλογε, να με διορθώνεις πάντα και αυστηρά. Θεωρώ απαράδεκτο να έχουμε την πιο όμορφη γλώσσα στον κόσμο και να μην την μιλούμε σωστά.