Συμπέθεροι Backstage

• Φέτος η ομάδα ανανεώθηκε και είχε ιδιαίτερη χημεία. Όχι όπως άλλες χρονιές… Φέτος, τους αγάπησα όλους ανεξαιρέτως.
• Λατρεύω την αγωνία λίγο πριν αρχίσει η παράσταση.
• Δεν έχω καλύτερο από το να κοιτάζω κρυφά πίσω από τις κουρτίνες και να εντοπίζω στο κοινό γνωστούς και φίλους.
• Στα παρασκήνια, πηγαινοέρχομαι πάνω, κάτω από την υπερένταση και δεν κάθομαι λεπτό.
• Πίνω συνέχεια νερό γιατί στεγνώνει το στόμα μου.
• Κατουρώ κατά μέσο όρο, τρείς φορές σε κάθε παράσταση.
• Βρίσκω αδικαιολόγητα μεγάλο σε διάρκεια το διάλειμμα, κι όμως δεν υπερβαίνει το ένα τέταρτο της ώρας.
• Βαριέμαι συνήθως τις δεύτερες πράξεις, γιατί είμαι ήδη κουρασμένος.
• Αγχώνομαι για το αν θα προλάβω να αλλάξω ρούχα από σκηνή σε σκηνή.
• Παρόλο που κάθε φορά λέω «να τελειώνει και αυτό γιατί κουράστηκα» στο τέλος μελαγχολώ όταν κατεβαίνει η παράσταση.
• Ξενερώνω όταν δεν γεμίζει εντελώς το θέατρο.
• Νιώθω άβολα στο χειροκρότημα.

Εχτές δεν ήπια το χάπι μου, και ήμουν σίφουνας επί σκηνής. Δεν κουράστηκα, ούτε έπεσα, λεπτό! Στις προηγούμενες παραστάσεις, που είχα πάρει το χάπι, σερνόμουν, δεν είχα δύναμη καλά, καλά να φωνάξω. Εχτές και σήμερα όμως, απεργώ! «Δεν θα σταθεί εμπόδιο στην καριέρα μου ένα χάπι!» Το πολύ, πολύ, να πεθάνω στο σανίδι και να γίνω πρωτοσέλιδο! Χα!

Τελευταία παράσταση για τους «Συμπέθερους» απόψε, στο Μελίνα Μερκούρη, στις 8:30. Παίζουμε για φιλανθρωπικό σκοπό. Όσοι ξεμείνατε Λευκωσία, κοπιάστε. Γεύση από παρασκήνια, εδώ: