Το Μάρκετινγκ των Εκλογών

Οι βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν και ήδη έχουμε δει τις πρώτες διαφημιστικές αφίσες να παρουσιάζονται στους δρόμους της Λευκωσίας. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δίνω προσοχή στις αφίσες και τα σλόγκανς των διαφόρων υποψηφίων και σ’ αυτό νομίζω συνέβαλε η ενασχόλησή μου με τη διαφήμιση τα τελευταία δύο χρόνια. Όσο να ‘ναι, έμαθα κάποια βασικά πράγματα του μάρκετινγκ τα οποία κάποιοι υποψήφιοι φαίνεται να εφαρμόζουν με επιτυχία, ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να τα αγνοούν εις βάρος τους.

Διότι και ο υποψήφιος βουλευτής ένα προϊόν είναι που πρέπει να προωθηθεί στις μάζες. Και για να πειστούν οι μάζες να τον ψηφίσουν, το σλόγκαν πρέπει να είναι ατακαδόρικο, να είναι πιασάρικο, σαν ρεφραινάκι από σουξέ του Φοίβου, ώστε να διαδοθεί και να εμπεδωθεί στους περιορισμένης ευθύνης εγκεφάλους αυτού του λαού, ευκολότερα. Δεν κακίζω τους υποψηφίους γι αυτή τους την τακτική. Αντιθέτως, θαυμάζω το πόσο σοβαρά παίρνουν την προεκλογική τους εκστρατεία, ώστε να έχουν προσλάβει συμβούλους και image makers για να τους κατευθύνουν ακόμα και στο πώς θα σταθούν μπροστά στον φακό.

Με αυτά ως δεδομένα, τρεις είναι οι υποψήφιοι που για τον άλφα ή βήτα λόγο μονοπωλούν μέχρι στιγμής το ενδιαφέρον μου. Και αναφέρομαι φυσικά στο διαφημιστικό ενδιαφέρον της εκστρατείας τους και όχι ως προς το έργο που υπόσχονται να πράξουν αν εκλεγούν.

Η πρώτη εκστρατεία είναι αυτή του Μιχάλη Σοφοκλέους από τον ΔΗΣΥ, ο οποίος φιγουράρει σε διάφορες γιγαντοαφίσες με τα εξής συνθήματα:

- Πράσινη Πολιτική ή Πράσινα Άλογα;

- Πολίτης ή Πελάτης;

- Δίκαιη Κοινωνία ή Άτιμη Κοινωνία;

Σαν σλόγκαν τα βρήκα εξαιρετικά! Τα είδα το πρωί καθ’ οδόν προς τη δουλειά και κόντεψα να τρακάρω από τον ενθουσιασμό. Επιθετικά, ειρωνικά, δυναμικά, όπως αρμόζει στο προφίλ ενός σύγχρονου πολιτικού! Ειδικά με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση που μας έφτασε στο αμήν και μας έκανε να ντρεπόμαστε να λέμε πού ζούμε, δεν είχα καλύτερο! Κάποιοι τα βρήκαν υπερβολικά και «ανήθικα», υπό την έννοια ότι ένας νέος πολιτικός δεν χρειάζεται να είναι τόσο επιθετικός, αλλά διαφωνώ. Ένας νέος πολιτικός ακριβώς, πρέπει να είναι επιθετικός γιατί απηύδησε με τα όσα βλέπει. Άρα δεν μπορεί να μην είναι αγανακτισμένος και να μην εισέρχεται στο τερέν καβλωμένος για μάχη. Τα συνθήματα-φλωριές του τύπου: «Μαζί για ένα καλύτερο αύριο» τα έχουμε ακούσει βερεσέ. Μέχρι και σε διαφήμιση ασφαλιστικής τα ακούμε, να λείπουν! Thumbs up λοιπόν για την ιδέα, αναμένω να δω κι άλλα τέτοια όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών και εύχομαι να είναι ακόμα πιο «χύμα»! Κάνε κλικ εδώ για την ιστοσελίδα του κ. Σοφοκλέους.

Η δεύτερη εκστρατεία που μου άρεσε είναι αυτή του Μαρίνου Κλεάνθους από το ΔΗΚΟ, και δεν το λέω επειδή ο συγκεκριμένος είναι φίλος και συμπλόγκερ, ούτε επειδή συνέβαλα στο brainstorming του «Like στον Μαρίνο». Θεωρώ πως είναι ένα πολύ φρέσκο εύρημα, που μιλά σε νεότερες ηλικίες και το οποίο άνετα μπορεί να καθιερωθεί ως σλόγκαν ανάμεσά μας. Παρά τα τετριμμένα, τα χιλιοειπωμένα και τα γεροντίστικα που φάγαμε στη μάπα τόσα χρόνια, το “Like” είναι ό, τι πρέπει για τον Μαρίνο, την ηλικία του, τις ιδέες του και τον κόσμο που εκπροσωπεί. Άκουσα ότι οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες για το “Like”. Κάποιοι το βρήκαν υπερμοντέρνο και επιδειχτικό, εγώ έχω να πω ότι δεν βρίσκεται η ίσια σας! Αν μιλούσε όπως όλοι, θα τον κατηγορούσατε πάλι για χρήση ξύλινης γλώσσας. Στο 2011 είμαστε, λίγη πρωτοτυπία δεν βλάπτει!

Και πάμε στην απόλυτη θεά του βουλευτικού εδράνου. Εδώ δεν υπάρχουν λόγια, χάνουν το νόημά τους οι λέξεις! Κυρίες και κύριοι: Η Θέκλα Πετρίδου! Με σλόγκαν: «Η Θέκλα θέλει σε μαζί της στη βουλή!» και με την επική φωτογραφία όπου η κ. Πετρίδου έχει τα σιέρκα στην κόξα, σαν να λέει: «Τώρα, τώρα τζιαι είμαι καλή για λλόου σας!»

Μπες στην ιστοσελίδα της και διάβασε τα πάντα γι’ αυτήν, (κλικ εδώ) σου υπόσχομαι, θα κάνεις μία ώρα να βγεις. Εγώ δεν πιστεύω στα μάτια μου με τις πληροφορίες που διαβάζω. Μέχρι και ότι έβγαλε το Λύκειο Πάφου με 19,9 μέσο όρο και έχασε το άριστα επειδή της κολλούσε η φιλόλογος, γράφει! Σου λέω, θα ξετρελαθείς!

Πρόκειται αναμφίβολα για την πιο γνήσια και αυθεντική υποψηφιότητα. Ακομπλεξάριστη στο έπακρον, θα επιδράσει 100% στο κοινό που τα απογεύματα βλέπει «Τα Μυστικά της Εδέμ» και ψάχνει στο πρόσωπο των νέων βουλευτών μία φίλη, μία γειτόνισσα, μία μάμμα. Πραγματικά, από πλευράς μάρκετινγκ, η κ. Πετρίδου έχει ό, τι απαιτείται για να συγκινηθεί η μέση Κύπρια τηλεθεάτρια η οποία ξημερώνεται με τη Μενεγάκη και ξερένεται με τη ‘ζωή της άλλης.’ Μπορεί να θεωρείς ότι αυτά τα λέω υποτιμητικά, αλλά λανθάνεσαι. Η όλη υποψηφιότητα διαπνέεται από ένα Kalomira’s touch που παραπέμπει με συνοπτικές σε εκλογικό θρίαμβο. Γι αυτό, δεν θα εκπλαγώ αν αύριο δω την κ. Πετρίδου να περνά τις πύλες της Βουλής μ’ ένα πλατύ χαμόγελο, σαν αυτό της Ζουμπουλίας κάθε φορά που κατατρόπωνε τη συμπεθέρα!

Αυτά είχα να παρατηρήσω, μέχρι στιγμής. Επίσης, έχω να πω ότι δεν θα εκπλαγώ αν όλη αυτή η πρωτοτυπία δεν επιβραβευθεί επειδή ο μέσος ψηφοφόρος θέλει να ακούσει τα κλασικά κλισέ για να εμπιστευτεί κάποιον. Όπως γίνεται στη Γιουροβίζιον. «Ναι, το τραγούδι σου πρωτοτυπεί, αλλά δεν κάνει για Γιουροβίζιον» ένα πράμα. Μια φορά, εμένα μου κίνησαν και οι 3 το ενδιαφέρον.

Κατά τα άλλα, πολύ λυπάμαι που το ΑΚΕΛ δεν επιτρέπει την προσωπική προβολή στους υποψηφίους του, γιατί θα ήμουν τρομερά περίεργος να δω με τι σλόγκαν θα κατέβαινε η Ειρήνη Χαραλαμπίδου και η Έλενα Ευσταθίου.

Θα είχαμε να συζητάμε για τις επόμενες 50 μέρες!

Ξεκαθαρίζω: Το ότι μου άρεσαν οι πιο πάνω προεκλογικές εκστρατείες, δεν σημαίνει ότι πείστηκα και από τους υποψηφίους, όσο συμπαθείς κι αν μου είναι. Εδώ σχολιάζουμε καθαρά τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι πλασάρουν τον εαυτό τους προς τα έξω και όχι τις θέσεις ή τις τοποθετήσεις τους. Gracias.