Μικρές Αγγελίες, Μεγάλες Προσδοκίες

Διανύω ένα μαύρο Σαββατοκύριακο.

Ναι. Η κυρία, δυστυχώς, δεν δήλωσε το παρόν της στις απευθείας συνομιλίες επίλυσης του σεξουαλικού. Μη σώσει κι έρθει… Αλλά δεν είναι αυτό –μόνο- που μου φταίει αυτές τις δυο μέρες. Ανοίγουν τρύπες από παντού και εμείς δεν λέμε να κλείσουμε καμία…

Θέλω:

Μια δουλειά στο εξωτερικό. Σε πόλη με εκατομμύρια κόσμου. Να χάνομαι μες την ανωνυμία. Να δουλεύω όμως 8ωρο και ούτε λεπτό περισσότερο. Και να πληρώνομαι όπως πληρώνομαι στην Κύπρο. Και να έχω όσες μέρες διακοπές θέλω και να μην έχω αφεντικό για να λογοδοτώ.

Θέλω να σχολάω από τη δουλειά και να με περιμένει σπίτι η γυναίκα μου που δεν θα γκρινιάζει, δεν θα της φταίει το ένα, δεν θα της βρωμάει το άλλο, θα μεγαλώνει τα παιδιά μας με τα οποία θα παίζω στα πάρκα και στα δάση όλη μέρα.

Θέλω μια γυναίκα που να ανέχεται και να επικροτεί την τρέλα μου. Να θέλει να γυρίζουμε μαζί βίντεο κλιπ, να σκηνοθετούμε τη ζωή μας μήνα παρά μήνα διαφορετικά.

Θέλω να καταργηθούν τα σόγια. Να απαγορεύονται οι οικογενειακές συγκεντρώσεις πάνω από 6 άτομα!

Θέλω μια γυναίκα που θα της κάνω εκπλήξεις και δώρα και θα μου κάνει κι εκείνη. Που θα ακούμε μαζί μουσική και θα τραγουδάμε μέσα στο αυτοκίνητο, που δεν θα την νοιάζει να είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι για μέρες και να κοιταζόμαστε νιώθοντας πλήρεις!

Θέλω να ξαναπάω Λύκειο, θέλω να πάρω ταξί και να παραλάβω τους φίλους μου για να κάνουμε ψεύτο-αλητείες. Να πάρω το boyband και να αγοράσουμε όλοι διαμερίσματα στην ίδια πολυκατοικία. Και να ζούμε σαν αμερικάνικο sitcom.

Θέλω να μου λένε «ναι» και να εννοούν «ναι.» Θέλω να μου λένε «όχι» και να εννούν «όχι.» Τίποτα το ενδιάμεσο.

Θέλω να καταστραφούν τα κινητά του κόσμου όλου. Να μη μπορεί να σε βρίσκει κανένας.

Θέλω να επιπλεύσω σε μια πισίνα ανάσκελα και να ακούω μουσική ώσπου να κοιμηθώ.

Ποιος θα αναλάβει να μου πραγματοποιήσει έστω ένα από τα παραπάνω; Μια βοήθεια στον παππού, please...Ό,τι προαιρείστε...