Μωρά, τα Κεράκια!

Το blog που σας πήρε τα μυαλά έκλεισε 2 χρόνια ζωής! Στις 13 Ιουλίου 2008 συγκεκριμένα, αλλά σήμερα το πήρα είδηση. Χρόνια πολλά και ευτυ-χεσμένα! Μαζεύονται οι κάμερες για δηλώσεις και με ύφος περισπούδαστο – όπως πάντα – επιδίδομαι σε πακτωλό δηλώσεων:

 

«Κάποτε ένας μαλάκας μου είπε ότι τα blogs έδωσαν βήμα στον κάθε ηλίθιο και είναι ενοχλητικά. Συμφωνώ και επαυξάνω. Αυτό βέβαια δεν καθιστά εσένα λιγότερο ηλίθιο που ενεργείς προκειμένου να διαβάσεις τα posts. Αν σου έριχνα τα κείμενα μου κάτω από την εξώπορτα του σπιτιού σου σαν διαφημιστικά πιτσαρίας, δικαίως να διαμαρτυρηθείς. Από τη στιγμή που επισκέπτεσαι το blog από μόνος σου, γίνεσαι συνένοχος στην όποια ηλιθιότητα μου.» (Δήλωση στον Χατζηνικολάου).

 

«Όλα αυτά τα δυο χρόνια θα μπορούσα να γράφω ανώνυμα και να εξέφραζα ακόμη περισσότερες μπούρδες, όπως κάνει και η πλειοψηφία των blogs. Στήνεις εκεί ένα ψευδώνυμο δηλώνεις ό,τι θέλεις και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό με παραπέμπει σε κάτι συμπεριφορές των 17 ετών όταν είχαμε πρώτο-ανακαλύψει το ίντερνετ και βρίζαμε ανώνυμα τον καθένα στο Mirc. Όποιος θέλει να εκφράζει άποψη, πρέπει και να την υπογράφει. Ή να διαθέτει συχνά στο ιστολόγιο του στοιχεία αναγνώρισης, ώστε να ξέρουμε πόσο σοβαρά να λάβουμε υπόψη τη μαλακία που θα γράψει. Για μένα, δόξα το Θεό, έχετε αρκετά στοιχεία μου, μόνο τι χρώμα έχουν τα κακάκια μου δεν σας έγραψα (καλομελέτα κι έρχεται).» (σε αντιπαράθεση με την Κανέλλη).

 

«Βάσει στατιστικών, το 12% των επισκεπτών αυτού του blog, ψάχνει σε μηχανές αναζήτησης το youporn! Κάνει θραύση η τσόντα, δεν το λέμε για καινούριο. Επίσης, όσο πιο συχνά γράφω για βυζιά και μουνιά οι θεαματικότητες ανεβαίνουν κατακόρυφα. Πάντως, το δημοφιλέστερο post, με πάνω από 300 επισκέψεις εκείνη την ημέρα, ήταν η κόντρα Λαζόπουλου-Καρβέλα με τον φούστη και τον μακάκα. Κατά τα άλλα, με ανέχονται καθημερινά κατά μέσο όρο 64 άτομα. Thanks!» (στο ΟΛΑ9).

 

«Σε αυτό το ρημάδι blog χρωστώ την πρόσληψη μου. Έστειλα βιογραφικό στην εταιρεία. Φυσικά, επάνω δεν αναγραφόταν η ηλεκτρονική διεύθυνση του blog. Αλλά την τελευταία στιγμή σκέφτηκα να ανακοινώσω και την ύπαρξη του, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να δει σε σένα ο εκάστοτε εργοδότης και να σε επιλέξει. Όπερ και εγένετο. Η αλήθεια είναι ότι το team που με διάλεξε είχε τις επιφυλάξεις του γιατί το blog βγάζει προς τα έξω μια τρέλα που μπορεί να γίνει εύκολα επικίνδυνη και προσβλητική, αλλά είδαν ότι δεν είμαι ακριβώς έτσι στην πραγματική ζωή οπότε δεν τέθηκε θέμα. Τους ευχαριστώ, αν με διαβάζουν ακόμα. Η επαγγελματική μου ζωή είναι πολύ πιο ήρεμη πια.» (στην Όλγα Τρέμη)

 

«Για να είμαι ειλικρινής, έχω και ένα κακό προαίσθημα. Μπορεί αυτό το blog να έγινε αιτία πρόσληψης, αλλά πολύ πιθανό να γίνει και αιτία απόλυσης.» (περαιτέρω επεξήγηση στη Μενεγάκη που δεν κατάλαβε.)

 

«Πέρσι που ζούσα στο Cardiff και ανάπνεα καθαρό αέρα, ήμουν πιο ξένοιαστος και είχα mind peace, έγραφα καλύτερα. Το παρατήρησα. Καμιά φορά διαβάζω τα περσινά μου κείμενα και τα νοσταλγώ. Νοσταλγώ την έμπνευση που είχα βασικά. Διότι το παραδέχομαι, στην Κύπρο συνήθως γκρινιάζω και απλά εκπέμπω αρνητική ενέργεια. Βέβαια, ουδόλως με ενδιαφέρει, καθώς το γράψιμο λειτουργεί αγχολυτικά για μένα και με βοηθά, αλλά ναι. Θα προτιμούσα να ζούσα ακόμη στο πέρσι. Θα έκανε καλό στην ποιότητα των κειμένων μου.» (Στον Θέμη Γεωργαντά).

 

«Πολύ συχνά σκέφτομαι να το κλείσω το blog. Και ίσως το πράξω, διότι παραμέλησα φρικτά το προσωπικό μου ημερολόγιο τα τελευταία 2 χρόνια. Να φανταστείτε ότι το ημερολόγιο που κρατούσα κάθε έτος από το 1995 ήταν γύρω στις 200 σελίδες κατά μέσο όρο. Από την εποχή του blogging και μετά, ζήτημα αν έγραψα 30 σελίδες! Κρίμα! Γιατί καταλαβαίνεις ότι στο ημερολόγιο θίγω υπολήψεις και ονόματα τα οποία εδώ δεν μπορώ να αναφέρω. Χάνεται έτσι όλο το fun part της συγγραφής. Ίσως το κλείσω τελικά... Δεν ξέρω πότε, αν θα είναι τώρα, αύριο, σε ένα χρόνο ή σε δυο. Μια φορά, θα το καταλάβετε.» (Εξομολόγηση στον Μικρούτσικο).

 

«Σπάνια διαβάζω άλλα blogs εκτός ατόμων που ήδη γνωρίζω. Το αγαπημένο μου είναι του Γιωρήκα, αλλά και αυτός πια σπάνια γράφει κάτι που με ενθουσιάζει.» (Στον Φώτη και Μαρία για κουτσομπολιό).

 

Πριν σβήσω τα κεράκια σβήνω τα φώτα και ευχαριστώ το Joannaki (μου!) και την Cat. Ξέρουν αυτές. Οι φίλοι μου που με διαβάζουν καθημερινά εννοούνται, μην μου παρεξηγηθείτε τώρα!