Διακοπές για Πολλές Περικοπές!

Εγκαινιάζω συγκινημένος τις καλοκαιρινές μου διακοπές, με το πέρας αυτής της εβδομάδας των παθών! Θεωρώ πως οι διακοπές πρέπει να γίνονται νωρίς. Την εποχή που όλοι οι άλλοι δουλεύουν και μπορείς να απολαύσεις τους προορισμούς ως θέρετρα και όχι σαν φέρετρα που μετατρέπονται τον Αύγουστο. Βέβαια, θα διακοπάρω και τον Άυγουστο, αλλά ναι, η άποψη μου είναι ότι οι ιδανικοί μήνες είναι ο Ιούνης και ο Ιούλης.

Πέρσι σας είχα παραθέσει το Top5 των καλύτερων στιγμών από διακοπές. Φέτος θα σας παραθέσω το Top3 των άσχημων διακοπών. Ευτυχώς Top5 δεν συμπληρώνεται. Και μην φανταστείτε ότι έχασα αεροπλάνο, με κλέψανε, με μαχαίρωσαν και άλλα συναφή. Απλά, επιλέγω κάποιες διακοπές που δεν θέλω να θυμάμαι και τις ξορκίζω μπας και έρθουν άλλες, καλύτερες.

Λοιπόν! Στο νούμερο 3 του σημερινού μας chart, βρίσκουμε την Νάξο!

2006 – Νάξος:

Γιατί να θέλει ένας φυσιολογικός άντρας, στα 26 του, να πάει διακοπές στη Νάξο; (...) Πολύ απλά, δεν θέλει! Αλλά όταν το βαπόρι για Μύκονο αρχίζει να κουνιέται πιο πολύ και από τον μέσο επισκέπτη της, ο πλοίαρχος αναγκάζεται να σηκώσει κόκκινη σημαία και να μας παρατήσει σύξυλους στο πρώτο νησί που βρήκε μπροστά του.

- «Δηλαδή θα μείνουμε στη Νάξο;» Φώναζα έξαλλος στο λιμάνι με τα κύματα να σκάνε στον μώλο αγριεμένα!
- «Ε, μάλλον! Βλέπεις να κολυμπά τίποτα άλλο με τέτοιο καιρό;»
- «Εμάς! Γυρίζουμε Κύπρο κολυμπώντας, τώρα!»

Τζάμπα τα ξενοδοχεία στη Μύκονο, τζάμπα και οι προσδοκίες, τώρα έπρεπε να ψάξουμε διαμονή και διαμουνί σε ένα νησί στο οποίο οι ηλικίες 20-30 απουσίαζαν. Τίγκα στις οικογένειες με παιδάκια ήταν το νησί. Κακήν κακώς βρήκαμε μια κυρία που είχε apartments και μας φιλοξένησε, κακήν κακώς βρήκαμε ένα κλαμπ στο οποίο την βγάλαμε και τα 3 (!!!) βράδια που μας ξέβρασε η μοίρα στο νησί εκείνο...(Καλά το κλαμπ ακόμη το κλαίω. Τρεις νύχτες το ίδιο πρόγραμμα, με την σιχαμένη Τάμτα να μου σκίζει τον εγκέφαλο, με το ανελέητο ‘Φταις μα δεν με ξανακαίς, ό,τι και να λε, ες!)

Περιττό να σας πω ότι ούτε στην παραλία περνούσαμε καλά, μιας και ο καιρός δεν προσφερόταν για κολύμπι. Απλά αράζαμε στα beach bars και περιμέναμε να ξημερώσει η επόμενη μέρα για να μάθουμε αν θα αρθεί το απαγορευτικό και να αναθεματιστούμε. Στο μεταξύ, αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε και στέγη, μας έμπηξαν άρον-άρον μέσα σε ένα υπόγειο χωρίς παράθυρα, χωρίς ανεμιστήρες, με μια γριούλα να μας λέει ιστορίες για τη ζωή της, άσε!

Ορκίστηκα πως δεν θα ξαναπήγαινα διακοπές σε μέρος που δεν υπάρχει οδικός τρόπος διαφυγής! Τρεις μέρες μες την μουρμούρα και την γκαντεμιά. Σαν κερασάκι στην τούρτα τσακώθηκα τηλεφωνικώς και με μια γκόμενα που υποτίθεται θα παιζόταν κάτι, σκατά πατημένα! Κάθε βήμα και σιχτίρι η Νάξος.

Βέβαια, το γαϊδούρι μυαλό δεν βάζει, και φέτος θα αποπειραθεί να επισκεφτεί ξανά τη Μύκονο, αργότερα όμως... να πάνε και οι άλλοι celebrities και μετά!

Παραθέτω φωτογραφία - σταθμό! Πρόκειται περί της μοναδικής αναλαμπής κατά τη διάρκεια εκείνου του μαυρογέριμου ταξιδιού. Woman in red, γνωστή και ως "η βυζού της Νάξου."

Νούμερο 2:
Αγία Νάπα 1998

Λοιπόν, η παράδοση στην Κύπρο έχει ως εξής! Αφότου τελειώσεις το Λύκειο και ετοιμάζεσαι για την κατάταξη, παίρνεις τους κολλητούς σου και πάτε στην Αγία Νάπα, στην οποία ως γνωστόν συμβαίνουν όργια, και προσπαθείς να γίνεις μέρος αυτών, τις περισσότερες φορές εις μάτην.

Βασικά, όσο το σκέφτομαι εκ των υστέρων, το θέαμα είναι τουλάχιστον λυπηρό. Βλέπεις παντού στην πλατεία 18χρονα με κεφάλια ξυρισμένα γουλί – σαν τσιροπούλια, να περιφέρονται άσκοπα, θεωρώντας επιτυχία το χούφτωμα κώλου Σουηδέζας, δήθεν κατά λάθος. Οι περισσότεροι από μας τρώγαμε πόρτα στα κλαμπς, ενώ φωνάζαμε από μακριά ότι ήμαστε φαντάροι wannabe, κοινώς πουστόνεοι. Παρόλα αυτά θεωρούσαμε πως γίναμε άντρακλες και ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε σε όλες τις αγγλίδες που τόλμησαν να πατήσουν τη γόβα στιλέτο τους στη νήσο μας.

Κραιπάλες, ξενύχτια, καζάνι το κεφάλι από το ατελείωτο κλάμπινγκ συνθέτουν διακοπές που στην ουσία προσπαθούν να συγκαλύψουν μια απέραντη μελαγχολία. Προσωπικά, πέρασα χάλια μαύρα, αφού θεωρούσα πως όλα αυτά δεν θα με έκαναν να ξεχάσω πως θα κατατασσόμουν και θα υπηρετούσα για τους επόμενους 26 μήνες! Τότε πίστευα πως δεν θα έβγαζα καν τη θητεία, θεωρούσα πως διένυα τις τελευταίες μέρες της ζωής μου! Οπότε, δεν έβλεπα καθόλου θετικά το σενάριο να χαραμιστώ στην λέτσα της Αγίας Νάπας...

Να φανταστείτε ότι διέκοψα τις διακοπές μου νωρίτερα και επέστρεψα στη Λευκωσία μια μέρα γρηγορότερα. Άφησα και την παρέα μου στα κρύα του λουτρού, κακώς βέβαια, αλλά το έκανα... Ο μελλοθάνατος πριν την μεγάλη στιγμή επιθυμεί περισυλλογή και συγκέντρωση! Όχι να χτυπιέται στην P’Jazz λες και δεν τρέχει τίποτα! Φυσικά, θα έπρεπε να το δω θετικά και να πω, ότι αφού έτσι έχουν τα πράγματα, χαλαρώνω και απολαμβάνω τις τελευταίες μου στιγμές ως ‘μαθητής,’ αλλά τόση αισιοδοξία δεν διέθετα, ούτε και διαθέτω.

Στη Λευκωσία πακέταρα τα πράγματα μου, χόρεψα ζεϊμπέκικα και χασάπικα για να ξεχαστώ, και ξέχασα πως είχαμε καλοκαίρι... Και μόνο που τα διηγιέμαι τώρα, γιατρέ μου, ένα ψυχοπλάκωμα το αισθάνομαι, το ομολογώ.

Ξορκισμένο και το καλοκαίρι του ’98! Συναγωνίζεται επάξια το 2005 στη μαλακία! Είχα έτοιμη για posting και μια φωτογραφία με το κεφάλι ξυρισμένο προ-κατάταξης, αλλά το μετάνιωσα. Δεν θα ξεφτιλιστούμε πλήρως μέσω αυτού του ιστολογίου.

Ποιός βρίσκεται στο νούμερο ένα του chart αυτής της εβδομάδας; Θα το μάθουμε όλοι μαζί αύριο, καθότι τώρα έχουμε και δουλειές!