Ώρα Προσευχής

Μετά τα τελευταία άκρως αλληγορικά κείμενα, καιρός να επανέλθουμε στα σύγκαλα μας! Σήμερα έφτιαξα ένα βίντεο με τα άπαντα της Βίσση και μου πήρε 10 ώρες (Κυριολεκτικά. Προφανώς δεν διαβάζω όσο πρέπει...) μέχρι να κατεβάσω τα βίντεος και να τα μοντάρω όπως ήθελα. Δεν έχω το αποτέλεσμα που φαντάστηκα, αλλά δεν θα σπάσει το πλάσμα. Να το δείτε όμως, δεν σκοτώθηκα να το μοντάρω για να το ξεπετάξετε έτσι εύκολα. Όλη η δισκογραφία της Άννας μαζεμένη σε 10 λεπτά!



Αν αυτό που λένε, ότι δηλαδή πριν τον θάνατο μας, περνά όλη μας η ζωή μπροστά στα μάτια μας, εγώ πολύ πιθανόν να δω αυτό το βίντεο. Κάθε τραγούδι της για μένα είναι μια ολόκληρη ιστορία. Αν κάτσω να σας τις πω τώρα δεν θα τελειώσουμε ούτε μεθαύριο. Αλλά δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό και θα σας μιλήσω για το «Πάλι για σένα» το οποίο είναι πολύ μελό – σαν ανάμνηση, και τραγικό σαν βίντεο αν και ατμοσφαιρικό- και το οποίο όταν θυμάμαι σκάω στα γέλια.

Το «Πάλι για σένα» ήταν στον δίσκο ‘Αντίδοτο’ που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1998, στο μέσο της χειρότερης χρονιάς της ζωής μου. Εγώ τότε ήμουν τελειόφοιτος και μάλιστα προετοιμαζόμουν για εισαγωγικές εξετάσεις στην ιατρική (ναι, μην το ψάχνετε). Ήμουν ένα ψυχολογικό ράκος διότι οι επιδόσεις μου στις θετικές επιστήμες ήταν μάλλον αρνητικές. Την βάση με το ζόρι την έπιανα. Ήξερα ότι δεν είχα υπόθεση και στη σκέψη ότι κατόπιν εξετάσεων ακολουθούσε ο στρατός, εγώ έχανα κάθε κίνητρο για διάβασμα.

Εγώ πάντα νόμιζα ότι δεν θα πάω στρατό, ότι θα γίνει ένα θαύμα και θα λυθεί το κυπριακό έστω μια μέρα πριν την κατάταξη μου, αλλά αυτό δεν το έβλεπα να γίνεται και αγχωνόμουν. Μες την μελαγχολία εγώ, εκείνους τους τελευταίους μήνες προ κατάταξης, άκουγα συνέχεια το «πάλι για σένα». Το κλαρίνο στην αρχή του τραγουδιού με έκανε χάλι μαύρο!

Ήξερα ότι το τραγούδι αυτό θα κυκλοφορούσε σε βίντεο μέσα στον Ιούλη και ήλπιζα να προλάβω να το δω πριν την κατάταξη. Στήθηκα στην τηλεόραση να το πετύχω, τζίφος. Τελικά κατατάχθη στο ΚΕΝ Λάρνακας και η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες οπότε ξέχασα ακόμη και πως μ’ αρέσει η Βίσση σαν τραγουδίστρια. Δεν είχα ώρα, αλλά ούτε όρεξη να θυμηθώ οτιδήποτε, ήμουν σε κωματώδη-εγκεφαλική κατάσταση. Εν πάση περιπτώσει, ένα Ιουλιανό απόγευμα που το θέρος με χτύπησε κατακέφαλα, περιέφερα το σαρκίο μου στο ΚΨΜ, σκοτώνοντας την ώρα μου.

Το ΚΨΜ ήταν γεμάτο νεοσύλλεκτους, ξυρισμένους σαν τσιροπούλια έτοιμα για σφαγή. Ήταν όλοι ιδρωμένοι και βρωμοκοπούσαν. Το πάτωμα του ΚΨΜ ήταν γεμάτο πατημένα τενεκεδάκια από καφέδες ‘Pokka’ και περιτυλίγματα Croissant seven days. Το ΚΨΜ διέθετε επίσης ένα φλίππερ ημί-διαλυμένο και μια 80’ς τηλεόραση που έπιανε μόνο ένα τοπικό κανάλι της πλάκας. Δεν θυμάμαι το όνομα του. Τέλος πάντων. Αγοράζω ένα κρουασάν και κάθομαι σε μια σιχαμένη καρέκλα περιμένοντας την νυχτερινή αναφορά. Παρατηρούσα τις άκρες των δαχτύλων μου και τις βρωμερές νυχάρες μου που έλιωσαν στα άρβυλα μέσα.

Ξάφνου, παίζει στην τηλεόραση το βίντεο κλιπ του ‘Πάλι για σένα.’ Έμεινα άναυδος. Μου πήρε ένα λεπτό να αναγνωρίσω το τραγούδι και η θέα του με πήρε 20 μέρες πίσω, πριν την κατάταξη. Έκαμα μια χαρά ! Έκανα ένα χαμόγελο παιδικό, άστα να πάνε. Ένιωσα ότι είχα επισκεπτήριο, ότι μου φανερώθηκε Άγιος! Η πΆΝΝΑγια. Το θεώρησα ως μήνυμα της, του στυλ: «Άντεξε, και μια χαρά θα πάνε όλα!» Να φανταστείε αγνόησα πλήρως και τους υποτίτλους στην οθόνη όπου η Μαρίκα από την Αραδίππου αφιέρωνε το εν λόγω τραγούδι στον Αντρικκή του Γ2.Δάγκωσα το κρουασάν με αυτοπεποίθηση, χρίστηκα με την πραλίνα σοκολάτας και παίζει να κοιμήθηκα το πιο ήρεμο ύπνο από καταβολής κατάταξης!

«...Ήταν η αγάπη δυστυχώς, ένας δείπνος μυστικός, ένα φιλμ που πήρεεεε....ΦΩΣ!»