Πάρτα στη Μούρη

Ναι, το μπλογκ είναι κλειστό διότι έχω τις μαύρες μου και πρέπει να απέχω αν θέλω να έχω τα μυαλά μου. Αλλά! Ώρα 5μιση το πρωΐ, να σημειωθεί στα πρακτικά η ώρα περικαλώ, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο και βγήκα από τα ρούχα μου. Μεταφορικά, διότι ήμουν ούτως ή άλλως με το μποξεράκι. Λοιπόν!

Βρήκα το τραγούδι «Μούρη» του Καρβέλα και συγκινήθηκα. Συγκινήθηκα για το βίντεο που με πήρε εκατό χρόνια πίσω, στο 1991, όταν ήμουν δηλαδη 11 χρονών μπουμπούκι-μάγκας και πηδούσα (εεεπ!), τα κάγκελα του δημοτικού της Έγκωμης κάθε απόγευμα για να λεηλατήσω τις τάξεις και τις άιθουσες γυμναστικής με τον Άνθο και τους λοιπούς μου φίλους!



Το ‘Μούρη’ για μένα είναι τραγούδι-βιογραφία. Θα μπορούσε άνετα να αποτελεί soundtrack της ζωής μου και το θεωρώ ‘δικό μου.’ Φέτος, σε ένα Greek night εδώ στο Κάρντιφ ο DJ φάνηκε ‘άνθρωπος’ και το έπαιξε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε. Ή μάλλον, όσοι με ξέρετε, μπορείτε και παρα μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε. Είναι σα να με φωνάζουν ρε παιδί μου...

Τι χρόνια ήταν αυτά! «.. και με τα ίδια μου τα χέρια ότι περνάω τη θηλιά στο λαιμόοο, μπορεί να έχουν δίκιο τι να πω, εγώ σ’ αγαπώ!!!» παμ-παρα-παμ-παμ, ντουπ! Μούρηηηη

Τελειώνει η προβολή και τι ανακαλύπτω στους συνδέσμους; Το remake! Βαστάτε Τούρκοι τ’άλογα! Η Χριστίνα Αναγνωστοπούλου, την οποία σε μηδαμινή εκτίμηση έχω και στην οποία το μόνο στάτους που προσάπτω είναι αυτό της ‘γκόμενα-του-Καρβέλα’ έκανε το ρεμίξ! Αιδώς Αργείοι! Φτου-ροχάλα, μες-τα-μάτια! Λίγο σεβασμό! Τίποτα; Αλλά φταις κι’ εσύ Καρβέλα μου, που κατάφερε η μπαμπέσα και σου λεηλάτησε έτσι ένα τραγούδι-διαμάντι επειδή σου έκανε τα γούστα!




Κρίμα! Μόνο αυτό! Κρίμα! Και τώρα, το μπλογκ ξανά-κλείνει μέχρι νεοτέρας!