Κυριακή, Ιανουαρίου 24, 2021

Παρενοχλημένο Ποστ

Θα σου διηγηθώ τέσσερεις ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης, δύο εκ των οποίων εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου και δύο εκ των οποίων μου τις εξιστόρησαν τα ίδια τα θύματα.

Ας αρχίσουμε με εκείνες που βρήκα πιο ενδιαφέρουσες, εκείνες που μου εξιστόρησαν τα θύματα:

Η πρώτη αφορά σε φίλο, ερασιτέχνη ηθοποιό, ο οποίος κλήθηκε να παίξει ως κομπάρσος σε μία επαγγελματική παράσταση προ αμνημονεύτων. Κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος πήγε στις τουαλέτες να νίψει το πρόσωπό του και ενόσω ήταν σκυφτός πάνω απ’ τον νιπτήρα μπήκε ο πρωταγωνιστής της παράστασης, γνωστός γκέι επαγγελματίας ηθοποιός, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία, του χούφτωσε τον πισινό λέγοντάς του: «είσαι σφιχτός, α;!» Ο φίλος μου σηκώθηκε, άρπαξε τον γνωστό ηθοποιό από τα μαλλιά και του χτύπησε το πρόσωπο με δύναμη στον νιπτήρα. Ο ηθοποιός μάτωσε τα χείλη και τη μύτη του και σωριάστηκε στο πάτωμα της τουαλέτας. Δέκα λεπτά αργότερα, ο σκηνοθέτης της παράστασης κάλεσε όλο τον θίασο για να του δώσει οδηγίες. Ο φίλος μου ένεκα του συμβάντος άργησε να παρευρεθεί, το ίδιο και ο γνωστός ηθοποιός. Όταν τελικά εμφανίστηκαν με λίγα λεπτά διαφορά και οι συνάδελφοί τους αντίκρυσαν τη θλιβερή κατάσταση του πρωταγωνιστή, ουδείς έκανε ερωτήσεις. Όλοι κατάλαβαν τι είχε γίνει. Ο φίλος μου είπε ενώπιον όλων «να του πείτε αν με ξαναπλησιάσει θα τον σκοτώσω».

Η δεύτερη ιστορία αφορά πάλι σε θεατρικό σκηνικό. Μία φίλη επαγγελματίας ηθοποιός δέχτηκε κατά τη διάρκεια των προβών επίθεση από γηραιότερο συνάδελφό της, ο οποίος την άρπαξε από πίσω και της χούφτωσε το στήθος μέσα στο καμαρίνι στο οποίο άλλαζε και το οποίο ήταν άδειο εκείνη τη στιγμή. Η φίλη μου ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της, του έδωσε μία κλωτσιά στα αρχίδια και τον άφησε διπλωμένο να ουρλιάζει στο καμαρίνι, τον στόλισε με βρισιές από πάνω ως κάτω και έφυγε. Ο ηθοποιός για να την εκδικηθεί άρχισε να διαδίδει έκτοτε ότι επρόκειτο περί ατάλαντης και τη δυσφημούσε σε όλα τα μήκη και πλάτη του επαγγέλματος. Τότε κι εκείνη άρχισε να διαδίδει τι της έκανε.

Και πάμε τώρα σε αυτά που είδα με τα ίδια μου τα μάτια:

Το 1994 είχαμε πάει κρουαζιέρα στους Αγίους Τόπους. Ενόσω περιδιαβαίναμε στο παζάρι της Ιερουσαλήμ, στο οποίο όσοι έχετε πάει γνωρίζετε τι χαμός επικρατεί, μία κυρία από το γκρουπ μας άρχισε να βρίζει σε άπταιστα γαλλικά και να χτυπά με τη τσάντα της έναν νεαρό ζητιάνο. Γυρίσαμε το κεφάλι και είδαμε τον νεαρό στο πάτωμα να προσπαθεί να γλιτώσει τις τσαντιές κακήν κακώς, ενώ η κυρία του έλεγε «… για να μάθεις να μαζεύεις τα ξερά σου, μπάσταρδε!» Δεν χρειάστηκε ο ξεναγός να μας εξηγήσει τι συνέβη, όλοι καταλάβαμε.

Το 1996, στα ιδιαίτερα των μαθηματικών στο σπίτι ενός καθηγητή μαζί με μία συμμαθήτριά μου, ο καθηγητής -γνωστός πορνόγερος- σηκώνει τη συμμαθήτρια να λύσει άσκηση άλγεβρας στον πίνακα. Με το δεξί του χέρι της χαϊδεύει την πλάτη ενόσω εκείνη έλυνε την εξίσωση. Η συμμαθήτρια δεν αντέδρασε στο «χάδι». Απορούσα αν μπορούσε να αντιληφθεί την κακοποίηση που υφίσταντο εκείνη τη στιγμή. Απορούσα και με τον εαυτό μου, αν δηλαδή μου έπεφτε λόγος να επέμβω, ή αν θα με έβγαζαν τρελό ότι οι ορμόνες της εφηβείας χτυπάνε μπιέλες και φαντασιώνομαι πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Δεν σχολίασα, ούτε είπα σε κανέναν τίποτα. Δυο χρόνια μετά ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν talk of the school επειδή μια άλλη μαθήτρια τον κατήγγειλε για σεξουαλική κακοποίηση. Τότε σιγουρεύτηκα.  

Γιατί αναφέρω όλα τα πιο πάνω παραδείγματα. Τα αναφέρω γιατί θέλω να πω ότι οι εκστρατείες που θέλουν τη γυναίκα να μιλά και να καταγγέλλει είναι όλες καλές και ευπρόσδεκτες, αλλά οι εκστρατείες που θα έκαναν τη γυναίκα ή και τον άντρα δυνατούς να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις είναι πολύ πιο ευπρόσδεκτες και κάλλιστες. Καλό το «άνοιξε το στόμα σου και μίλα», καλύτερο όμως το «όρμα στον μαλάκα και κάντον άχρηστο», όπως τις πρώτες τρεις ιστορίες που σας ανέφερα πιο πάνω. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλα τα θύματα τα ίδια. Δεν έχουν όλες και όλοι τη δύναμη να αντιδράσουν αντανακλαστικά. Πολλοί αισθάνονται αμήχανα και δεν προλαβαίνουν καλά-καλά να αντιληφθούν ότι η κακοποίηση τους συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Αλλά πείτε μου, ποιο είναι πιο ωφέλιμο; Να περιμένω τον κλέφτη να μπει στο σπίτι μου, να πάρει ότι θέλει, να μου το ρημάξει και μετά να τον καταγγείλω, πολλές φορές σε μια αστυνομία η οποία θα εμφανιστεί με καθυστέρηση; Ή να οχυρώνω το σπίτι μου με κάθε τρόπο ώστε ο κλέφτης, ο διαρρήκτης ή και ο δολοφόνος να μην τολμούν να περάσουν ούτε απ’ έξω;

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το να αναμένουμε ότι θα εκλείψουν οι κλέφτες, οι λωποδύτες, οι δολοφόνοι και οι βιαστές είναι το ίδιο με το να περιμένουμε ότι θα πάμε σε κλαμπ και δεν θα μας σκουντήσουν οι παστωμένοι σαν σαρδέλες, θαμώνες. Μπορούμε όμως να μεγαλώνουμε πολίτες (άντρες και γυναίκες) σαν Σπαρτιάτες και να καθαρίζουν μόνοι τους, παρά να εξοικειώνονται με την αδράνεια μίας οκνηρής και αδιάφορης κοινωνίας η οποία εν τέλει τους θυματοποιεί, ώστε να έρχονται να καταγγέλλουν καταστάσεις 20 χρόνια παλιότερες που αφορούν σε αδικήματα που λόγω παρέλευσης χρόνου έχουν παραγραφεί και καλά-καλά δεν μπορούν ούτε να αποδειχτούν.

Θα μου πεις ότι ζητώ πολλά. Πάντα ζητώ πολλά, τα λίγα δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Αλλά εκατό φορές να πιάνεις τη ζωή από τα μαλλιά και να της επιβάλλεσαι, παρά να είσαι ένα αιώνιο θύμα που επαιτεί τον οίκτο.  

(Αυτό το κείμενο δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το δημοσιοποιήσω. Οι καιροί είναι αβάσταχτοι και οποιοσδήποτε τολμά να εκφράσει μία άποψη πέραν οποιασδήποτε άλλης η οποία προκαλεί συναισθήματα «μάνα μου ρε», δέχεται σωρηδόν επιθέσεις από τον όχλο, πράγμα που στην ηλικία μου δεν αντέχεται μιας και δεν με αφορά και άμεσα. Σκέφτομαι όμως ότι είναι καλύτερο να σκέφτεσαι και να μιλάς παρά να σιωπάς. Αυτό δεν θέλουν να κάνουν και τα θύματα άλλωστε;»)

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό με τη σεξουαλική παρενόχληση πάντα είναι προβληματικό όταν αυτός που το κάνει έχει σχέση εξουσίας, είναι πιο δύσκολο να αντιδράσει το θύμα με φόβο επαγγελματικές επιπτώσεις. Η υπηρεσίες ανθρωπίνου δυναμικού σου λένε να τα αναφέρεις και ότι δε θα έχεις επιπτώσεις, αλλά αυτό που γίνεται πολλές φορές είναι βαπτίσουν το θύμα ας κάποιον/α που να δημιουργά προβλήματα... Βγάζω το καπέλο και θαυμάζω αυτούς που τους βάζουν τους άλλους στη θέση τους και ότι θέλει ας γίνει.

Αν το άλλο άτομο θέλει να κάνει κάτι, θα το κάνει, αλλά μπορούμε να το κάνουμε πιο δύσκολο, λιγότερες ευκαιρίες, αποφεύγοντας ευνοϊκές συνθήκες, γρήγορες αντιδράσεις πριν να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό κτλ. Είναι σαν τις ληστείες, ο ληστής θα μπει στο σπίτι που είναι πιο εύκολο, αλλά άμα βάλει στόχο το σπίτι σου, ότι και να κάνεις θα βρει τρόπο...

Έχω δει κοπέλα με την πρώτη γνωριμία σε φιλικό περιβάλλον κατάλαβε κάποιον τι κουμάς ήταν και του είπε ευθέως να μην ασχολείται καθόλου μαζί της. Όλοι μείναμε άφωνοι, δεν καταλάβαμε τι έγινε τότε (και όλα έγιναν μπροστά μας σε καφε), αλλά καταλάβαμε μετά από 1-2 χρόνια που φάνηκε ο χαρακτήρας του πιο καθαρά και ξεκόψαμε όλοι. Η συγκεκριμένη κοπέλα έχει απίστευτη αντίληψη και δε μασάει ταυτόχρονα. Είναι απίστευτα (στη σήμερον ημέρα) πολύ καλή φίλη σε όλους εκτός από τύπους σαν και αυτόν.

Επίσης, είναι το ου πλέξεις, δεν θέλεις να δώσεις δικαιώματά να σε κατηγορήσουν. Είμαι άρρεν, μεσήλικας και προσέχω στην δουλεία να έχω μια απόσταση από γυναίκες και πάντα να υπάρχουν άλλοι γύρω ή αν είμαστε μόνοι μας να είμαστε σε δωμάτιο με τζαμαρία που να φαινόμαστε. Να είμαι μόνος με ανήλικα παιδιά, ούτε κατά διάνοια.


Anti-Christos είπε...

Πώς αλλάζουν οι καιροί και πώς καταντήσαμε. Ούτε εγώ νιώθω άνετα με παιδιά, ούτε καν με την ανιψιά μου! Σου κάνει μια αγκαλιά και κοιτάζεις τριγύρω μην τυχόν και σε παρεξηγήσει κανένας ενώ έχεις τα χέρια σου υψωμένα να βλέπουν ότι δεν αγγίζεις πουθενά!

Beatrix Kiddo είπε...

είναι πολύ περίπλοκο θέμα. δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο. εννοείται μεγαλώνουμε τις κόρες μας να μιλούν κ να αντιστέκονται, τους γιούδες μας να σέβονται και να προσέχουν. αλλά πολλες φορές είναι άτομα αδύναμα, ανώριμα. δεν μπορώ να κρίνω τα άτομα που δεν μιλούν. υπάρχουν 1000 λόγοι να μην μιλήσεις.

όλες οι παρενοχλήσεις δεν είναι έτσι. όλοι οι βιασμοί δεν είναι με την άσκηση σωματικής βίας.

κ πολλές φορές μην ξεχνάς ότι οι γυναίκες, πέραν της δικής σου οκ, κ αυτών που ξέρεις, αλλά οι περισσότερες γυναίκες μεγαλώνουν για να υπηρετούν το αντρικό βλέμα.

δεν μπορώ α αποδεχτώ ότι επειδή κάποιος είναι αδύναμος δεν χρήζει αξιοπρέπειας ή σεβασμού. ή θα είμαστε όλοι ίσοι, όποιοι κ αν είναι, ή νόμος της ζούγκλας. βάζω πάντα τον εαυτό μου σαν μέτρο σύγκρισης, κι μπορεί να ακουστεί κάπως, αλλά άμαν εγώ που κλωτσώ, που μιλώ που δεν δέχομαι-πέρασα αυτά 1 κ 2 κ 3 κ 4 περιστατικά-ένα άτομο αδύναμο τι μπορεί να περάσει?

συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες, πρέπει να αντιστέκεσαι να μιλάς, σε οποιδήποτε κόστος, κ έτσι μεγαλώνω τα παιδιά μου, έτσι μεγάλωσα κ γω, συνέχεια με την καχυποψια. αλλά πάντα θα υπάρχει κ το ουτοπικό, το ότι όλοι οι άνθρωποι θα σέβονται και θα προσέχουν ο ένας τον άλλο. ακόμα κ 1% να αλλάξουμε τον κόσμο- που εν κ πολλύ-κάτι είναι

αυτά τα ιδανικά για πρωί της δευτέρας, νίκησε ο ρομαντισμός σήμερα του κυνισμού

Anti-Christos είπε...

@Beatrix: Όλα μας τα προβλήματα σαν κοινωνία ξεκινούν με την αποδοχή ότι έχουμε "αδύναμα και ευαίσθητα άτομα". Αυτοί τρων την παρενόχληση, αυτοί τρων το μπούλινγκ, αυτοί την τρων γενικώς. Αν αρχίσαμε να δυναμώνουμε υπ' ευθύνην μας, μπορεί να είχαμε και λιγότερα κρούσματα κακοποίησης να συζητάμε. Το ίδιο και με τις "αδύναμες χώρες". Αν τις εξοπλίζαμε, θα είχαμε λιγότερα εθνικά στραπάτσα. Ναι, η κοινωνία πρέπει να σε αγκαλιάζει και να σου κάνει ταπ-ταπ στην πλάτη, αλλά διαχρονικά δεν το κάνει, ούτε θα το κάνει τώρα στα γεράματα, οπότε δεν υπάρχει άλλη λύση. Ή θα παραμείνεις θύμα, ή θα πάρεις τη ζωή στα χέρια σου.

Beatrix Kiddo είπε...

Οκ, τι γίνεται όμως όταν πχ αυτοί που πρέπει να σε μεγαλώσουν ως μη-θύμα δεν έχουν έτσι έννοια; ή σε θυματοποιούν οι ίδιοι πχ πατέρας, παππούς ή θείος-που είναι κ οι πιο συχνοί θύτες.

Anti-Christos είπε...

Ε, τι σημασία έχει η σχέση θύτη-θύματος; Μοιράζουμε ξύλο ανεξαρτήτως σχέσης. Να τις φάει και ο παππούς και ο θείος και ο πατέρας.

Beatrix Kiddo είπε...

ε πώς θα δώσει ξύλο το 5χρονο πχ?

Anti-Christos είπε...

Ε, δεν θα δώσει ξύλο το πεντάχρονο. Θα δώσεις εσύ ή ο σύζυγος όταν αποδείξετε την ενοχή του άλλου. Το πεντάχρονο εν καταδικασμένο δυστυχώς, γι' αυτό πρέπει να έχετε/ουμε εσείς/εμείς έγνοια.

Woofis είπε...

Καλημέρα τζιαι καλή βδομάδα. Η ανάρτηση έφερε μου στο νουν μιαν κουβένταν που αποδίδεται στον Όσκαρ Γουάϊλντ:

"Τα πάντα στον κόσμο αφορούν στο σεξ. Εκτός από το ίδιο το σεξ. Το σεξ αφορά στην εξουσία" (Everything in the world is about sex except sex. Sex is about power - βάλλω το στην αρχική του μορφήν μήπως εν το απόδωσα σωστά στα ελληνικά).

Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις/επιθέσεις αφορούν στην αίσθησην εξουσίας ενός εκάστου πάνω στον συνάνθρωπον του. Τζιαι η εξουσία φθείρει ότι τζιαι να κάμεις. Νομίζω πρέπει να εξελικτούμεν σε νέον είδος για να ξεπεράσουμεν την φθοράν της, ή ακόμα παραπάνω, την ανάγκην ύπαρξης της για να λειτουργήσουμεν. Ούλλα τα άλλα εν ημίμετρα, συμπεριλαμβανομένου του "εξοπλισμού". Εξάλλου όσον τζιαι να εξοπλιστείς, πάντα κάποιος άλλος εννά βρεθεί με μυαλλύττερον όπλον.

Anti-Christos είπε...

Γεια σου Woofi! Με συγχωρείς αλλά εμένα δεν με χαλά καθόλου η εξουσία στο σεξ. Πάντα πρέπει να έχει κάποιος ή κάποια το πάνω χέρι στο κρεβάτι, αλλιώς δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Στα πάντα κάποιος έχει το πάνω χέρι, έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Απλά φροντίζεις να το έχεις εσύ, αν δεν θέλεις να παραμένεις ο/η παθητικός/η της υπόθεσης.

Ανώνυμος είπε...

Πες τα! Αυτό βλέπω κι εγώ, ότι οι περισσότερες γυναίκες αντί να επικεντρωθούν στο πως να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, βρήκαν την εύκολη λύση να θυματοποιούνται και την καραμέλα ότι για όλα φταίει η πατριαρχία. "Μην μαθαίνετε στις κόρες σας να προσέχουν, μάθετε στους γιους σας να μην βιάζουν" και τα σχετικά. Δηλαδή κατά την άποψή τους, όλοι όσοι μεγαλώσαμε σε πατριαρχική κοινωνία είμαστε βιαστές επειδή έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας. Άσε μας κουκλίτσα μου! Αντί να αποδεχτούν το αυτονόητο, ότι κάποια άτομα (ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού) βιάζουν επειδή είναι ψυχανώμαλοι και έχουν πρόβλημα στον εγκέφαλο και να τα βάλουν με αυτούς τους συγκεκριμένους ανώμαλους, τσουβαλιάζουν ολόκληρο τον ανδρικό πληθυσμό ως εν δυνάμει βιαστές. Σε λίγο δεν θα τολμάμε καν να μιλήσουμε σε γυναίκα, μην μας καταγγείλει για παρενόχληση. Στην εποχή μας, καλύτερα να είσαι gay. Οι gay, όπως και οι γυναίκες, θεωρούνται ευπαθής και καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, οπότε ό,τι και να κάνουν έχουν το ακαταλόγιστο!

Beatrix Kiddo είπε...

μανα μου ρε ανωνυμε ελυσε σε η μύλλα μου, πραγματικά περνάς ένα δράμα. Να μάθει ο μισός πλυθησμός να ειναι συνέχεια με τον φόβο από την μέρα που γεννιεται-που είναι δλδ-επειδή μέρος του υπόλοιπου πλυθησμού δεν θέλει να αποδεκτεί οτι ναι υπάρχουν ανώμαλοι που βιάζουν κ η πλειονότητα τους είναι άντρες. το να μεν πέρνετε θέση ενάντια στους βιαστές, παιδόφιλους κ τα λοιπά ανώμαλους δεν σας κάνει κουλ, σαν κάνει τουλάχιστον ύποπτους.

δεν λέω οτι εν πρέπει να προσέχουμε. έχω κόρη κ κανένας δεν την παίρνει τουαλέτα εχτός απο γονείς κ γιαγιάδες, κ με στεναχωρεί που αντιμετωπίζω έτσι τον θείο της και τον παππού της, αλλά όταν το συζήτησα μαζί τους κ ότι πρέπει να βάλω κάποια όρια για το καλό της ήταν απόλυτα δεκτικοί και κατανοητικοί. υπάρχουν κ έτσι άντρες.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άντρες που υποστηρίζουν ότι εν καλοί, που σέβονται, που αγαπούν τες γυναικές τους αντί να είναι με το μέρος τους πέρνουν θέση δίπλα στους βιαστές

Beatrix Kiddo είπε...

θέλετε να μαθαίνουμε στες κόρες μας ότι πρέπει να προστατεύονται από τον κακό ανώμαλο-ο οποίος σχεδόν πάντα εν άντρας-κ μετά έχετε πρόβλημα επειδή οι γυναίκες μεγαλώνουν κ δεν μπορείτε ούτε να τες φλερτάρετε. ε αποφασίστε. ή εννα φοούνται σε όλη την ηλικία τους κ να προστατεύονται είτε 'οχι κκ να φλερτάρετε κ να έχετε σχέση ευχάριστη. κ τα δύο εν παιζουν

Ανώνυμος είπε...

Προς Beatrix: Σε καμιά περίπτωση δεν πήρα θέση υπέρ των βιαστών. Εννοείται ότι ο βιασμός-όταν πραγματικά συμβαίνει-είναι μια απεχθής πράξη που όλοι πρέπει να καταδικάζουμε. Αλλά επίσης βρίσκω τοξική όλη αυτή τη νοοτροπία που προσπαθούν να περάσουν οι φεμινίστριες-ότι τάχα είναι στη φύση του άντρα να βιάζει και να δέρνει, ενώ η γυναίκα είναι ένα αθώο και αδύναμο πλάσμα που κινδυνεύει και μόνο από την παρουσία αντρών γύρω της. Και με όλη αυτή την μεροληψία υπέρ των γυναικών, πλέον αν μια γυναίκα καταγγείλει έναν άντρα για βιασμό ή κακοποίηση, όλοι θα την πιστέψουν, θα πάρουν το μέρος της και θα κάνουν και πορείες υπέρ της μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Και έτσι, μπορεί η κάθε πονηρή (για να μην χρησιμοποιήσω καποιον πιο βαρύ χαρακτηρισμό) γυναίκα που θα βρεθεί στο δρόμο σου, να σου καταστρέψει τη ζωή με μια ψεύτικη καταγγελία. Ξέρω παράδειγμα συγγενικού μου προσώπου, που η πρώην του χτυπιόταν μόνη της και μετά έδειχνε τις μελανιές στο δικαστήριο και ισχυριζόταν ότι την έδερνε, με αποτέλεσμα αυτός να κάτσει 2 μήνες φυλακή και να χάσει τη δουλειά του. Τελικά δέχτηκε να της δώσει ένα ποσό που ζητούσε και εκείνη απέσυρε τις κατηγορίες, πήρε τα λεφτά, γύρισε πίσω στην πατρίδα της στην ανατολική Ευρώπη και άνοιξε επιχείρηση.

Ανώνυμος είπε...

Και επειδή μάλλον παρεξήγησες αυτό που έγραψα, όταν λέω να αποδεχτούν ότι υπάρχουν ανώμαλοι δεν εννοώ να αποδεχτούν τον βιασμό και να σιωπήσουν, αλλά να αποδεχτούν το γεγονός ότι ΜΕΡΙΚΟΙ άντρες-και όχι ΟΛΟΙ οι άντρες-είναι βιαστές. Όπως επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν και γυναίκες που κακοποιούν άντρες. Μπορεί να είναι μειοψηφία, αλλά υπάρχουν. Αυτό που πρέπει να καταδικάζουμε είναι η πράξη και το συγκεκριμένο άτομο που την κάνει, όχι το φύλο του. Δεν δέχομαι να στοχοποιούμαι εγώ και οι υπόλοιποι άντρες που σεβόμαστε τις γυναίκες και ούτε που θα μας περνούσε ποτέ από το μυαλό ο βιασμος ως ύποπτοι μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να ανήκουμε στο ίδιο φύλο με κάποιον που έκανε το έγκλημα.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό βλέπω κι εγώ, ότι οι περισσότεροι άντρες αντί να επικεντρωθούν στο πως να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, βρήκαν την εύκολη λύση να θυματοποιούνται και την καραμέλα ότι για όλα φταίει η πατριαρχία. "Μην μαθαίνετε στους γιουδες σας να προσέχουν, μάθετε στες κορες σας να μην λενε ψεματα στα δικαστηρια" και τα σχετικά. Ασε μας καργιολακο μου

Αυτά

Ανώνυμος είπε...

Αυτό με τις ψεύτικες κατηγορίες είναι πρόβλημα επίσης, πριν 30 χρόνια περίπου στο δημοτικό, συμμαθήτρια μου (ακόμα δεν ξέρω/κατάλαβα γιατί, αλλά σίγουρα δεν την εξύβρισα, ίσως να παρεξηγηθήκαμε για κάτι), είπε στον δάσκαλο ότι την είπα π***ανα και με έδερε ο δάσκαλος. Ακόμα είμαι σοκαρισμένος που με κατάγγειλε ψευδώς μπροστά μου με απόλυτη άνεση και φυσικότητα.

Σαν άτομο σπάνια βρίζω, ακόμα και το "μαλάκας" δυσκολεύομαι να το χρησιμοποιήσω με καλαμαράδες που το συνηθίζουν (όχι σαν βρισιά, αλλά σαν έκφρασή). Δηλαδή αυτό που με κατηγόρησε ήταν και είναι εκτός χαρακτήρα. Εντάξει, έκανα σκανδαλιές τότε (δεν καθόμουν ένα τόπο, θόρυβο, αργούσα, κτλ άλλα δε μιλούσα άσχημα).

Beatrix Kiddo είπε...

ξέρεις έναν που επαθε ότι έπαθε. θελεις να σου πω κ γω πόσες ξέρω που υπέστηκαν κακοποίηση, παρενόχληση ή βιάστηκαν; ξέρεις έναν. ξέρω μια φάουσα. αυτή εν η διαφορά.

με τον ίδιο τρόπο που δεν θέλεις εσύ να στοχοποιήσε επδ είσαι άντρας (σε μία περίπτωση ή δύο που σου τύχαν αν σου τύχαν), με τν ίδιο τρόπο δεν θέλω εγώ να στοχοποιούμε κάθε μέρα της ζωής μου επειδή είμαι γυναίκα. που την στιγμή που μου λες πρέπει να προσέχεις κ δεν σκεφτεσαι ότι πρέπει όλοι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να είμαι κ γω όσο άνεννοιας όσο είσαι εσύ όταν περπατώ στον δρόμο κ να μεν βαστώ τα κλειδιά μου μες τα δάκτυλα σε πουνιά και το κινητό ξεκλείδωτο-ξέρω δεν θα γίνει οκ.

δεν λέω ότι κ οι άντρες δεν υποφέρουν απο την πατριαρχία, υποφέρουν κ πολύ. σε άλλο επίπεδο κ με άλλο τρόπο.

ένηγουεη, είμαστε πολλά μακρυά από το να επικοινωνήσουμε κ βαρκούμαι

είμαι υπέρ το να αντιστέκεσαι, κ να προστατεύεις τν εαυτό σου, αυτό έκανα κ κάνω

Ανώνυμος είπε...

Μετά τη βροχή ελπίζουμε σε λιακάδα , και μετά από καθε κατηφόρα ελπίζουμε σε πνευματική ανηφόρα

https://www.youtube.com/watch?v=s48ZZEXNnXY

Moonlight είπε...

Ήμουν έφηβη που δεν εσιωπούσα. Όποτε είχε άδικο ο δάσκαλος, όποτε κάποιος συμμαθητής μου δεν εμιλούσε, εμιλούσα εγώ για τζείνους, μερικές φορές ούτε καν για τα δικά τους θέματα αλλά για το θέμα γενικά. Έτσι έφαα και μια μείωση διαγωγής στο γυμνάσιο.
Παρόλα αυτά, δεν έκαμα ποτέ ιδιαίτερη σκηνή μες στην τάξη όταν οι δύο συμμαθητές που εκάθουνταν στο πίσω θρανιο που εμένα μου πιάναν τον κώλο ΚΑΘΕ φορά που έπρεπε να σηκωθώ στον πίνακα, και η διπλανή μου δεν έκαμνε αρκετά μπροστά την καρέκλα της. Το ειπα στη μάνα μου, το είπε στην υπεύθυνη του τμήματος, η οποία της απάντησε, "ε τι να κάμουμε, να μεγαλώσουμε την αίθουσα;"
Ποτέ δεν έγινε θέμα στην τάξη, σε συγκέντρωση, τίποτε. Είμαι 34 πλέον και νιώθω ακόμα ότι φταίω εγώ, αντί ότι φταιν τούτοι, οι καθηγητές, ο διευθυντής, κλπ.
Θέλω να πω ότι είναι φορές που παγώνεις, είναι θέματα στα οποία δεν έχεις αυτοπεποίηθηση ίσως, είναι θέματα που θέλουν όλη σου τη δύναμη στο να τα υποστείς την ώρα που ξέρεις ότι θα συμβούν, και δεν έχεις άλλη δύναμη να αντιδράσεις. Είναι φορές που νομίζεις είσαι έτοιμος να δεχτείς κάτι ως ένα σημείο για να μπορείς να το αποδείξεις μετά, γιατί άτε να αποδείξεις ότι ο μάστρος σου εκλείδωσε σε μες στο γραφείο και εξεκίνησε τα αγγίγματα και τις περίεργες κουβέντες ότι τον προκαλείς κλπ. Εσύ τζείνη την ώρα σκέφτεσαι μόνο πώς έννα φύεις που τζειμέσα, αν δεν εξετάζεις το ΠΟΣΟ πολλά χρειάζεσαι τζείνη τη δουλειά ή το πώς θα αποδείξεις ότι συμβαίνει τούτο που ζεις.
Η βία μπορεί να εν απάντηση σε ορισμένες περιπτώσεις, σε άλλες όμως εν μπορείς να ζητάς που το θύμα να αντιδράσει βίαια αρκετά, ώστε να υπερισχύσει του θύτη του και να φκει και κερδισμένος που κάθε άποψη που τούτη την υπόθεση.
Είμαι υπέρ της ενδυνάμωσης των παιδιών και των νέων ούτως ώστε να μιλήσουν για το bullying που περνούν, να μεν τους κόφτουν οι πελλάρες (γιατί συνήθως εν πελλάρες) που τους λεν, και να χτίζουν χαρακτήρα, αλλά με θέματα φυσικής βίας, εν πολλά δύσκολο να ζητάς που τον "αδύναμο" να υπερισχύσει.