Δευτέρα, Οκτωβρίου 26, 2020

Body Shaming

Κάθομαι και βλέπω μια συνέντευξη αυτής της αισχρής, της Αφροδίτης του Big Brother που δόξα τω Θεώ, έδωσε ο κόσμος και ξεκουμπίστηκε μια ώρα αρχύτερα από το σπίτι, η οποία πρήζει τα παπάρια των παρουσιαστών σχετικά με το body shaming και λοιπές νεωτεριστικές παπάντζες.

Είναι απίστευτο το πως εν έτει 2020 κάθονται και παράγουν σλόγκαν για να απενεχοποιήσουν τον κόσμο που πάσχει από διατροφικές διαταραχές και εξαρτήσεις απλά και μόνο για να βγάλουν χρήμα στην καμπούρα του. Με εντυπωσιάζει το πώς έχουν αναπτύξει αυτές τις αηδίες περί plus size μοντέλων και έχουν δαιμονοποιήσει τις  καλλίγραμμες γυναίκες μόνο και μόνο για να πουλούν πιο πολλά ρούχα στις χοντρές. Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό, τι μπορούν να φανταστούν, και πραγματικά απορώ αν οι υπέρβαροι μέσα στη σαστιμάρα τους είναι ανήμποροι να αντιληφθούν την παγίδα που τους στήνεται.

Πριν συνεχίσω με το πιο πάνω θέμα, θα παραθέσω δική μου εμπειρία. Όπως πολλοί ίσως γνωρίζετε, εγώ είμαι πάρα πολύ ιδιότροπος με το φαγητό. Δεν τρώω κρέας, δεν τρώω ψάρι, δεν τρώω όσπρια. Μεγάλωσα με υδατάνθρακες και ελάχιστη γυμναστική. Αυτό είχε φυσικά ως αποτέλεσμα να αναπτύξω υψηλή συγκέντρωση χοληστερίνης. Μπορεί να μην φαίνεται, λόγω ύψους και σκελετού μου, αλλά έχω τεράστιο πρόβλημα, οι τελευταίες αναλύσεις αίματός μου έδειξαν χοληστερίνη στο 245. Αυτό δεν με απασχολούσε όσο ήμουν 25-30 ετών, όμως από τον καιρό που εγχείρισα το ανεύρυσμα και οι γιατροί μου έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου προσπάθησα με δίαιτες να μειώσω τη συγκέντρωσή της στο αίμα μου. Κατά περιόδους το κατάφερνα με εξαντλητικές δίαιτες, βασικά λιμοκτονώντας. Δεν κρατούσε όμως και πολύ, αφού η διατροφή μου αποτελούνταν κυρίως από μακαρονοειδή και πίτσες. Έριχνα λίγο τη χοληστερίνη, μετά χαλάρωνα και γίνονταν όλα ξανά μπάχαλο.

Δεν υπήρχε άλλη λύση από το να αλλάξω διατροφή και να αρχίσω να τρώω σαν άνθρωπος. Δυστυχώς αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν διαπραγματευόμουν. Τώρα που έφτασα τα σαράντα, όμως, και βλέπω ότι δεν με παίρνει άλλο να παίζω, πήγα σε μία πολύ αυστηρή γιατρό η οποία με ψάρωσε, με ταρακούνησε σύγκορμο και εν μία νυχτί, -σαν να γύρισε ένα κουμπί στο μυαλό μου- άρχισα να τρώω ψάρια και κοτόπουλα. Έκοψα όλα τα γλυκά μαχαίρι, όλα τα είδη φούρνου, από ψωμιά μόνο μαύρα, αναψυκτικά μηδέν, χυμοί μόνο Robinsons, για επιδόρπιο μόνο φρούτα και στο τσακίρ κέφι καμιά χούφτα αμυγδάλων χωρίς αλάτι. Έτσι είμαι δέκα μέρες τώρα, και ομολογώ ότι όχι μόνο έχασα 3,5 κιλά, αλλά άρχισε να εξαφανίζεται και το λίπος – σωσίβιο γύρω απ’ την κοιλιά μου που ήταν και το σήμα κατατεθέν μου.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γιατί ζυγίζομαι καθημερινά και κάθε μέρα η ζυγαριά δείχνει μισό κιλό πιο κάτω, επανέφερα την καθημερινή άσκηση στη ζωή μου (κάθε απόγευμα 50’ ποδήλατο), ενώ σήμερα το απόγευμα θα πάω να αγοράσω και ένα ηλεκτρονικό διάδρομο για να περπατώ στο σπίτι όταν θα αρχίσουν τα κρύα και θα βαριέμαι να βγω στο ποδήλατο.

Είμαι ακόμα πιο χαρούμενος γιατί όλα αυτά τα κάνω με τη ψυχή μου, χωρίς βία, χωρίς μιζέρια, χωρίς οδυρμό για τις σοκολάτες που χάνω και κυρίως χωρίς να πεινώ και να ψάχνω τρόπους να… «κλέψω» από τη δίαιτα. Μεταμορφώνομαι σε ένα φρικιό υγείας και το χαίρομαι. Το απόλυτο τεστ ήταν χθες το απόγευμα όταν πήγα επίσκεψη σε ένα σπίτι από την παρέα του θεάτρου, είχε λουκουμάδες πάνω στο τραπέζι και ούτε που τους ακούμπησα. Άναυδοι άπαντες!

Αντιλαμβάνεστε πως όταν εγώ πετυχαίνω όλα αυτά τόσο απλά και εύκολα, δεν μπορώ να ακούω την ηλίθια την Αφροδίτη να μου μιλά για body shaming. Θα πρέπει κάποτε να αντιληφθούν οι χοντροί ότι δεν εμπίπτουν καν στην κατηγορία του body shaming, γιατί δεν γεννήθηκαν έτσι. Το body shaming είναι κατακριτέο όντως, όταν αυτό ασκείται σε κόσμο που γεννήθηκε κουτσός, στραβός, μονόχειρας, ή καμπούρης. Δεν γνωρίζω όμως άτομα που γεννιούνται χοντρά. Όλοι στην πορεία παχαίνουν εξ αιτίας του μυαλού τους του κλούβιου και της ανικανότητάς τους να χαλιναγωγήσουν τη βουλιμία τους. Επομένως, ας μας κάνουν τη χάρη, ας σταματήσουν να χρησιμοποιούν το επιχείρημα του body shaming (και βρείτε μου σας παρακαλώ τον αντίστοιχο ελληνικό όρο να χρησιμοποιώ, μισώ τον εαυτό μου που γράφει εγγλέζικα), για να δικαιολογήσουν τα πάθη τους, ή την προσπάθειά τους να εξοικειωθούν με την παρακμή τους.

Το να είσαι χοντρός δεν πάει να πει ότι σου αξίζει η χλεύη αλλά δεν σου αξίζει και παράσημο. Το «τα πάχη μου τα κάλλη μου» που πλάσατε για να παρηγοριέστε φανερώνει εθισμό. Είναι σαν τον αλκοολισμό. Ούτε ο αλκοολικός αξίζει περιθωριοποιήσης. Χρήζει όμως άμεσης ψυχολογικής στήριξης, και το να βγαίνει να καυχιέται ένας πότης ότι αποδέχτηκε τον εαυτό του όπως είναι, δείχνει άρνηση αποδοχής του προβλήματος. Και προ πάντων, δεν είναι δυνατόν να φορτώνεται τη ρετσινιά αυτός που υποδεικνύει το πρόβλημα (έστω και προσβλητικά), απλά και μόνο επειδή ο ασθενής αποδέχτηκε τα χάλια του. Όχι! Θα το ράψετε, θα αδυνατήσετε, και θα μας πείτε και ευχαριστώ που σας πιέσαμε να βρείτε την υγειά σας.

Τις προάλλες, όταν πήγα στη γιατρό, είδε τις αναλύσεις μου και ξέρασε ευγενικά με τα αποτελέσματα, άκουσα τον εξάψαλμο, σχεδόν άκουσα και τον επικήδειο μου, και έφυγα κλαίγοντας από το ιατρείο. Πήγα αυτοστιγμεί στο σούπερμάρκετ και αγόρασα του κόσμου τα κοτόπουλα, του κόσμου τα φρούτα και λαχανικά και έκτοτε άλλαξα. Τις τελευταίες δέκα μέρες έφαγα τόσο κοτόπουλο και τόση φακή όση δεν έφαγα μια ζωή. Ούτε γύρισα να της πω για body shaming, ούτε τόλμησα να αντιμιλήσω, ούτε βγήκα να δώσω συνεντεύξεις και να πουλήσω πνεύμα αντιρρησία. Μια στιγμή τόλμησα ο δόλιος να ψελλίσω «μια διαιτολόγος μου είπε…» και μου το ξέκοψε. «Σου μιλά γιατρός και μην μου ξανά-αναφέρεις τι είπε η κάθε διαιτολόγος». Το βούλωσα.  Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Οπότε ναι, φακ γιου όσους επικαλείστε τα body shaming, μια χαρά τα χάλια σας έχετε and its not fine Αφροδίτη μου. Αλλά από γυναίκα που τακίμιασε με Κεχαγιά, Θέμη και Σοφία, τι μπορεί να περιμένει κανείς;

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Μπράβο αγαπημένε! Είμαι περήφανη για σένα! Και για τα κοτόπουλα και για τα ψάρια και κυρίως που προσέχεις τον εαυτό σου! Στο μεταξύ εγώ είμαι να κοιμηθώ στο πληκτρολόγιο! Πότε ξεκινάς να κάθεσαι όταν αποκτήσεις παιδί; Μην μου πεις και εσύ ποτέ! Γουρουνέλλα η περήφανη για σένα! Σματς

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι όλοι οι υπέρβαροι λαίμαργοι και τεμπέληδες. Κάποιοι έχουν ορμονικό πρόβλημα.

Woofis είπε...

Καλησπέρα Anti-Christos, πολλά σωστή ανάρτηση, συμφωνώ σε ούλλα. Καλόν κουράγιον με την σωστήν διατροφήν, προσωπικά εν προτίθεμαι να κόψω τα γλυκά.

Anti-Christos είπε...

@Anonymous: Και ορμονικό πρόβλημα να έχουν, το "αγαπώ το σώμα μου όπως είναι" δεν στέκει. Προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα, δεν το αποδέχονται, ούτε θα έπρεπε να συμβιβάζονται μ' αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω σε καιρό, κατί χρόνια, χωρίς να το απολαμβάνω ιδιαίτερα, μόνο που μαζοχισμό. Ότι είσαι απορροφημένος στον εαυτούλη σου τζιε το μικρόκοσμο σου εκατάλαβα το και ότι είσαι μονόχνωτος επίσης. Πραγματικά ενευριάσα πολλά με τούτη την ανάρτηση σου.

Εν έσιεις υπόθεση. Έκαμες 10 μέρες διατροφή τζιε εννα το πει τζιαι ο κώλος σου. Εφυε το σωσσίβιο ιμισιημου. 3,5 κιλά μες σε 10 μέρες το πιο πιθανό εν που ήσουν υπέρβαρος τζιαι έχασες τα, τζιαι εν το σοκ του οργανισμού σου που έφαε για πρώτη φορά κανονική τροφή.

Ρε αξόρτωτε, ρε ανυπόθετε, έσιει πλάσματα που μάχουντε μια ζωή να τα καταφέρουν τζιαι έχουν τζιαι τον κάθε αμπάλατο να τους την λαλει τζιαι που πάνω. Να αγαπάς το σώμα σου όπως ένη τζιαι να προσπαθείς να το βελτιώσεις δηλαδή εν παίζει? Δηλαδή ώσπου να έρτει ο καθένας μας στα "πρότυπα" της μόδας εννά γυρίζουμε τυλιμένοι με τα σεντόνια όξα εννα κλειδωνούμαστεν μες το σπίτι τίτσιροι?
Τζιαι εν σε κανεί, κατηγοράς για πράματα που ως πριν ενα μήνα, εσύ ο ίδιος λαλείς, ότι αν δεν ήταν ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ θέμα της υγίειας σου ΤΖΙΑΙ να βρεθεί ΓΙΑΤΡΟΣ να πείσει τη ξερή σου τη κκελέ ή οπως το λαλείς εσύ "το μυαλό σου το κλούβιο" ακόμα ο ίδιος κοιλιόδουλος τζιε αμπάλατος θα ήσουν απλούμενος πας τον καναπέ.
Έν το φορεί ο νους σου ότι για να πάεις που τη μια κατάσταση στην άλλη, έννεν ανάγκη να μισάς τον εαυτό σου στην πορεία? Τούτα εν σου τα λαλούν στην ψυχοθεραπεία?
Που εννα φτάσεις στο plateau της διαίτας σου εννά ξαναμιλήσουμε.

Καρτερώ να δω την ανάρτηση που εννά βάλεις μόλις ανακαλύψεις τη γυμναστική. Την κανονική. Τζιε όη τους γυρούς με το ποδήλατο όπως τον συνταξιουχο.

Ως τότε, χαππούι της χοληστερόλης.

Anti-Christos είπε...

Ανώνυμε, η κάβλα που μου δημιουργήθηκε με τον εκνευρισμό που σου προκαλώ είναι απερίγραπτη. Το μίσος σου είναι η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή. Το μόνο που με πείραξε σε όσα έγραψες (γιατί, για να είμαι ειλικρινής δεν βγάζεις και νόημα), είναι που γράφεις "δεν το φορεί ο νους σου". Σε παρακαλώ, χρυσέ μου, το ρήμα είναι ΧΩΡΩ. Από τον χώρο. Το σωστό είναι "δεν το χωρεί ο νους σου". Είναι απαράδεκτο να με διαβάζετε τόσα χρόνια, έστω και από μαζοχισμό και να μην κολλά τίποτα στην ξερή την κεφαλή σας, να ξεφύγετε έστω και την υστάτη από τα σπήλαια στα οποία μεγαλώσατε.

Ανώνυμος είπε...

Big Brother δε βλέπω, δεν ξέρω ποια είναι αυτή η Αφροδίτη και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Και παρ' όλο που γενικά πιστεύω ότι το έχουμε παρακάνει με την πολιτική ορθότητα, το body shaming είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και το βλέπουμε καθημερινά στην κοινωνία μας. Π.χ. το να λες "πω πω, κοίτα μια χοντρή!" και να πιστεύεις ότι επειδή είναι χοντρή έχεις δικαίωμα να γελάς σε βάρος της, ε ναι, αυτό είναι body shaming. Σε καμιά περίπτωση δε συμφωνώ με τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς του πιο πάνω ανώνυμου σχολιαστή, αλλά έχει ένα point. Δεν μπορείς να τσουβαλιάζεις όλους όσους έχουν παραπάνω κιλά και να λες ότι φταίνε οι ίδιοι. Δεν ξέρεις τι περνά ο άλλος, ποιοι είναι οι λόγοι που βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση και αν κάνει η όχι προσπάθειες να αλλάξει. Όλοι, ακόμα και αυτοί που δηλώνουν περήφανοι για τα κιλά τους, κατά βάθος το ξέρουν ότι είναι κακό για την υγεία τους. Δε χρειάζονται κάποιον να τους τα πρήζει κάθε τρεις και λίγο και να τους λέει "σταμάτα να τρως". Ακόμα και αν το πάρουν απόφαση να ξεκινήσουν δίαιτα και γυμναστική, το αποτέλεσμα δε φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Δηλαδή όσο διάστημα παραμένει κανείς χοντρός δεν μπορεί να αγαπά το σώμα του όπως είναι, σε όλα του τα στάδια, και ταυτόχρονα να προσπαθεί να το βελτιώσει; Πρέπει να αυτομαστιγώνεται όλη μέρα, να ντρέπεται να βγει έξω και να ανέχεται το bullying και τα ειρωνικά σχόλια των άλλων επειδή "φταίει ο ίδιος που είναι έτσι"; Πάρε παράδειγμα την Adele: Τα περιττά κιλά που είχε δεν την εμπόδισαν να κάνει τεράστια καριέρα, επειδή η ίδια δεν το επέτρεψε και δεν το θεωρούσε πρόβλημα. Αν της έκανες σχόλιο για τα κιλά της, θα σου απαντούσε "f*ck you!" Είχε αυτοπεποίθηση, αγαπούσε τον εαυτό της όπως είναι και έφτασε ψηλά. Και τελικά, όταν η ίδια το αποφάσισε και ένιωσε έτοιμη, αδυνάτισε και έκλεισε τα στόματα όσων την έκριναν. Για μένα, θεάρα ήταν και πριν, θεάρα και τώρα!

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω σε συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια και είναι η πρώτη φορά που ένοιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι.
Δεν ξέρεις τι περνά ο καθένας στη ζωή του και τι συνέβει για να καταντήσει να είναι υπέρβαρος ή με περιττά κιλά. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το δικαίωμα από κάποιον που έχει περιττά κιλά να πει "αγαπώ το σώμα μου όπως έιναι". Εν πολλά προσωπικό θέμα.
Επέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου να λέω συνέχεια στους γονείς μου κόψτε τα γλυκά, κόψτε τα αναψυκτικά, μεν τρώτε τόσο πολλά κλπ. Ώσπου και τελευταία αποφάσισα ότι δεν θα αναφέρω κάτι, γιατί δεν τους βοηθά να μεν ακούν να το επαναλαμβάνω. Ήδη ξέρουν το και είναι δική τους απόφαση.
Μπράβο σου που άλλαξες την διατροφή σου και εύχομαι να συνεχίσεις έτσι. Απλά είναι σημαντικό να μην ξεχνάς πως τούτος είναι ο δικός σου αγώνα και εκεί έξω έχει εκατομμύρια κόσμο που περνά που τον δικό του "διαφορετικό" αγώνα και έχουν τους δικούς τους λόγους να πιστεύουν πως "είμαι 120 κιλά και δέχομαι και αγαπώ το κορμί μου όπως είναι".
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνουν κάτι για να το αλλάξουν και πως τρωνε ακατάπαυστα κάθε μέρα.
Σημαίνει πως αποφάσισαν πως πρέπει να αποδεχτούν την εικόνα τους και πως σταματούν να βάζουν σημασία στο τι λέει ο κοσμός. Το bodyshaming είναι μάστιγα και είναι καλό να μάθουμε τα παιδιά μας να συμπεριφερονται με σεβασμό σε όλους ανεξαρτήτως εμφάνισης.

- Χριστίνα

Anti-Christos είπε...

@Ανώνυμε των 7:14: α) Το να λέω "κοίτα μια χοντρή" δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι γελώ εις βάρος της. Πολλοί μπορεί να λένε και "κοίτα έναν ψηλό" ή "κοίτα έναν κοντό" δεν σημαίνει ότι αυτό λέγεται υποτιμητικά. Πολλές χοντρές έκαναν καριέρα επειδή πάτησαν σ' αυτό το "πρόβλημα", βλέπε Νέττα στη Γιουροβίζιον, αλλά και Βίκυ Σταυροπούλου και Ζαρίφη στον ελληνικό χώρο. Μια χαρά ήταν τα περιττά κιλά όταν έφερναν λεφτά. Δεν τις χάλασε. Οπότε το "κοίτα μια χοντρή" δεν είναι πάντα κακό. β) Γράφεις, "δεν μπορείς να ξέρεις αν φταίνε οι ίδιοι". Εγώ δεν ξέρω κανέναν που γεννιέται χοντρός. Προφανώς για να πάχυναν, δεν έλεγχαν τι τρώνε, άρα ναι, φταίνε και οι ίδιοι. Εντάξει, αποδέχομαι ότι κάποιοι άνθρωποι για ιατρικούς λόγους δεν χάνουν εύκολα κιλά, και ότι τους είναι δυσκολότερο από άλλους να αδυνατίσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξωραΐζουν το πρόβλημα, να το στρογγυλεύουν και να το αποδέχονται. Εγώ έχω πρόβλημα με το "τα πάχη μου τα κάλλη μου". Όχι δεν είναι "κάλλη σου", είναι μίλλες που πρέπει να φύγουν. Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να σου ασκούν οι γύρω ψυχολογική πίεση για να τα χάσεις, αλλά κι εσύ μην το παίζεις ότι δεν τρέχει τίποτε. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να αδυνατίσεις στις μέρες μας. Βρες έναν και κάντο. Η Αντέλ ήταν και είναι θεά, θα συμφωνήσω, και όπως θα είδες, ακόμα και τώρα που αδυνάτισε έσπευσαν να τη στιγματίσουν, οι δημοσιογράφοι την μούνταραν ότι τάχα μου προωθεί ανορεξικά πρότυπα. Δεν σταματά πουθενά το συρφετό των φεμιναζί. Καταντήσαμε να πρέπει η άλλη να είναι χοντρή και αξύριστη για να γίνει κοινωνικά αποδεχτή.

@Χριστίνα: (ελπίζω να είσαι η Χριστίνα που κατάλαβα), Να αγαπάς το σώμα σου όπως είναι. Βεβαίως, συμφωνώ. Κι εγώ το αγαπούσα το σώμα μου όπως ήταν κι ας είχε και ας έχει τα χάλια του. Αλλά είχα και έχω πρόβλημα υγείας. Άλλο το να χώνεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί για να παρηγοριέσαι, άλλο το να παλεύεις να το λύσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν απαγόρευσε κανένας σε κανέναν να αγαπά τον εαυτό του. Είναι πολύ απλό το θέμα. Και ο κουτσός έχει δικαίωμα να αγαπά το σώμα του ενώ του λείπει ένα πόδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πάει να βάλει ένα τεχνητό για να βοηθήσει τον εαυτό του. Αγαπώ το σώμα μου δεν σημαίνει το αφήνω να βυθιστεί στο βούρκο με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντα παλεύεις για την πρόοδο και την καλύτερη υγεία. Το κείμενο δεν υιοθετεί ούτε πραγματεύεται το body shaming ως προσβολή ή άσκηση ψυχολογικής βίας στον άλλον. Το θέμα μου είναι η άρνηση του χοντρού να αποδεχτεί το πρόβλημα και όλο το συρφετό που προσπαθεί να τον πείσει ότι είναι εντάξει να έχεις τα χάλια σου. Όχι, δεν είναι εντάξει. Να προσπαθείς να βελτιωθείς. Το ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε περιπαίζει γι' αυτό, αυτό εξυπακούεται και ούτε το έθεσα ποτέ ως ζήτημα στη ανάρτηση.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Χρήστο.
Όλα σου τα ποστ είναι μπιζουδάκια ένα και ένα. Οξυδέρκεια και χιούμορ, άχαστη συνταγή. Μόνο που το σημερινό είναι ακριβώς ο ορισμός του body shaming. Η δε επίκληση στην υγεία (aka για το καλό σου το λέμε να αδυνατίσεις)είναι ο τέλειος φερετζές. Μπορώ να ξεράσω όση χολή θέλω, αφού κρίνω ότι η εμφάνισή σου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα που όλοι πρέπει(says who?)να πειθαρχούμε και σαν κατακλείδα να αναφερθώ στην υγεία σου, την οποία δε γνωρίζω, ούτε μου πέφτει λόγος, όχι φυσικά από κάποιο ενδιαφέρον, απλά γιατί είναι το μόνο που μπορεί να δώσει κάποιο κύρος στο "καλά, πως είσαι έτσι".
Είμαι +30κιλα από το "κανονικό" και η χοληστερίνη μου είναι 165. Βλέποντας με κάποιος, θα υπέθετε ότι δεν είμαι υγιής. Βλέποντάς σε κάποιος να κάνεις βόλτα με το ποδήλατο, δε θα του πήγαινε καν στο νου ότι έχεις τόσο υψηλή χοληστερίνη, όντας καρδιοπαθής.
Άρα η όλη ιστορία με τα κιλά, τους παχύσαρκους ή τους λιποβαρείς, είναι η εικόνα και μόνο. Τα κιλά (+ ή -) φαίνονται και ο καθένας θεωρεί πως εφόσον κάποιος είναι στο οπτικό του πεδίο, στον κοινωνικό του περίγυρο κλπ, ότι μπορεί/δικαιούται ή επιβάλλεται να έχει άποψη, όχι μόνο για αυτό που βλέπει, αλλά και για όσα υποθέτει (κατάσταση υγείας, έλλειψη κινήτρων, ψυχολογική κατάσταση κλπ).
Φυσικά η σκέψη δε λογοκρίνεται, ούτε απαγορεύεται να επιλέγεις τις συναναστροφές σου με κριτήρια εμφανισιακά. Live and let live που λένε και στο χωριό μου.

Κωνσταντίνα

Anti-Christos είπε...

Κωνσταντίνα μου, κατ' αρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Επί του προκειμένου, δεν ξέρω κανένα χοντρό που χαίρεται που είναι χοντρός. Το "είμαι χοντρός και λυπάμαι που δεν αδυνατίζω, αλλά οκ, προσπαθώ για το καλύτερο" είναι ένα, το "είμαι χοντρός και το χαίρομαι και στα τέτοια μου η γνώμη σας" είναι άλλο. Εγώ όσους χοντρούς ξέρω, δεν γεννήθηκαν χοντροί. Έγιναν χοντροί. Και έγιναν γιατί δεν μπορούσαν να χαλιναγωγήσουν το πάθος τους. Η κακή διατροφή είναι πάθος, όπως η χαρτοπαιξία, όπως το αλκοόλ.

Το "Says who?" που με ρωτάς, είναι πολύ εύκολο να το ανακαλύψεις. Πιάσε 100 ανθρώπους χοντρούς και ρώτα τους πόσοι θα εύχονταν να ήταν χοντροί, πόσοι δεν θα ήθελαν να αδυνατίσουν αν μπορούσαν να πατήσουν ένα κουμπί ή ένα μαγικό ραβδάκι, πόσοι θα εύχονταν να μην αδυνατίσουν ποτέ και να παραμείνουν ως έχουν. Πόσοι χοντροί χαίρονται πραγματικά που είναι χοντροί; Και πόσοι το αποδέχτηκαν κατόπιν παραίτησης;

Το ότι εγώ είμαι αδύνατος και πάσχω ενώ εσύ υπέρβαρη και είσαι υγιής δεν είναι ο κανόνας. Ρώτας γιατρούς και διαιτολόγους να σου πουν τι ποσοστό των υπέρβαρων πελατών τους ΔΕΝ κινδυνεύει.

Το επιλέγω τις συναναστροφές μου βάσει κιλών που το είδες γραμμένο; Ουδέποτε έγραψα κάτι τέτοιο. Οι συναναστροφές επιλέγονται με την προσωπικότητα. Και εννοείται, ουδέποτε θα κάτσω να πω σε φίλο/η να αδυνατίσει αν αυτοί δεν καίγονται γι' αυτό. Το μόνο που ζητώ είναι να μην προσπαθούν να με πείσουν ότι χαίρονται που είναι χοντροί. Η δικαιολογία "έτσι είμαι και σ' όποιον αρέσει" απλά δεν με πείθει. Κι εγώ αυτά έλεγα όταν έτρωγα 3-4 φορές τη βδομάδα πίτσες και μακαρόνια γιατί ήλπιζα ότι δεν θα φτάσει ποτέ η μέρα που θα μου πουν αν δεν αλλάξεις δεν θα ζήσεις πολύ ακόμα.

Πίκρης είπε...

Ελα δώσε πόνο Χρίστο!

Μια χαρά τα λες.

Οι οπαδοί του πάχους (φατ ακσέπτανς και καλά) είναι τσακωμένοι με την επιστήμη. Ο φυσικός νόμος της θερμοδυναμικής δηλ. θερμίδες που καταλώνεις - θερμίδες που προσλαμβάνεις είναι εξαιρετικά απλός. Αν τρως πιο πολύ από αυτό που καταναλώνεις, βάζεις βάρος. Αν τρως πιο λίγο από αυτό που καταναλώνεις, τότε χάνεις βάρος.

Δεν υπάρχει κανένα ορμονικό πρόβλημα που μπορεί να αλλάξει αυτό τον συμπαντικό νόμο. Μπορεί να επιβραδύνει την διαδικασία αδυνατίσματος, αλλά δεν μπορεί κάποιος που έχει σταθερά αρνητικό ισοζύγιο θερμίδων να μην χάνει βάρος. Όπως κανείς δεν έβαλε βάρος χωρίς να τρώει περισσότερο από αυτό που χρειάζεται. Το 80% του πληθυσμού τρώει πιο πολύ από ότι νομίζει και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κανείς δεν κάθεται να υπολογίσει τις πραγματικές του θερμικές ανάγκες και επειδή το φαγητό και η κουλτούρα φαγητού που υπάρχει στην Κύπρο οδηγεί την πλειοψηφία στη παχυσαρκία. Σκεφτείτε μόνο το "παραδοσιακό γεύμα" των Χριστουγέννων ή του Πάσχα...


Ο άλλος λέει είναι 30 κιλά υπέρβαρος αλλά είναι υγιής. Ναι, οκ αν θεωρείς ότι είναι υγιές όταν ανεβαίνεις πέντε ορόφους να σου κόβεται η ανάσα, και αν θέλεις 20 λεπτά να καλύψεις ένα χιλιόμετρο, τότε σου έχω νέα. Δεν είσαι υγιής. Κάτι κάνεις λάθος. Το σώμα μας δεν σχεδιάστηκε να κουβαλά τόσο πολύ επιπλέον λοίπος. Αυτές οι ξενόφερτες μπουρδίτσες είναι ουσιαστικά εκλογίκευση ενός λανθασμένου και ανθυγιεινού τρόπου ζωής.