Βενζίνη

Είμαι εγώ άνθρωπος να ανοίγω το πρωί τις ειδήσεις και να διαβάζω «ουρές στα οδοφράγματα για λίγη βενζίνη από τα κατεχόμενα;» Είμαι; Δεν με λυπάστε; Να μου υπενθυμίζετε κάθε μέρα ότι δεν έχουμε τίποτε κοινό μεταξύ μας. Ότι κακώς κάθομαι εδώ και σας ανέχομαι και δυσφημίζεται το είναι μου από τη δική σας ξευτίλα; Τι δουλειά έχω εγώ να ζω παρέα με ένα λαό που αιμοδοτεί τον κατακτητή του τόσο αψήφιστα, κι άμα του υποδεικνύουμε το λάθος να βγάζει και γλώσσα; Πόσο δύσκολο είναι πια να τηρηθεί ένα ελάχιστο επίπεδο εθνικής αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού σ’ αυτή τη χώρα; Ως πότε θα χρησιμοποιείτε ως άλλοθι το «κράτος-κλέφτης» για να καλύψετε την αμορφωσιά σας, την παραδοπιστία σας και τον έμφυτο ραγιαδισμό σας;!

Θεέ μου, πάρε με από ‘δω. Σώσε με από τους σιχαμερούς Κυπραίους! Που από τον καιρό που τους κατάλαβα, κάπου εκεί στα 18, όταν μπήκα για πρώτη φορά στον θάλαμο της μονάδας και τους είδα να κοιμούνται άπλυτοι με τις μάλλινες κάλτσες στα πόδια, κατάλαβα ότι ουδεμία σχέση έχουν μ’ αυτό που εγώ είχα μέχρι τότε στο μυαλό μου για το τι εστί Κύπρος. Σώσε με από τα βλαχαδερά, από αυτά τα σπυριά γεμάτα πύον που τους δόθηκε κατά λάθος δικαίωμα ψήφου αντί ψόφου.

Σώσε με από τον λαό που όταν το 2003 άνοιξε ο Ντενκτάς τα οδοφράγματα προκειμένου να συνηθίσουν σαν καλοί, δουλοπρεπείς ιθαγενείς το στάτους κβο και να εμπεδώσουν την κατοχή, η Κυβέρνηση τους έκρινε αναγκαίο να εκδώσει ειδικό ανακοινωθέν ότι «δεν λύθηκε το Κυπριακό!» προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Σώσε με από τον λαό που την ίδια χρονιά έδωσε στη Σερτάμπ Ερενέρ τη νίκη στη Γιουροβίζιον ψηφίζοντάς την με 8 βαθμούς παρακαλώ, ως ένα ταπεινό ευχαριστώ που του άνοιξαν τα οδοφράγματα να δει τις λεηλατημένες περιουσίες του με κλέφτες μέσα. Αν η Κύπρος δεν ψήφιζε την Τουρκία εκείνη τη χρονιά, όπως παραδοσιακά συνέβαινε, η Τουρκία θα έχανε από το Βέλγιο. Αλλά τόσο μας κόβει, κέρδισαν εξ αιτίας μας. 

Σώσε με γενικώς, και δώσμου δύναμη να αντέξω να μεγαλώσω τον γιο μου σε αναξιοπρεπή χώρα γεμάτη βλάκες.