Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2014

Το Σωστό Όνομα

Την περασμένη Τετάρτη έκανα μια επέμβαση. Δεν ήταν κάτι σοβαρό, ήταν μια επέμβαση ρουτίνας. Παρόλα αυτά, χρειάστηκε πλήρης αναισθησία για να γίνει. Όχι ότι δεν την έχω έμφυτη, αλλά ξέρεις. Έγινε η επέμβαση, λοιπόν, εγώ κοιμόμουν ύπνο βαθύ, και καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού, έβλεπα κάτι πολύ περίεργο.

Έβλεπα ότι ήμουν μέσα μια διαφανή κάψουλα, στον βυθό της θάλασσας, μπορούσα να βλέπω προς τα πάνω την επιφάνεια, μα δεν μπορούσα να κολυμπήσω προς τα εκεί, όντας καθηλωμένος. Μπορεί να επηρεάστηκα και από το Interstellar που είδα πρόσφατα, τι να σου πω κι εγώ. Όπως κοίταζα προς την επιφάνεια μπορούσα να δω τη Μπρέντα έξω από το νερό να με κοιτάζει λυπημένη, κι εγώ που ήμουν στον βυθό, στεναχωριόμουν διπλά που δεν μπορούσα να της μιλήσω και να της πω ότι είμαι καλά.

Όταν τελείωσε η εγχείρηση και η αναισθησιολόγος άρχισε τη διαδικασία επαναφοράς, άκουσα μέσα από τον βυθό να φωνάζουν το όνομά μου. Και τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να κολυμπήσω προς την επιφάνεια, για να επανέλθω, και έβαζα όλα μου τα δυνατά για να κολυμπήσω προς τα εκεί που βρισκόταν η Μπρέντα, μα δεν τα κατάφερνα, ένιωθα σαν να είχα βαρίδια στα πόδια να με τραβούν προς τα κάτω. Και οι φωνές που μου φώναζαν εντείνονταν, και εγώ κολυμπούσα πιο γρήγορα, ώσπου έφτασα στην επιφάνεια και ξύπνησα αγκομαχώντας και κλαίγοντας.

Άρχισα να φωνάζω μέσα στο χειρουργείο ότι θέλω τη Μπρέντα (την φώναζα με το πραγματικό της όνομα), και ότι την αγαπώ, και να πάνε να μου τη φέρουν. Κλάματα και οδυρμοί, όχι αστεία. Μία νοσοκόμα που ήταν παρούσα σ’ όλον αυτόν τον πανικό, βγήκε έξω και βρήκε τη Μπρέντα στον προθάλαμο και τη ρώτησε πως τη λένε. Όταν εκείνη απάντησε, της είπε «ξύπνησε και σε αναζητά. Είπα να ρωτήσω πρώτα, γιατί πολλοί όταν συνέρχονται φωνάζουν… άλλα ονόματα». Το έπιασες το υπονοούμενο.

Με μετέφεραν στο δωμάτιο της κλινικής. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τη Μπρέντα μπροστά μου, πλάνταξα ξανά στο κλάμα και της εξήγησα ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του χειρουργείου την έβλεπα μέσα από τον βυθό να με κοιτάζει λυπημένη και στεναχωριόμουν διπλά που δεν μπορούσα να της μιλήσω.

Ύστερα από λίγο όταν πέρασε η δράση του αναισθητικού επανήλθα μια και καλή.

Πέρασαν οι μέρες, τώρα γύρισα σπίτι και αναρρώνω. Όλα καλά.

Εχθές εκεί που ξαπλώναμε πλάι πλάι στον καναπέ μας, αναφερθήκαμε στο περιστατικό. Η Μπρέντα μου είπε ότι όταν έκλαιγα και διέδιδα μέσα στην κλινική το όνομά της, εκείνη ήθελε να πλαντάξει στο γέλιο, το βρήκε πολύ αστείο, αλλά δεν το έδειξε γιατί ήταν μπροστά κι άλλοι συγγενείς, γιατροί , και τα τοιαύτα και ήταν ντροπή.

«Αντί να χαίρεσαι που μέσα στη ζάλη μου έλεγα το όνομά σου, έχοντάς σε στη σκέψη μου τόσο στο ξύπνιο μου όσο και στον ύπνο μου…», αποκρίθηκα.

«Ε, δεν ήσουν ο εαυτός σου εκείνη την ώρα. Μιλούσαν τα φάρμακα!» μου είπε.

Αναρωτιέμαι αν «θα μιλούσαν τα φάρμακα» και στην περίπτωση που φώναζα λάθος όνομα…

Χμ…



:)

7 σχόλια:

Moonlight είπε...

ΜΑΝΑΜΟΥΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ (ναι έτσι, μια λέξη)
Εγέλασα με την κατακλείδα σου- προφανώς και ΔΕΝ θα εμιλούσαν τα φάρμακα, κύριε ελέησον, ελπίζω ότι ήταν ρητορικό το ερώτημα! Χιχιχι!
Αλλά ναι, γενικά ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΡΕΕΕΕΕ!!!!
(Τζι εγώ ήταν να θέλω να γελώ, αλλά που αμηχανία τζαι ίσως επειδή μπορεί να εντρέπουμουν λίο)
Ελπίζω να είσαι καλά τωρά!
Αδιός!

Ανώνυμος είπε...

Αν ελάλες άλλο όνομα, εν θα έγραφες εσύ ανάρτηση σήμερα, αλλά η Μπρέντα:
"Επέθανε??? Πώς!!!??"
"Ονομαστικές επιπλοκές..."
Just saying


Και εσύ μωρή αναίσθητη, εφώναζεν το όνομα σου το πλάσμα μες τους διαδρόμους και τίποτε? Μηδέν ανταπόκριση? Γενέτζες μαλάκα μου...

Anti-Christos είπε...

@Panic: χαχαχα! Όχι, εντάξει, δεν έχω παράπονο από το κορίτσι μου. Απλά δεν είναι τόσο μελοδραματική όσο εγώ :)

Ανώνυμος είπε...

Love! :)

Ανώνυμος είπε...

Άτε ρε πολλά συγκινητικό!!Love o!!! love

Σιδερένιος btw Χρίστο μ!!

Mademoiselle Hyde είπε...

Βρε Μπρέντα!!! Βρε Μπρέντα!!!! Ε όχι και μιλούν τα φάρμακα! Μιλά η καρδιά! ;) Περαστικά αγαπημένε!!!

Unknown είπε...

Καλή ανάρρωση Χριστάρα! Πρέπει να λάτρευεις την Μπρέντα σου όχι απλά να την αγαπάς! Δεν είχαμε βεβαία καμιά αμφιβολία άλλα μας το επιβεβαιώνεις για ακόμα μια φόρα! ΤΥΧΕΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ! Πάντα αγαπημένοι σας ευχομαί.

P.S Πανίκκο έγραψες!