Δευτέρα, Νοεμβρίου 17, 2014

Τα Περιοδικά Μου

Τα περιοδικά, τα χάρτινα, αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε και τα οποία θεωρούνται πλέον αντίκες, ήταν ένα από τα μεγάλα μου πάθη. Σε όλες τις περιόδους της ζωής μου κολλούσα με κάποιο, και τα έκανα συλλογή, σε βαθμό που θα μπορούσα να είχα ανοίξει περίπτερο. Από τα «Μίκυ Μάους», τα «Κόμιξ», τις «Παιδικές Ώρες», το «Φλας» στην εφηβεία, το «Νίτρο» στα φοιτητικά χρόνια και τον Economist που ήμουν υποχρεωμένος να διαβάζω ενόσω διαρκούσε το μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία, στοίβες τα τεύχη! Μέχρι που έπεφταν στα χέρια της μάνας μου, τα πέταγε και γινόταν το σώσε.

Δεν φαντάζεσαι πόσο με πονά που μόνο από οθόνες ενημερωνόμαστε σήμερα. Αν το περιοδικό δεν μπορείς να το πιάσεις στα χέρια σου, να το περιεργαστείς, να το μυρίσεις, χέστο. Τι να κάνω εγώ την είδηση αναρτημένη σε μία διεύθυνση που αύριο μπορεί να μην υπάρχει; Τι να την κάνω τη φωτογραφία αν δεν μπορώ να την αγγίξω; Θέλω το περιοδικό σε μορφή αντικειμένου. Να μπορώ να το αρχειοθετήσω, να το αναζητήσω όποτε το πεθυμήσω. Άστα. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος μου πόνος μετά την εξαφάνιση του cd ως μέσου αγοράς μουσικής.  

Δυστυχώς, όμως, πρέπει να πάμε με το ρέμα. Και τέτοια μεγαλεία δεν πρόκειται να ξαναδούμε.

Τις προάλλες μια αγαπημένη φίλη από το Δημοτικό μου έστειλε μήνυμα ότι ενόσω έκανε κάτι ανασκαφές στο σπίτι της εντόπισε πολλά παλιά περιοδικά. Ξέροντας τα βίτσια μου, μου τα δάνεισε να τα ξαναχαρώ, αφού γνωρίζει ότι μόνο εγώ εκτιμώ τέτοιες αρχαιολογίες. Εχθές βράδυ που μου τα έφερε δεν έκανα άλλη δουλειά. Τρεις ώρες τα κρατούσα, τα μύριζα, τα επεξεργαζόμουν, σε βαθμό που σήμερα δεν είχα ξυπνημό.

Για σήμερα σου παραθέτω εξώφυλλα και ειδήσεις από τις «Παιδικές Ώρες». Το εν λόγω περιοδικό ήταν το μοναδικό παιδικό περιοδικό της Κύπρου εν έτει 1990-1995. Το 1995 όταν έπεσαν οι πωλήσεις το περιοδικό μετονομάστηκε «Τηλεώρες» και δημοσίευε το πρόγραμμα της τηλεόρασης, πράγμα που συμβαίνει μέχρι σήμερα. Η παιδική έκδοση όμως, ήταν η αντίστοιχη της ‘Μανίνας’ και της ‘Κατερίνας’ που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, στο πιο αθώο και πιο ανυποψίαστο.

Ήταν το απόλυτο must να διαβάζεις τις «Παιδικές Ώρες» στο Δημοτικό, μάλιστα αν σου έκαναν την τιμή να δημοσιεύσουν κάποια επιστολή σου στην στήλη αναγνωστών, ήταν σαν να σε θεοποιούσαν. Μου συνέβη πολλάκις, αν και χθες βράδυ που τις ξαναδιάβασα ντράπηκα. Τόσο πολύ τις εκτιμούσα τις Παιδικές Ώρες που τους είχα ζητήσει τότε να επισκεφτώ και τα γραφεία τους ώστε να δω πως δουλεύουν.

Όπως και να έχει. Δες και θυμήσου τι διαβάζαμε τότε:



Βουγιούκλω επί Μις Πέψι, και Θορν Φόρεστερ!  



Βίσσαρος επί Λάμπω και Λάμπη, ολόλαμπρη!


Λίντα Μάρτιν, Why Me? 1992, μαζί κι αυτόν τον χρόνο, μαζί εμείς οι δύο...



Εγκαίνια της Ντίσνεϊλαντ στο Παρίσι. Από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα. 




Βίσση, Φιλίνη, Σχοινάκη, Είμαι όλο σου το είναι, μεγαλεία! 


Η Ευρυδίκη σε προφητικές δηλώσεις.



Πόσο όμορφη γυναίκα! 


Με την Ροκ Όπερα στην Κύπρο, λέει. Ακόμα την περιμένουμε. Να μου πεις, πού να ανέβαζαν τέτοιο αριστούργημα; Σε πλατεία ή σε Δημοτικό Κήπο. Τότε, εν έτει 1990 δεν είχαμε πολιτιστικούς χώρους, μην κοιτάς σήμερα που ξεχειλίσαμε...


Θεέ μου, πόσο χαρτί πεταμένο! 



Ο γάμος της Αλέξιας το 1992!


















Η Εύη Καπάταη και ο "Αναστάσιος" παιδικές αφίσες και στοιχειωμένα παιδικά όνειρα.




Ο Ζένιος και η Βάνια η μακαρίτισσα, επί "Κυρίας Σάσας" και "Θεέ μου τι σου έφταιξα!"


Μην με βάλεις τώρα να σου εξηγήσω ποιος ήταν ο Μάικ Χατζημάικ τότε, δεν έχω τόσο σθένος. 



8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=FEdiEQC4He0

Έλα δώσεεεεεεεεεεεεεε, πάρε και μια σταυρούλα

https://www.youtube.com/watch?v=c8AQxbDEzAw χαχαχαχαχα

Η ωραία ζυμωμένη είπε...

αμαν! που έιναι τωρά να έρτω να τα κλέψω?

Mademoiselle Hyde είπε...

Χριστέ μου!!! Τί εποχές!!!

Ανώνυμος είπε...

ποια ηταν αυτη που έπαιζε στα χαμογελα της τυχης? ρε μα τι εποχες μας θύμησες???? έχεις απολυτο δίκαιο, και κρίμα που τα πετάξαμε όλα αυτά...αλλα οι μαναδες κανουν εκκαθαρίσεις!!!!απιστευτο πια τα παιδικα μας χρόνια έγιναν ρετρο!!!είναι όπως μας έλεγαν κάποτε οι γονείς μας για τους παλιους ηθοποιους και ακουγονταν τοσο μακρινα, που μας ελεγαν πηγαιναμε σινεμα να δουμε βουγιουκλακη και ξανθοπουλο
κωνσταντινος

Καλλικράτης είπε...

Απαναγία μου! εννα σου κλέψω λλίες φωτογραφίες για το επόμενο πάρτυ που εννα κάμω με 90ς ελληνική πόπ να τις κάμω αφίσα για το event! αγαπημένο εξώφυλλο ο Μανώλης και Κατίνα έτοιμοι για το σχολείο!

Ανώνυμος είπε...

Ρε Κρις εσυγκινήθηκα! Τι μου θύμισες!
Εννοείται ότι θυμάμαι όλα τα εξώφυλλα, ότι κέρδισα πολλές φορές σε διαγωνισμούς τις μπλούζες, καπέλα και τσαντάκια μέσης που είχαν πάνω το logo 'παιδικές ώρες', ότι αγόρασα και τους συλλεκτικούς τόμους (νομίζω είναι ακόμα στην παλιά μου βιβλιοθήκη στο πατρικό μου), ότι αλληλογραφούσα με πολλά παιδιά μέσω του περιοδικού (με ένα κορίτσι μάλιστα που αλληλογραφούσαμε από το δημοτικό βρεθήκαμε να φοιτούμε στο ίδιο γυμνάσιο - στο σχολείο δεν μιλούσαμε, ανταλάσσαμε τα νέα μας γραπτώς!), ότι τους έγραφα συχνά και δημοσιεύονταν κιόλας τα γράμματα μου και μάλιστα μια φορά έγραψα να τους καλέσω που; στο πανηγύρι του χωριού μου :) (ευτυχώς αυτό δεν το δημοσίευσαν, οκ, δικαιούσαι να κοροϊδέψεις άφοβα). Μάλιστα τους στίχους τραγουδιών που δημοσίευαν τους έκοβα και τους κολλούσα σε ξεχωριστό τετράδιο - δεν υπήρχε τραγούδι των 90s που να μην το ξέρω απέξω ακόμα κι αν δεν το είχα ακούσει ποτέ :)
Αχ τι όμορφα χρόνια!
Μαργαρίτα

Unknown είπε...

Εγεράσαμε γμτ! Οι καλύτερες εποχές! Γεμάτες γλυκές αναμνήσεις, πόσο λυπάμαι που δεν κράτησα ούτε ενα για δείγμα! Ευτύχως έχουμε εσένα να μας θυμίζεις τα ωραιότερα χρόνια της ζώης μας.

Mia Petra είπε...

Η Βίσση όπως πάντα κούκλα (στο εξώφυλλο με το λευκό κοστούμι), ο Πασχάλης όπως πάντα μ@λ@κ@ς, στο εξώφυλλο με την "Αλίκη, σύζυγος Πασχάλη"! Πόσο ξέρασμα!