Τετάρτη, Αυγούστου 07, 2013

Αναλώσιμοι Φίλοι

Όταν μπήκα στη νομική το 2001, γνώρισα τη Μυροφόρα*.

Η Μυροφόρα και εγώ ήμασταν οι μόνοι Έλληνες σε ολόκληρο το τμήμα. Θέλοντας και μη κάναμε παρέα, καθόμασταν δίπλα, δίπλα στα θέατρα διαλέξεων, ανταλλάζαμε σημειώσεις και πολύ γρήγορα καταλήξαμε κολλητοί. Οι συνθήκες ευνόησαν τη γνωριμία μας, η οποία καθ' όλη τη διάρκεια του πτυχίου μπολιάστηκε με την αλληλεγγύη που διέπει τις περισσότερες συμφοιτητικές σχέσεις, ιδίως όταν πρόκειται και για σχέσεις μεταξύ συμπατριωτών. Όταν μάλιστα φτάσαμε στο τελευταίο έτος, τη Μυροφόρα τη θεωρούσα σχεδόν αδελφή μου. 

Και τι δεν εκμυστηρευτήκαμε ο ένας στον άλλο στα τέσσερα εκείνα χρόνια. Από οικογενειακά θέματα, μέχρι ερωτικά. Ξενυχτήσαμε μαζί για να τελειώσουμε εργασίες, στις εξεταστικές είχαμε ολονυχτίες στα τηλέφωνα προσπαθώντας να λύσουμε τεστ από προηγούμενα χρόνια, ξέρεις, τα γνωστά ταλαιπωρημένα που σμιλεύουν και θωρακίζουν μια σχέση. Κοιμήθηκε στο σπίτι μου όταν διέρρηξαν κλέφτες το δικό της, και τα δυό μας γλεντήσαμε στη Βίσση στο Λονδίνο (που τότε έκανε μια συναυλία σε ένα παλάτι, και πήγαμε σχεδόν άυπνοι, λίγες ώρες μετά που τελειώσαμε τις τελικές εξετάσεις στο Διεθνές Δίκαιο), σαν να μην υπήρχε αύριο.

Εν ολίγοις, με τη Μυροφόρα φάγαμε ψωμί κι αλάτι. Ε, λοιπόν, όταν τέλειωσε το πτυχίο και χωριστήκαμε σε άλλες πόλεις για το μεταπτυχιακό μας, δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. ΠΟΤΕ! Νομίζω μόνο μια φορά στο τηλέφωνο, που την είχα πάρει εγώ, και στο οποίο μου μιλούσε πολύ ψυχρά. Δεν πήγε ο νους μου στο κακό, θεώρησα ότι απλώς απομακρυνθήκαμε για κάποιο διάστημα λόγω περιστάσεων, ώσπου πέρασαν δύο χρόνια και δεν μιλήσαμε καθόλου (ήταν οι εποχές προ φέησμπουκ). Κάπου εκεί άρχισα να την επιζητώ και να διερωτώμαι τι συμβαίνει, γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, μα η Μυροφόρα απέφευγε να απαντά στα η-μέηλ μου, ενώ σε κάποια επαναπροσεγγιστικά τηλεφωνήματά μου δεν απάντησε καν.  

Το 2008 με πρόσθεσε στο Φέησμπουκ, και εξεπλάγην, αλλά ποτέ δεν ανταλλάξαμε ούτε μία χαιρετούρα. Ούτε ένα τυπικό 'χρόνια πολλά' στις γιορτές. Την ίδια χρονιά την πέτυχα τυχαίως στη Μύκονο μέσα στο μπούγιο του λιμανιού, όπου και είπαμε ένα τυπικότατο 'γεια σου τι κάνεις, κι εσύ εδώ, να κανονίσουμε να βρεθούμε' και προχωρήσαμε ακάθεκτοι, γράφοντας ο ένας τον άλλο στ' αρχίδια του. 

Δεν ξέρω γιατί φτάσαμε σ' αυτό το σημείο. Δεν θέλω να πιστέψω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις αναπτύσσονται, εξελίσσονται λόγω των περιστάσεων και άμα λήξει ο κοινός στόχος (βλ. στην περίπτωσή μας, τη κατάκτηση του πτυχίου), πετάμε τον άλλον στον κάλαθο των αναμνήσεων. Με τη Μυροφόρα όπως σου είπα, δεν ήμασταν απλοί συμφοιτητές. Στα τέσσερα χρόνια των σπουδών μας πίστεψα ότι είχαμε ξεπεράσει το "απλοί συμφοιτητές". Είχαμε πει πράγματα που μόνο πραγματικοί φίλοι μοιράζονται μεταξύ τους.

Στα γράφω όλα αυτά, γιατί έχω ζήσει ακόμη δύο παρόμοιες καταστάσεις με άλλα δύο πρόσωπα (όχι ακριβώς υπό τις ίδιες περιστάσεις, αλλά ήταν το ίδιο πικρές απώλειες) και διερωτώμαι κατά πόσον μία φιλική σχέση θεωρείται δεδομένη από κάποια φάση κι ύστερα, οπότε καταλήγουμε να την "καμαρώνουμε από μακρυά" αφού κλείσει τον κύκλο της και δεν έχει κάτι παραπάνω να μας προσφέρει, ή αν αυτές οι σχέσεις διαλύθηκαν γιατί επί της ουσίας ποτέ δεν ήταν αληθινές. 

Μα, τι κάθομαι και γράφω Θεέ μου, προκειμένου να τους δώσω άλλοθι; Εννοείται ότι δεν ήταν αληθινές οι φιλίες μας. Κάποια μαλακία θα έκανα και δεν θέλησαν καν να μπουν στον κόπο να μου την υποδείξουν για να επανορθώσω. Κι απομακρύνθηκαν ευγενικά. Άκομψα, αλλά διπλωματικά. Μα, ακόμα κι έτσι, θεωρώ ότι αν έκανα κάτι που τους έθιξε ή τους πρόσβαλε, όφειλαν να μου το πουν. Γιατί αν όντως θεωρείς τον άλλον φίλο σου, του υποδεικνύεις το λάθος του, γιατί νοιάζεσαι για τη σχέση που χτίσατε. Μα, κανείς εκ των προαναφερθέντων δεν το έπραξε. Ούτε η Μυροφόρα, ούτε οι άλλες δύο περιπτώσεις που έχω κατά νου. 

Τώρα θα μου πεις, γιατί δεν ανοίγεις εσύ το διάλογο, να μάθεις γιατί απομακρύνθηκαν. Δεν το κάνω, μάνα μου, γιατί τρώω πόρτα. Διαισθάνομαι την άρνηση στην αύρα τους. Όταν βλέπω πως κυλά η ζωή τους κανονικά και ότι τόσα χρόνια δεν είχα θέση σ' αυτήν, γιατί να μπω στον κόπο; Και εντάξει, η Μυροφόρα ζει στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να ζητήσω τα ρέστα 9 χρόνια μετά. Με τους άλλους που ζούμε στην ίδια χώρα, είναι άβολο να ψάχνω τι έφταιξε όταν παρακολουθώ τη ζωή τους ιδίοις όμμασι και διαπιστώνω ότι δεν έχω πλέον θέση σ΄ αυτή. 

Μπορεί το πράμα να είναι και πιο απλό από όσο νομίζω. Από κάποιο σημείο και μετά, τα έχεις πει όλα με κάποιον άνθρωπο και πολύ απλά, τον έχεις εξαντλήσει. Τον βαριέσαι. Τον βαριέσαι τόσο πολύ που δεν έχεις καν το σθένος να του το πεις κατάμουτρα. Και φυσικότατα τον κάνεις μπλοκ. Τον κάνεις μπλοκ και ο άλλος σε γράφει στο μπλογκ του. Σκληρό, μα πολύ πιθανό.  

Γηράσκεις αεί διδασκόμενος σ' αυτή τη ζωή.
*Εννοείται πως δεν τη λένε Μυροφόρα. 


23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μήπως σε γούσταρε και συ δεν πήρες χαμπάρι?
κωνσταντινος

Neraida είπε...

Τον κάνεις μπλοκ και ο άλλος σε γράφει στο μπλογκ του.

axxaxaxaxa

Που λες έχω ένα κουσούρι. Μου αρέσει να ψάχνω τη ρίζα του κακού. Οπόταν έχω την τάση να ψάχνω τους λόγους ύπαρξης μιας σχέσης.

Για παράδειγμα, αν στο πανεπιστήμιο ήσασταν 100 Κύπριοι μπορεί να μην επέλεγες ποτέ τη Μυροφόρα για να κάνετε παρέα. Αυτό που σας έδεσε ήταν η ανάγκη στήριξη του ενός από τον άλλο. Μπορεί σε αυτό το διάστημα να μοιραστήκατε πολλά αλλά δεν παύει η βάση να είναι η ίδια.

Παλιά με ενοχλούσε το θέμα της απομάκρυνσης των ανθρώπων. Τώρα το θεωρώ πολύ φυσιολογικό. Το ότι τέλειωσε δεν σημαίνει ότι δεν ήταν αληθινές οι στιγμές. Ίσως εσύ να είχες περισσότερες προσδοκίες.

Ίσως κι άλλα άτομα να έχουν περισσότερες προσδοκίες απο σένα και να μην το συνειδητοποίησες ποτέ.

Ξέρεις, είναι όμορφο όμως, που κάποια άτομα μπαίνουν στη ζωή μας και μας χαρίζουν τόσο μοναδικές στιγμές! Έστω για λίγο!

Brenda είπε...

Εγώ πιστεύω πως οι πιο πολλοί άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας για λίγο, όσο έντονα και να μπουν. Λίγοι είναι για πάντα. Κακώς προβληματίζεσαι (μες στα χαράματα)


Υ.Γ. όφειλαν και όχι ώφειλαν

ενεργή δικηγόρος


Anti-Christos είπε...

@Κωνσταντίνος: Λες να με γούσταρε και να μην το έπαιρνα πρέφα; Μα, όσο σπουδάζαμε ήμασταν και οι δύο "αλλού".

@Νεράιδα: Συμφωνούμε, αν και πιστεύω ότι καμιά φορά αυτά που εικάοζουμε ότι συμβαίνουν δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

@Μπρέντα: Φιλιά στην ενεργή δικηγόρο μου!

Μανα είπε...

Πάλι θα συμφωνήσω με την αγάπη σου. κόσμος μπαίνει και βγαίνει στη ζωή μας, όπως μπαίνουμε και βγαίνουμε εμείς στις ζωές των άλλων. οι αληθινές οι σχέσεις κρατούν. οι υπόλοιπες είναι απαραίτητες στο κοινωνικό πλαίσιο που ζούμε.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ μου, νομίζω ακόμα δεν κατάλαβες τι θα πει γυναίκα, εννοώντας τι πολύπλοκη ειναι η ύπαρξη της, οι σκέψεις της, τα πάντα της!!! και εγώ κάποτε έτσι έλεγα, μα αφού είμαστε αλλού, δεν πάει όμως έτσι, μια γυναίκα ερωτεύεται εγκεφαλικά, και αφού όπως σου είπα ο εγκέφαλος της είναι πολύπλοκος, μπορεί εκείνη την ώρα που εσύ έκανες χαβαλέ, που έλεγες τον πόνο σου για τα ερωτικά σου, για τα χίλια δυο που έλεγες, έκανες ή δεν έλεγες και δεν έκανες, αυτη η κοπέλα να σε σκεφτόταν πολύ διαφορετικά απ ότι εσύ νομίζεις...χωρίς να λέω ότι αυτό ήταν απλώς δεν το αποκλείω το ενδεχόμενο...επίσης, και αυτό ξέρω ότι μπορεί να σου προκαλέσει αντίδραση, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω σε φιλίες αντίθετου φύλου, χωρίς να είμαι εναντίον, απλώς πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση ένας άντρας να είναι κολλητος με μια κοπέλα και να μην πέρασε απο το μυαλό τους έστω για μια στιγμή το να παιχτεί κάτι...και για να μην με πεις οπισθοδρομικό θα σου πω ότι ούτε στις φιλίες πιστεύω τόσο, η τουλάχιστον στις ανηδιοτελείς φιλίες, και σε πληροφορώ ότι δεν είμαι άνθρωπος μοναχικός, έχω φιλίες αρκετές, παρέες μάλλον, έχω ανθρώπους που θα με στηρίξουν κλπ, όμως αν το καλοσκεφτεί κάποιος και το φιλοσοφίσει, η φιλία τι είναι? είναι αυτό που εσύ προσφέρεις ή είναι αυτό που σε σένα προσφέρουν (παρέα, συντροφιά, κατανόηση, αγάπη κλπ) οπότε μια φιλία η ακόμα και μια σχέση αποσκοπεί κάπου...κάνω σχέση σου λέει για να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια, όλα στο πρώτο πρόσωπο...ίσως η μόνη ανηδιοτελής αγάπη είναι αυτή που προσφέρεις στα παιδιά σου...
κωνσταντίνος

Moonlight είπε...

Εγώ πάλε άμα με κόφτει μιλώ και λέω τα θέματα μου στους φίλους μου. ΑΝ θεωρώ ότι υπάρχει πιθανότητα να πιάσουν τόπο φυσικά. Αλλιώς σκάω και χάνομαι και δεν με ενδιαφέρει. Αλλά δεν θα έρθω και τόοοσο κοντά σε κάποιον χωρίς να με ενδιαφέρει, ό,τι κοινούς στόχους και να έχουμε.
Χαρακτήρες, φαντάζομαι, αλλά αν δεν τους ένοιαξε να εξηγηθούν (τουλάχιστον), τι κάθεσαι και σκας;

Anti-Christos είπε...

Συμφωνώ Κωνσταντίνε, ειδικά για τις σχέσεις αντρών και γυναικών. Πάντα υποβόσκει ένας ερωτισμός. Απλά νομίζω ότι εφόσον σ' αυτές τις σχέσεις έχει πάντα η γυναίκα το πάνω χέρι (εφόσον αυτή αποφασίζει αν θα σου κάτσει ή όχι - θεωρώ τη διαθεσιμότητα του άντρα δεδομένη), μπορείς να ξέρεις πού κινείται το πράμα. Αν δηλαδή μένει στο φιλικό ή αν προχωρά στο ερωτικό. Όσον αφορά το άλλο που είπες, για τις φιλίες γενικότερα, συμφωνώ ότι όλα συμφέροντα είναι και ο καθείς γέρνει εκεί που τον συμφέρει. Απλώς κάπου βαθιά μέσα μου θέλω να πιστεύω ότι θα διαψευστώ.

Anti-Christos είπε...

Παρεμπιπτόντως, απ' ό,τι βλέπω όλοι εδώ γυρνάτε... Διακοπές δεν πήγε κανένας ακόμα, ε;! Άτιμη κρίση!

Ανώνυμος είπε...

εννοείς ότι αν σε ήθελε θα στο δειχνε, μπορεί να στο δειξε με τον τρόπο της και να μην πήρες χαμπάρι και να ξενέρωσε, τα υπόλοιπα είναι δικες μου φιλοσοφίες δεν θέλω να σε πείσω, καλύτερα να μην να σου πω την αλήθεια :)

Anti-Christos είπε...

Μπορεί, τι να σου πω, δεν θα μάθουμε και ποτέ... :)

Ανώνυμος είπε...

Ήσουν "αλλού" ή ήσουν "αλλού γι' αλλού"; Προσοχή στο κενό που λένε και στο τουίτερ! :)

Κατά τ' άλλα, λίγο-πολύ συμφωνώ με τη Μπρέντα. Λίγοι άνθρωποι έρχονται και μένουν στις ζωές μας, οι περισσότεροι κάνουν τον κύκλο τους και μετά χάνονται/μαστε. Λογικό δεν είναι;

Ανώνυμος είπε...

εγω διαφωνώ, λογικό ΔΕΝ ειναι, εκτός και αν οι όποιες σχέσεις γίνονται για το συμφέρον, ή έστω για να περνάς καλά τις στιγμές σου...εγω πάντα προσπαθω να μην χάνω επαφές εκτός και αν ο άλλος κόψει!!!
κωνσταντινος

Ανώνυμος είπε...

1. Τρελαίνομαι για πραγματικές ιστορίες από τη ζωή σου (ιδιαίτερη προτίμηση στα φοιτητικά χρόνια και στρατιωτική θητεία)
2. Διαβάζοντας το κείμενο κι εγώ είχα την αίσθηση ότι η κοπέλα σε γούσταρε, αλλά για κάποιους λόγους κόμπλαρε και δε στο είπε ποτέ. Συμφωνώ απόλυτα με Κωνσταντίνο ότι οι γυναίκες είναι πιο εγκεφαλικά όντα. Για κάποιες είναι δύσκολο να εκδηλωθούν.
3. Πάντως δε μπορώ να κατανοήσω άνθρωπο που να σε έχει στη ζωή του φιλικά και να θέλει να σε βγάλει για οποιοδήποτε λόγο.
4. Προσωπικά παθαίνω εξάρτηση από ανθρώπους με χιούμορ.
5. Συμφωνώ απόλυτα και με Μπρέντα.

ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ

Ανώνυμος είπε...

Αν καποιος εχει 10 φιλους απο το κολλεγιο με ατους θα μεινει για παντα; Το βλεπω πολυ δυσκολο για καποιο να εχει πανω απο περιπου 20 στενους φιλους. Αναγκαστικα οι φιλιες κανουν τον κυκλο τους. Προβλημα βλεπω οταν αποφασιζεις χωρις λογο να κοψεις και την καλημερα.

Unknown είπε...

Υπάρχουν άνθρωποι που απλά γυρίζουν σελίδα. Δηλαδή λίγο - πολύ ισχύει αυτό περί αναλώσιμου που λες στον τίτλο. Όπως λέμε "τι, ακόμα την ίδια μπλούζα θα φοράω; Αυτήν την φόραγα στο πανεπιστήμιο" έτσι λένε "τι ακόμα τον ίδιο φίλο θα έχω; Αυτόν τον είχα στο πανεπιστήμιο". Είναι λίγο παράξενο, αλλά έτσι σκέφτονται κάποιοι. Και δεν σημαίνει ότι κάτι κακό έχεις κάνει, ή ότι τότε δεν παίρναγαν καλά μαζί σου!

Mia Petra είπε...

Το έχω ζήσει κι εγώ, απλά κάποια στιγμή ξαναμιλήσαμε, αλλά δεν θα είναι τίποτα πια το ίδιο. Η εμπιστοσύνη μου κλονίστηκε ανεπανόρθωτα....

Ανώνυμος είπε...

είναι λογικό ότι δεν θα κρατήσεις επαφή με όλους, όμως ένα γεια τι κάνεις, ένα χρόνια πολλά, δυο κουβέντες στο τόσο δεν θεωρώ ότι είναι υπερβολή, με αυτή την έννοια...σίγουρα αλλάζουν οι προτερεότητες, τα θέλω κλπ όσο περνάνε τα χρόνια, όμως να είσαι φίλος με κάποιος και ξαφνικά μόλις αλλάξεις ζωή (πχ δεν είστε πια συμφοιτητές) να στέλνεις μηνύματα και απλά να σου απαντάνε και να μην στέλνουν ποτέ, να στέλνεις ημεηλ και το ίδιο, και μετά να συναντιέστε στον δρόμο και να κάνετε πως δεν είδατε ο ένας τον άλλο αυτά τα θεωρώ βλακείες, εγώ προσωπικά με κανένα δεν έκοψα επαφή εκτός και αν ο άλλος μου δείχνει ότι δεν θέλει να κρατήσει επαφή, εκεί εννοείται ότι αμέσως κόβω, δεν παρακαλάμε κιόλας...
κωνσταντινος

Dreamer είπε...

καταλαβαινω απολυτα τι λαλεις. εν πολλες φορες που αποκτουμε φιλους λογω των περιστασεων. τωρα αν οντως νιωθεις οτι εδεθηκετε, ε πρεπει να γινε κατι αλλο.

ps: με την νεα ταινια σουπερμαν εννα αλλαξεις αβαταρ;

Ανώνυμος είπε...

"Απλώς κάπου βαθιά μέσα μου θέλω να πιστεύω ότι θα διαψευστώ"
Χριστούλη μου καλέ!!! Θα σε διαψεύσω εγω!!!Είμαι στη ζωή σου και είσαι στη δική μου χρόνια τώρα (μπορεί όχι όσο θα θέλαμε) χωρίς (εγώ τουλάχιστόν) να το κάνουμε από συμφέρον (ούτε εσύ το ξέρω)!!! Και ο ερωτισμός που λές ότι υποβόσκει... εμάς νομίζω δεν υποβόσκει αλλά μάλλον κάπου βόσκει... :)
Σε αγαπώ πολύ!!!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ανώνυμος είπε...

olo ke kati tha ekanes to telefteo eksamino
perasmena ksexasmena ...


"M"

Ανώνυμος είπε...

τελικά φίλε φαίνεται η 'μυροφόρα' σε διαβάζει και σου δωσε απαντηση...
κωνσταντινος

Anti-Christos είπε...

Δεν είναι αυτή... Κάποιος περνά την ώρα του ευχάριστα...