Η Εποχή της Αποχής

Ένα από τα πράγματα που δεν μπορώ να ανεχθώ σ’ αυτή την κοινωνία, είναι να μην έχεις άποψη για το τι συμβαίνει γύρω σου. Η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα με μισό εκατομμύριο πληθυσμό όλο κι όλο, θεωρώ αδιανόητο να μην μπορείς να έχεις άποψη για τα κοινά, είτε αυτά αφορούν προβλήματα που δεν σε αγγίζουν, όπως για παράδειγμα την περικοπή επιδόματος από τους πατατοπαραγωγούς, είτε τις προεδρικές που έρχονται.

Νευριάζω απίστευτα που βλέπω στις δημοσκοπήσεις ότι ένα 10% του πληθυσμού δεν θα πάει να ψηφίσει. Είναι να απορείς πώς είναι δυνατόν 10 στους 100 να μην νοιάζονται ή να μην έχουν άποψη για το μέλλον αυτού του τόπου. Θα μου πεις, ό, τι κι αν ψηφίσουμε τη ξέρουμε τη μοίρα μας, και θα συμφωνήσω. Αλλά όπως και να έχει, πώς αντέχεις να μην αποτελείς ενεργό μέρος του συνόλου και να μην θέλεις να διαμορφώσεις το αποτέλεσμα;

Αναγνωρίζω πως ό, τι κι αν ψηφίσουμε η ποινή μας είναι ήδη κομμένη και ραμμένη και το ποιος θα την εφαρμόσει ολίγον μας επηρεάζει. Αλλά και πάλι, το ότι μου δίνουν το δικαίωμα να επιλέξω αυτόν τον διαχειριστή της ποινής μου, είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Είναι απίστευτο ότι σε μια χώρα που ο καθείς έχει άποψη και γνώμη για το ποιος θα πάει στη Γιουροβίζιον, τι τραγούδι θα στείλουμε, ποιος θα παραμείνει στον τελικό του Dancing with the Stars, ποιος θα αποχωρήσει από το σπίτι του Big Brother και τα τοιαύτα, να μην μπορεί να εκφέρει άποψη για το ποιος θα πληρώνεται για να μας κυβερνά. Πόσο ζώον!

Ακόμη και αν δεν σκαμπάζεις από πολιτικά και θεωρείς Ούτοπο και Αναστασιάδη ένα και το αυτό, οφείλεις να μας πεις ποιόν από τους δύο προτιμάς. Έστω για πλάκα. Η γιαγιά μου, ας πούμε, ψηφίζει κάθε φορά με κριτήριο το ποιος είναι ο πιο όμορφος και το θεωρώ πολύ πιο ενδιαφέρον παρά να κάτσει να πλέκει όλη μέρα ως απαθής και αδιάφορη.

Προσωπικά δεν είχα ποτέ καλύτερο από τις εκλογές. Στο σχολείο η αγαπημένη μου μέρα ήταν η μέρα που ψηφίζαμε μαθητικό συμβούλιο. Όχι επειδή θεωρούσα ότι θα επιτελέσει κάποιος εξ αυτών πραγματικό έργο, αλλά για τον τζερτζελέ, το παρασκήνιο και το κουτσομπολιό του πράγματος. Από τη μέρα που απέκτησα εκλογικό βιβλιάριο δεν έχασα εκλογική αναμέτρηση (μόνο όσο σπούδαζα στο εξωτερικό απείχα), ενώ απ’ τη μέρα που επαναπατρίστηκα δεν έχασα ούτε καν δημοτικές εκλογές. Που χέστηκε η φοράδα στο αλώνι τώρα για το ποιος είναι ο Δήμαρχος της Έγκωμης, κι όμως, θεωρώ σημαντικό να επιλέγω, γιατί οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι εμείς τους διαλέγουμε, εμείς τους απορρίπτουμε και γι αυτό να είναι ταπεινοί και προσηνείς, μην τα πάρουμε στην κράνα και τους διαολοστείλουμε.

Όλα αυτά στα γράφω για να καταλήξω ότι θεωρώ πολύ βαρετούς τους ανθρώπους που αυτές τις μέρες λένε ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν γιατί είναι όλοι οι ίδιοι (μαλάκες ναι, ίδιοι όχι) και ακόμη περισσότερο αυτούς που δεν έχουν καν γνώμη. Γιατί ανεχόμαστε να ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι που δεν έχουν άποψη και γνώμη, δεν το έχω καταλάβει. Ειδικά τις γκόμενες! Που είναι άξιες να συζητούν μια ώρα αν θα φορέσουν μαύρο φόρεμα ή παντελόνι, να τα κοιτάνε, να τα ξανακοιτάνε και να μην μπορούν να αποφασίσουν, αλλά αν τις ρωτήσεις αν θα ψηφίσουν Αναστασιάδη ή Λιλλήκα κάθονται και σε κοιτούν με το βλέμμα του βοδιού. Μια βάρκα με δέκα βρακιά και δυο κονσέρβες και έξω απ’ τη χώρα όποιος δεν έχει άποψη. Πολίτης θα πει ενδιαφέρομαι για την πόλη. Όποιος βαριέται, φεύγοντας να κλείνει και την πόρτα!