Δεν Πα Να Είσαι Κι Ο Σχοινάς!

Ήμασταν απλωμένοι πάνω σε ένα καναπέ και κοιτάζαμε το ταβάνι. Ήταν Σάββατο και βαριόμασταν. Πλήτταμε, ήμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε. Τι κακό με αυτή τη χώρα; Να μην έχουμε κάτι να προσμένουμε, ρε παιδί μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια, λέγαμε με τη Μπρέντα. Λίγο πριν κόψουμε ο ένας τη φλέβα του άλλου, έπεσε η ιδέα-βόμβα: «Πάμε στη Λεμεσό, ν’ ακούσουμε τον Σχοινά;» Ναι. Δεν το διαπραγματευτήκαμε. Μέσα σε πέντε λεπτά πήγε ο καθένας σπίτι του, άλλαξε, και για πότε βρεθήκαμε στο Senso Gold, ούτε εγώ δεν ξέρω.

Το καλό είναι ότι με τη Μπρέντα λατρεύουμε τέτοιες παρακμές. Μην ξεχνάς ότι ένας από τους λόγους που σιγουρεύτηκα ότι μ’ αυτήν τη κοπέλα θα κάνουμε χωριό, ήταν όταν πέρσι στη Ρόδο που πήγαμε να παίξουμε θέατρο με την ερασιτεχνική ομάδα, ήμασταν οι μόνοι που σηκωθήκαμε και πήγαμε ν’ ακούσουμε τον Τριαντάφυλλο λάιβ στα μπουζούκια. Έχω σχετική ανάρτηση περί τούτου, ψάξε την, να καμαρώσεις το καλτ σε όλο του το μεγαλείο.

Με συνοπτικές, λοιπόν, βρεθήκαμε στη Λεμεσό. Οι δυο μας, εμείς και τ’ όνειρό μας, οι μόνοι σε όλο το μαγαζί μέσα που χόρευαν και ξελαρυγγιάζονταν αμέριμνοι με σουξέ του Φοίβου επί 2000, όταν τα ελληνικά χιτς ήταν στο απόγειό τους. Από «Σου ταιριάζω, μου ταιριάζεις» και «συγκοινωνούντα δοχεία» μέχρι «μετανιώνω» του Notis και «δώδεκα» της Βίσσης μου (που δυστυχώς το σκότωσε), η νύχτα μύριζε παλιά καλή Αθήνα (και πολύ τσιγάρο -ο αντικαπνιστικός νόμος ψόφησε εκεί μέσα, ντουμάνι τα πάντα, ακόμα βρομούν τα ρούχα μας).

Χθες βράδυ έτυχε να είναι και η Ελένη Δήμου σε κάποιο τραπέζι. Όπως ήδη μάντεψες, βγήκε και μας τραγούδησε το «τα’ χω βρει με τον εαυτό μου» (που μόνο εγώ και η Μπρέντα το ξέραμε) αλλά και τα πιο παλιά της, το «προσωπικά», το «ετοιμάζω ταξίδι» και το «δεν πιστεύω σε αγάπες κι έρωτες». Δεν είπε το «πάρε πασά μου» όμως, που το περίμενα πως και πως. Η Δήμου από κοντά κυμαίνεται εμφανώς μεταξύ του 15ου με 16ου λίφτινγκ, εξακολουθεί να έχει το λεοπάρ μαλλί που αποτελεί σήμα κατατεθέν της, αλλά η φωνή της με το ζόρι έβγαινε. Παρόλα αυτά, όταν δεν ήταν στην πίστα, χόρευε και γλεντούσε σαν παιδούλα.

Αν έσκαγε μύτη και η Γαρμπίλω από κάποια γωνιά, το βράδυ θα ήταν πέραν πάσης προσδοκίας. Φύγαμε στις 3:45, φτάσαμε Λευκωσία στις 4:20 και σήμερα εννοείται σερνόμαστε. Αχ, Μπρέντα μου λατρεμένη, στον ουρανό σ’ έψαχνα και στη Γη σε βρήκα. Πες μου με ποια ψωριάρα Λευκωσιάτισσα θα μπορούσα να κάνω ένα τέτοιο πανηγύρι χθες βράδυ; Οι 9 στις 10 δεν είναι ικανές να αντιληφθούν την αξία του να διασκεδάζεις στον Σχοινά. Νομίζουν ότι πάμε γιατί μας αρέσει. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο Σχοινάς είναι σύμβολο μιας εποχής που πέρασε, που δεν ξανάρχεται, που ήμασταν 19 χρονών και οι έννοιες μας ήταν μηδέν στο πηλίκο, που οι έρωτές μας ήταν ακόμα ακραιφνείς και άνευ συμφέροντος. Αυτό αναβιώσαμε χθες βράδυ!

Εν πάση περιπτώσει, περάσαμε τέλεια.

Άκου κι αυτά:

*Το μαγαζί δεν έχει είσοδο, αλλά πληρώνεις €10 κάθε ποτό που παραγγέλνεις.

*Ο Σχοινάς συνοδεύτηκε στην πίστα από δύο σωματοφύλακες. Ήταν τρομερά αστείο.

*Όταν τραγουδούσε το «δαχτυλίδι» κι άλλα παλιά σουξέ, στις οθόνες έπαιζαν τα αντίστοιχα βίντεο κλιπς από την εποχή που ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Τρομερά σουρεάλ να τον βλέπουμε στις οθόνες σαν νιάνιαρο και στην πίστα σαν γεροντοπαλλήκαρο. Εννοείται τα βίντεο κλιπς είχαν και το λογότυπο του teleasty πάνω, respect στην καναλάρα!

Χθες βράδυ έγινα και για πρώτη φορά μάρτυς του φαινομένου Ρωσίδα μουνάρα διασταυρώνεται με Κύπριο μόγγολο νταβατζή. Πέρασαν από μπροστά μου κάτι γυναικάρες, συνοδευόμενες από κάτι τύπους που ήταν σίγουρα προϊόντα αιμομιξίας, άλλο πράμα. Άλλο να στο περιγράφουν, άλλο να το βλέπεις!

*Η ξανθιά στην πόρτα: «Είστε το ζευγάρι απ’ τη Λευκωσία που μας τηλεφώνησε;» - Ναι εμείς είμαστε. «Θέλετε να σας βάλουμε κάπου για να βλέπετε καλά την πίστα; Φαντάζομαι ότι για τον Σχοινά ήρθατε…» Ακολούθησε αμήχανη παύση. Εδώ το είχα να της πω: «Γιατί οι υπόλοιποι γιατί ήρθαν, για το γκεστ του Μποτιτσέλλι;»

*Ρωτάω τη Μπρέντα λίγο πριν φύγουμε: -Αγάπη μου, μήπως να μέναμε σε κάποιο ξενοδοχείο απόψε και να φύγουμε αύριο, πιο ξεκούραστοι, για Λευκωσία; -Όχι! μου απάντησε ορθά, κοφτά και ξάστερα. "Γιατί από τα λεφτά που θα τους δώσουμε θα είναι σαν να πήγαμε Αθήνα για το σαββατοκύριακο και μόνο στον Σχοινά αξιωθήκαμε να πάμε!"

Αυτά που λες. Σήμερα έχω δυο αφτιά τούμπανο που υπολειτουργούν. Και πύραυλος να πέσει στην αυλή μου, αμφιβάλλω αν θα τον ακούσω…

Για πάμε λίγο…