Πού Ζούμε Ρε Μαλάκα;

 

«Να πουλήσουμε τα χωράφια που μου έγραψε η μάνα μου και να δούμε σε ποιο χωριό της Ιταλίας μπορούμε να μεταναστεύσουμε» της είπα. «Δεν υπάρχει μέλλον στην Κύπρο». Ούτε καν στην Ελλάδα, πια. «Και έχουμε ευθύνη απέναντι στον Αλέξη, ο οποίος αξίζει κάτι καλύτερο από όλον αυτόν τον όχλο».

Μα, δεν βαρεθήκατε να με επιβεβαιώνετε; Δεν βαρεθήκατε να αποδεικνύετε με κάθε ευκαιρία ότι είστε άνθρωποι των σπηλαίων; Εντάξει, δεν φταίτε εσείς. Φταίει το ότι είμαστε μικρό νησί με χέσε-μέσα γεωγραφική θέση. Αν μπορούσαμε να επισκεφτούμε οδικώς άλλες χώρες και να γνωρίσουμε άλλους τρόπους σκέψης όπως γίνεται φερ’ ειπείν όταν ζεις στο Λουξεμβούργο, θα ήταν ευκολότερη η διάδοση ιδεών και πολύ καλύτερα τα πράγματα. Αλλά μένουμε στην Κύπρο, απομονωμένοι, με τη μόνη «πολιτισμένη» χώρα να βρίσκεται τουλάχιστον μιάμιση ώρα μακριά με το αεροπλάνο και με τα σύνορα ανοιχτά σε όλους τους δευτερότριτους λαούς του κόσμου. Πώς να μην σαλέψεις;

Ναι, μπήκαμε στην ΕΕ και είχα χαρεί γιατί νόμιζα ότι θα πλάκωνε εδώ πέρα η πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης να μας ξεβλαχέψει. Ούτε από πάνω δεν πέρασε. Αντ’ αυτής πλάκωσε όλη η πλέμπα της ανατολικής Ευρώπης. Και σμίχτηκε με τις δικές μας δευτεράντζες και έγινε η Κύπρος ένας λάκκος με απόβλητα, χειρότερος κι από ό, τι ήταν προηγουμένως. Πρόσθεσε σε όλο αυτό την αυξανόμενη τουρκική απειλή, τη λαθρομετανάστευση και πάρε και κατάλαβε πού ζεις!

Να ζω εγώ σε χώρα που ο κόσμος ακούει το El Diablo και τρομοκρατείται. Να ζω σε χώρα που ο κόσμος πάει να κάψει ένα κανάλι επειδή «προωθεί την τρομοκρατία του ιού». Ποιος βλέπει κυπριακά κανάλια τη σήμερον ημέρα ρε ξυλοχώρκατοι; Ποιος βλέπει ειδήσεις και δη από το Σίγμα στα χρόνια του Youtube και του Νετφλιξ; Ποιος ενημερώνεται από κυπριακά ειδησεογραφικά σάιτ; Αλλά και να τα βλέπετε, ποιος πραγματικά επηρεάζεται από όσα λένε; Κριτική σκέψη, μηδέν! Ορθογραφία, μηδέν! Εθνικό φρόνημα, μηδέν! Αλλά από τουπέ και ξερωλίαση; Δέκα με τόνο. Άριστα!

Ελάχιστους ξέρω που αρνούνται να εμβολιαστούν. Δεν το λένε φανερά, το ανακάλυψα με έμμεσο τρόπο. Εξ αυτών οι δύο είναι καμένοι απ’ τη θρησκεία, οι ίδιοι που φώναζαν για τη σατανιστική γιουροβίζιον και οι οποίοι απαλλάσσονται λόγω βλακείας. Οι άλλες είναι γυναίκες που απλά «φοβούνται». Σαράντα χρονών γαϊδάρες, «φοβούνται». Τι φοβούνται ακριβώς, δεν ξέρω, η μία μου είπε ότι φοβάται τις σύριγγες και τις βελόνες! Αχ, Θεούλη μου, δώσε μου υπομονή. Είναι το ίδιο με το «δεν πάω στρατό γιατί φοβάμαι τα όπλα!» Επειδή «είμαι αντιρρησίας συνειδήσεως». Ναι, μην σώσεις και καταταγείς, αλλά να υποστείς και τις συνέπειες. Να ενεργοποιηθεί εκείνος ο μηχανισμός που σου απαγορεύει μετά να εργαστείς και να αποκλειστείς κοινωνικά ποικιλοτρόπως. Όσο γελοίοι είναι οι αντιρρησίες συνειδήσεως, είναι σήμερα και οι αυτοί που φοβούνται τον εμβολιασμό. Να φοβάστε, εντάξει, αλλά να υποστείτε και τις συνέπειες. Αντ’ αυτού, τις συνέπειες τις υπόκειμαι εγώ που πρέπει να σας ανέχομαι και να μην σας καταριέμαι.

Στα τσακίδια κι ακόμα περαπέρα.