Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2015

Η Μασημένη Κασέττα

Η Μπρέντα λείπει από το σπίτι και βρήκα την ευκαιρία να χασομερήσω μπροστά στην τηλεόραση ανενόχλητος, σαν να μην υπάρχει αύριο. Είναι κάτι που σταμάτησα να κάνω από τότε που παντρευτήκαμε, καθότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων βλέπουμε σειρές μαζί – πού να βρεις χρόνο να κάτσεις να δεις παλιά προγράμματα σε επανάληψη, ώσπου να λιώσεις; Γιατί αυτό έκανα ως μπακούρι. Θα το δεις κι εσύ ότι ως παντρεμένος δεν μπορείς να ξοδέψεις ούτε ένα λεπτό χωρίς να κάνεις κάτι χρήσιμο. Τις πολυτέλειες που ήξερες να τις ξεχάσεις. 

Tέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Έβαλα να δω από το YouTube παλιές εκπομπές από Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα. Τις εκπομπές του 1993, που ήταν και οι αγαπημένες μου. Θυμήθηκα ότι τότε, είχα ζητήσει από τον πατέρα μου να μου αγοράσει μια κενή κασέττα VHS από το περίπτερο για να βιντεογραφήσω την ελληνική εκπομπή που είχε θέμα τους Άθλους του Ηρακλή. Θυμάμαι ότι είχα μεγάλη αγωνία για να δω αν τα ελληνικά παιχνίδια θα ήταν αντάξια αυτών, των ξένων καναλιών. Δεν ήταν. Αλλά για πρώτη προσπάθεια ομολογώ ότι ήταν αξιοπρεπή. Μην στα πολυλογώ, το βίντεο μάσησε την κασέττα και δεν έγραψε τίποτε. Φυσικά δεν το είχα αντιληφθεί όσο διαρκούσε η εκπομπή, ύστερα κατάλαβα ότι στράφι πήγε η μαγνητοσκόπηση. 

Θυμάμαι ότι όταν το ανακάλυψα έβαλα τα κλάματα, ούρλιαζα σαν δαιμονισμένος, έβριζα, και από τα πολλά τα νεύρα πήγα και κλείστηκα μέσα στο ερμάρι με τα ρούχα. Συνέχιζα να κλαίω και τραβούσα τα ρούχα από τα κρεμμαστάρια για να τα σκίσω. Αρνούμουν να βγω αν δεν κινούσαμε οικογενειακώς γη και ουρανό προκειμένου να βρεθεί η εκπομπή από κάπου αλλού για να τη ξαναδώ. Αντιλαμβάνεσαι, δεν ήταν δυνατό να έχω συλλέξει στη βιντεοθήκη μου όλες τις εκπομπές των άλλων χωρών και να έλειπε η ελληνική. Επρόκειτο για αρχειοθέτηση σε επίπεδα ιεροτελεστίας, όχι αστεία. Εννοείται ότι έφταιξε ο μακαρίτης ο πατέρας μου, ο οποίος «δεν είχε συντηρήσει επαρκώς το βίντεο προκειμένου να μην τρώει τις κασέττες» και ο οποίος «δεν διέθετε γνωστούς στην ΕΡΤ για να μας στείλουν την εκπομπή γραμμένη εκ νέου για να κοσμήσει το αρχείο μου».

Μην στα πολυλογώ, πρέπει να έμεινα κάνα δίωρο μέσα στο ερμάρι ώσπου να χωνέψω ότι η κασέττα μασήθηκε και ότι "Άθλοι του Ηρακλή" πάπαλα. Θυμάμαι μάλιστα, ότι έπρεπε να περιμένω δύο χρόνια ώσπου η ΕΡΤ να προβάλει  τα Παιχνίδια σε επανάληψη και να καταφέρω να τα βιντεογραφήσω. Είχαμε φτάσει στο 1995, και όσο να πεις, άλλη έγνοια δεν είχα τότε από το να βλέπω εκπομπή διετίας. Κόντευε να μπει στη βουλή η Γκερέκου που τα παρουσίαζε... 

Περιπέτειες με το βίντεο και το κασετόφωνο που μασούσε τις κασέττες κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου μπορώ να σου παραθέσω άπειρες. Με αποκορύφωμα μία εκδρομή που είχαμε πάει στην Τρίτη λυκείου, στη Λάρνακα, για ένα συνέδριο της Ουνέσκο και γυρίσαμε ΤΑ όργια με την κάμερα, για να ακαλύψω επιστρέφοντας ότι η κασέττα της κάμερας δεν έγραψε τίποτε. Άσε, άλλα εγκεφαλικά πέρασα τότε!

Μα γιατί στα λέω τώρα όλα αυτά; Επειδή απόψε που έκανα ένα απλό search στο YouTube και έβαλα να δω τη Γκερέκου να παρουσιάζει τα Παιχνίδια του Αμαρουσίου εν έτει 1993, τσαντίστηκα λίγο που η νέα γενιά δεν μπορεί να αντιληφθεί και να εκτιμήσει την ιερότητα του να έχεις τα πάντα ηλεκτρονικά και να τα βρίσκεις με ένα απλό search. Την ευκολία του να μην χάνεται τίποτα γιατί ανεβαίνει αυτόματα στο εκάστοτε «σύννεφο» του διαδυκτίου και την ανεύρεσή του ανά πάσα στιγμή. Επίσης, περιττό να πω ότι τη γλύκα που είχε η δική μας διαδικασία, δεν την φτάνει καμία τεχνολογία, κι ας ακούγομαι τώρα σαν προϊστορικός άνθρωπος ή σαν γέρος. 

Η κάβλα του να συλλέγεις ο ίδιος τα βίντεό σου, να τα αρχειοθετείς, να τα προσέχεις, να τα καθαρίζεις, να τους κολλάς ετικέττες και να τα κατατάσσεις με δικά σου ιδιαίτερα κριτήρια σε χρονιές, είδη, κτλ, δεν συγκρίνεται με τίποτε. Κι ας ενέχει κινδύνους, κι ας χάνονται εκπομπές. Κι ας κάνεις αμάν μετά να τα βρεις από αλλού.

Και ναι, μακάρι και απόψε να έπρεπε να ανοίξω τα σεντούκια μου προκειμένου να βρω τα αγαπημένα μου Παιχνίδια παρά να πρέπει να συνδέσω το YouTube στην τηλεόραση και να γράψω ένα ξερό: «jeux sans frontieres 1993, Greece» για να ευτυχήσω. 


First world problems, ξέρω...

8 σχόλια:

Neraida είπε...

Σε φαντάζομαι στο ερμάρι
και σκέφτομαι "Τι τράβηξαν οι γονείς σου για να σε μεγαλώσουν!".

Άλλες εποχές, πιο γλυκιές!

Beatrix Kiddo είπε...

εγώ σε σκέφτομαι στο ερμάρι και σκέφτομαι: "τι ωραία θα περάσεις με το παιδί σου" γιατί ότι εκανες μέσες άκρες θα στο κάνει χεχε

Anti-Christos είπε...

@Neraida: Τράβηξαν πολλά αλλά τράβηξα κι εγώ! :)
@Beatrix: Άσε, υπάρχουν δύο τρόποι να το αντιμετωπίσεις. Είτε δείχνοντας κατανόηση επειδή ξέρεις ότι συμπεριφέρεται κατ'εικόνα και ομοίωσή σου, είτε αδιαφορώντας ώσπου να του περάσει. Προσωπικά είμαι προετοιμασμένος για τα χειρότερα! :)

Neraida είπε...

Τώρα μου θύμισες μια ζαβολιά που έκανα, επειδή ήμουν νευριασμένη με τον αδελφό μου που άκουγε μια κασέτα στο κασετόφωνο συνέχεια και μου έσπαζε τα νεύρα. Κι έπιασα και ηχογράφησα τραγούδια επιλογής John Vikkers από πάνω!

Από τα πράγματα που μετάνιωσα. Επειδή δεν υπήρχε ... undo!

Brenda είπε...

13 χρονών έκλαιες μέσα στο ερμάρι;;;;;;

#Ti_me_perimenei

Ανώνυμος είπε...

@ Brenda,
Διαβάζοντας τόσο καιρό τον άντρα σου βλέπω πολλά, πάρα πολλά κοινά με το δικό μου. Φρόντισε να έχεις πολους και μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους......
@ Χριστό
Όταν με το καλό κάνετε μωρό η τηλεόραση μετατρέπετε σε πολυτέλεια. Μην σου πω ότι τα τελευταίες επιτυχίες που θα ακούς θα είναι αυτές του νηπιαγωγείου και όχι της Βίσση. Αυτές τις αναρτήσεις θέλω πολύ να διαβάσω όταν έρθει η ώρα.
Φιλιά και στους δύο
Φρικαντελα (ΜΕΘ)

Anti-Christos είπε...

@μεθ: αν εννοείς να ακούμε στο σπίτι τραγούδια του Ντίσνει, αυτό συμβαίνει και τώρα, όταν κάνουμε διαλείμματα από τη Βίσση! Γενικά πάντως είμαι προετοιμασμένος για νέες αλλαγές. Θα έρθουν χαρές, θα χάσεις κάποιες άλλες... :))

Mana είπε...

και το συμπέρασμα είναι να μην λείπει η Μπρέντα από το σπίτι.