Δευτέρα, Οκτωβρίου 19, 2015

Η Μόνη Κριτική Που Με Κόφτει.

Πάνε και οι πρώτες δυο παραστάσεις… Έμειναν άλλες τρεις, το ερχόμενο σαββατοκύριακο. Θέλω να πιστεύω ότι τα πήγαμε καλά σε μέσες άκρες. Και αυτό το κρίνω από το πόσο απόλαυσα εγώ την εμπειρία επί σκηνής. Μπορούσαμε και καλύτερα, ναι, αλλά εγώ ως αυτός που βίωνε το έργο, το ευχαριστήθηκα στο βαθμό του δυνατού. Κι από εκεί κρίνω το εγχείρημα. Οι θεατές μπορεί να έχουν άλλη γνώμη, δεν το εξετάζω τώρα αυτό.

Αλλά ας έρθουμε στο θέμα μας:

Αν ένα πράμα έμαθα μετά από τόσες παραστάσεις στη ζωή μου είναι το πώς να διαχειρίζομαι την κριτική.

Έχω εκπαιδευτεί τόσο καλά, που σπανίως πέφτω έξω μετά από κάθε παράσταση σ’ αυτά που μου λεν οι φίλοι και γνωστοί μου. Και αυτό γιατί πάνω-κάτω, ξέρω πού κινούνται. Ξέρω την αισθητική που κουβαλούν, την κουλτούρα τους, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, το χιούμορ τους, τη μόρφωσή τους, τη διάθεσή τους, όλα αυτά παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση γνώμης. Ακόμη και για ένα θέατρο σαν το δικό μας. Ξέρω αν ο άλλος είναι κατά βάθος ζηλιάρης, αν ήρθε μανικωμένος να μας θάψει, ή αν ήρθε χαλαρός να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Ξέρω αν γάμησε το προηγούμενο βράδυ ή αν είναι τσακωμένος με τη γυναίκα του. Όλα αυτά, αντανακλώνται στην κριτική του. Και γι’ αυτό σπανίως επηρεάζομαι από αυτήν. Ξέρω τι θα ακούσω. Και τα θετικά και τα αρνητικά. Ακόμα και αυτούς που στο τέλος θα μου πουν ένα σκέτο «ήταν τέλεια» ή ένα αδιάφορο «μας άρεσε», καταλαβαίνω πότε το λένε γιατί βαρέθηκαν και βιάζονται να φύγουν και πότε μου το λένε επειδή το εννοούν.

Για να τελειώνουμε, εμένα η μόνη κριτική που μ’ ενδιαφέρει είναι αυτή που εμπεριέχει το στοιχείο της «ευγνωμοσύνης» (ξεπίτηδες χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά). Θέλω μια φορά να ακούσω ένα «ήμουν χάλια πριν έρθω και μου φτιάξατε το κέφι» ή ένα «μου φτιάξατε τη μέρα γιατί πριν ήμουν ένα μάτσο χάλια». Δεν με ενδιαφέρει να μου κρίνεις το έργο (και ποιος είσαι εσύ, άλλωστε, που θα κρίνεις το έργο του κάθε φτασμένου καλλιτέχνη;) δεν με ενδιαφέρει να κρίνεις τις ερμηνείες μου (ούτε καν αν λέγεσαι Ροζίτα Σώκου – ερασιτέχνης είμαι λέμε), δεν με ενδιαφέρει να μου πεις για τα σκηνικά, την άποψή σου για τη σκηνοθεσία, για τα ευρήματα επί σκηνής, για τον φωτισμό, τον ήχο ή ό, τι άλλο εμφανίστηκε. Με ενδιαφέρει να νιώσω ότι σε διασκέδασα, ότι ήσουν σπίτι και έκοβες φλέβα και το θέατρό μας ήταν το χάιλαϊτ της μέρας σου, ότι πέρασες ωραία, και ότι τα €8 που ξόδεψες για να μας δεις δεν πήγαν στράφι.


Γιατί στο κάτω, κάτω της γραφής, ερασιτέχνες ήρθες να δεις. Όχι μιούζικαλ στο Γουέστ Εντ!

10 σχόλια:

Neraida είπε...

Καλημέρα!
Ήταν μια πολύ διαφορετική παράσταση!
Σας απόλαυσα!
Το στοιχείο του σουρεαλισμού,η "απουσία" σκηνικών και οιευφάνταστοι τρόποι ώστε να ενεργοποιηθεί η φαντασία του θεατή και να δημιουργήσει τις "εικόνες" και τα "συναισθήματα" για να ακολουθήσει το έργο, τελικά είναι κάτι που με εξιτάρει.
Το είχα συναντήσει σε μια άλλη παράσταση που μου έχει μείνει στο νου αν και έχει μερικά χρόνια που την είδα.
Να σου πω ότι αν και μου αρέσει η λογοτεχνία και ο λόγος γενικότερα, δεν ανοίκω στο "θεατρόφιλο" κοινό μιας και είμαι απαιτητική.
Ο ηθοποιός σε μια θεατρική παράσταση θέλω να καταθέτει το είναι του.
Έτσι, η παράσταση να είναι ιεροτελεστεία.
Παρακολουθώ κάθε παράσταση που ανεβάζετε, από τότε που σας ανακάλυψα, ακριβώς για την πιο πρόταση.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να μπαίνω πιο συχνά στο βλογ σου. Τώρα τι να κάνω που το άλλο ΣΚ θα είμαι Κίνα και δεν μπορώ να έρθω? Θα έχει και καλοκαιρινή περιοδεία?
Χ Spock

Anti-Christos είπε...

Wow! Κίνα! Τέλεια! Πήγαινε παιδί μου να χαρείς τους ξένους τόπους κι άσε τα θέατρά μας. Θα έρθουν κι άλλα... :))) Να περάσεις τέλεια.

Anti-Christos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Χρίστο συγχαρητήρια για την ερμηνεία σου, είσαι ταλαντούχος και για μένα εσύ ήσουν το χάιλαιτ της παράστασης. Η παράσταση ήταν πολύ σουρεάλ για τα γούστα μου.

Anti-Christos είπε...

Ευχαριστώ :) Αλλά με ποιόν/α μιλώ;

Beatrix Kiddo είπε...

να σου πω εμένα μου άρεσε πολύ.

το μόνο που έχω να πω, είναι ότι δύσκολα μπαίνεις στο νόημα αρχικά. μέχρι να καταλάβεις το τι γίνεται λίγο χάνεσαιστην αρχή. το μόνο που μπορώ να πω σαν μείον.

τα υπόλοιπα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. ο τρόπος που εναλλάσονταν οι σκηνές, ο "χορός" που ήταν σαν κάτι ρευστό, ειδικά εκεί που έπαιζαν τους δύο στρατούς ήταν πολύ ωραίο.

τα συγχαρητήρια μου και στον καπετάν λέρα, μόνο που την έβλεπα τις εκφράσεις της χαμογελούσα(εχτός κι αν είναι πάντα έτσι η κοπέλα οπότε ουπς!)

μου άρεσε και πολύ το έργο, μ`αρέσει να βλέπω έργα που έχουν και την σαχλαμάρα καιτο αστείο, και το νόημα τους οποιο κι αν είναι αυτό. κ μ`αρέσει να μην μου το σερβίρουν το νόημα στο πιάτο.

γενικά, τα είχε όλα, και για ερασιτεχνικό θέατρο ήταν πολύ καλοστημένο.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Anti-Christos είπε...

Ανώνυμε με τα greeklish, είναι πολύ κρίμα πραγματικά που αυτό κατάλαβες από το κείμενο ή τέλος πάντων αυτό θέλησες να καταλάβεις. Το σχόλιό σου διαγράφεται, καθότι τα greeklish δεν είναι πια ευπρόσδεκτα σ' αυτό το μπλογκ.

Unknown είπε...

Για εμενα ξερεις! Εγω ερχομαι καθε φορα για να σας απολαυσω! Και καθε φορα ανυπομονω! Επισης οσο πιο ελαφρυ τοσο πιο καλο :-)) γουρουνελλα