Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 02, 2015

Η Επόμενη Κίνηση Ήταν Ματ.

Μπορώ να δηλώσω και επίσημα ότι τα €30 που έσκασα για να απολαύσω την Βίσση με τον Χατζηγιάννη χθες βράδυ στη Σχολή Τυφλών, έβγαλαν τα λεφτά τους και με το παραπάνω, με το που ακούσαμε την «Επόμενη Κίνηση». Για τους άσχετους, «Επόμενη Κίνηση» ήταν ο τίτλος του καλύτερου άλμπουμ που κυκλοφόρησε μες τη δεκαετία του ’80 και πιο συγκεκριμένα το 1986, και περιείχε 10 τραγούδια το ένα καλύτερο απ’ το άλλο. Μα, δυστυχώς, πρόκειται για από εκείνα τα άλμπουμ όπου επικράτησαν να ακούγονται πιο πολύ τα «Πράγματα» και το «Με Αγάπη Από Μένα Για Σένα». Το ομότιτλο παίζει να μην το τραγούδησε ποτέ ζωντανά, και όταν χθες βράδυ επιτέλους το έκανε, κατόπιν προτροπής του Χατζηγιάννη, άνοιξε μία δίνη και με ρούφηξε και με κάθε νότα της ηλεκτρικής κιθάρας εγώ ήμουν αλλού.


Το ξαναείδα σήμερα το βίντεο και δεν ένιωσα τίποτε, να φανταστείς ότι εξεπλάγην που διήρκησε μόνο δύο λεπτά και 40 δεύτερα. Εχθές όλη η συναυλία, για μένα, ήταν η Επόμενη Κίνηση. Που ήταν, όντως, κίνηση ματ. Απορώ γιατί δεν δίνει μεγαλύτερη έμφαση σ’ αυτά τα τραγούδια-διαμάντια των ‘80ς και κολλά σε κάποια άλλα τα οποία τα ψιλοβαρεθήκαμε. Ποιος θέλει να ακούει το μνημόσυνο της Ελένης, ας πούμε; ΟΚ, συγκινητική η ιστορία της, καλό είναι να τη θυμόμαστε από καιρού εις καιρόν, αλλά όταν έχεις να πεις για δεκαετίες το «Μαγικό Χαλί», το «Λονδίνο», το «Όταν Κάνουμε Έρωτα» και το «1988», τι θες και εμμένεις στην Ελένη; 

Ευχάριστη έκπληξη εχθές, ήταν και το επίσης ακριβοθώρητο «Μου Ανήκεις», το σπάνιο «Είμαι Πολύ Καλά» και το κορυφαίο «Κλίμα Τροπικό» που μαύρα μάτια κάνουμε να το δούμε και, εν προκειμένω, να το ακούσουμε. Η προσέγγιση των ‘Υπερβολών’, ως ντουέτο με τον Χατζηγιάννη, επίσης ενδιαφέρουσα.. Γενικά η συναυλία ήταν προσεγμένη, δεν επρόκειτο περί αρπαχτής. Το γεγονός ότι την περισσότερη ώρα εβρίσκοντο και οι δύο επί σκηνής και δεν έκανε ο καθένας το κομμάτι του για μια ώρα με ένα-δυο ντουέτα στο ενδιάμεσο για να δικαιολογηθεί η σύμπραξη, ήταν αναπάντεχα καλό. Γιατί δεν θα άντεχα να ακούω μόνο Χατζηγιάννη για μιάμιση ώρα μέχρι να βγει η Άννα. Και το αντίθετο, φυσικά, για τις φαν του Μιχάλη. Το ότι μπήκαν στον κόπο και έστησαν ολόκληρο πρόγραμμα, έσμιξαν πάρα πολλά τραγούδια τους και κράτησαν 3ωρη συναυλία κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι απορίας άξιο γιατί δεν το συνεχίζουν και τον χειμώνα σε κάποιο κέντρο. Θα έσπαγαν ταμεία.  

Ταίριαξε περισσότερο με τον Χατζηγιάννη παρά με τον Ρέμο; Όχι. Η διαφορά ηλικίας τους ήταν εμφανής και δεν βοηθούσε ιδιαίτερα στη δημιουργία κάποιας πιο ερωτικής ατμόσφαιρας ενόσω μοιράζονταν τη σκηνή. Με τον Ρέμο έβγαινε κάτι πιο... «μοιραίο», έπειθαν ότι μπορούσαν να απευθύνουν τους στίχους των τραγουδιών τους ο ένας στον άλλον, σαν να ήταν ζευγάρι. Μα, η σύμπραξη με τον Χατζηγιάννη ήταν πιο καλλιτεχνική, πιο μελετημένη, πιο ψαγμένη από πλευράς ρεπερτορίου.

Κατά τα άλλα: 
- Ενδιαφέρουσα η σύμπτυξη του ΄Πάρτυ΄με τα ΄Πράγματα΄.
- Το Άντίδοτο΄το έσκισε και χαίρομαι που το καθιέρωσε και το λέει πάντα, το θεωρώ δικό μου τραγούδι και από τα πιο αδικημένα της.
- Ακούσαμε ένα από τα πιο ωραία ‘γκάζια΄και ‘δεν θέλω να ξέρεις’ των τελευταίων ετών.
- Τα κυπριακά τραγούδια στο τέλος θα τα παρέλειπα, αλλά οκ, υπάρχει ακόμα κόσμος που μαζεύει γιασεμί απ’ την αυλή του για να της το φέρει...
- Το κοινό γενικά ήταν επιεικώς ξενέρωτο και έπρεπε να περάσει το διάλειμμα για να ζεσταθεί. Με το ζόρι να χορέψουν, με το ζόρι να τραγουδήσουν, με το ζόρι να εκτεθούν, τζάμπα το γεμίσαμε το στάδιο.
- Όλοι οι καλοί οι μπλόγγερς παρόντες.
- Άντε να βγει το νέο άλμπουμ, σκάσαμε!
   

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΝΑμενα την ανάρτηση σου. Μακάρι να ήμουν Κύπρο, ελπίζω να διαρρεύσει καμιά ηχογράφηση. Η Άννα φαίνεται πιο καλά εμφανισιακά (νέοσε) από τα Χριστούγεννα.

Brenda είπε...

Ξέχασες να πεις ότι είδαμε και τον Λάμπη!

Εγώ έχω να προσθέσω ότι ο Χατζηγιάννης είναι καλός για μέχρι 5 τραγούδια, μετά όλα ίδια μου ακούγονται!

χχ

Beatrix Kiddo είπε...

εγώ πήγα φυσικά κυρίως για τον Χατζηγιάννη, αλλά και για την σύμπραξη που μου φάνηκε παράξενη.

τελικά ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες συναυλίες που έχω πάει, τα ντουέτα ήταν απίθανα, το "μέτρα" μου άρεσε πάρα πΑρα πολύ με τον χατζηγιάννη, που σε σύγκριση με το νον στοπ γρέζι του καρβέλα, του έδωσε αλλη μελωδικότητα.

ταιριάζουν οι φωνές τους πολύ, σε σημείο που σκέφτεσαι τόσα χρόνια γιατί δεν έκαναν κάτι μαζί.

το δε παρτυ και πράγματα ήταν κορυφαίο

η Βίσση ψες ήταν χαλαρή κ ορεξάτη, η πιο άνετη της εμφάνιση-απο όσες έχω δει εχώ εννοώ!

είναι κ οι δύο ταλαντούχοι στο να ξεσηκώνουν το κοινό, κ το προσπάθησαν πολύ. αλλά μάνα μου τους κυπραίους ξέρεις τους, χα κ χα να πισκαλίσουν

ΓΕΝΙΚΑ ηταν τέλεια, ακόμα είμαι στο μουντ της σναυλίας θέλω κι αλλο!

bestman είπε...

Για κάποιον που ακούει Βίσση στο ραδιόφωνο και αλλάζει σταθμό, ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρια...

Πήγα πειραματιζόμενος, έχοντας ακούσει πως σε αμφιθέατρο είναι διαφορετική απ' ότι σε πίστα (που πήγα το 2011) ή σε συναυλία τύπου σταδίου (το 2004 στη γέφυρα που λέγαμε πλατεία). Τρίτη και φαρμακερή λοιπόν.

Κατ' αρχάς θεωρώ την καλύτερή τους στιγμή το Χατζηδακικό -και άκρως αμφιθεατρικό- "Μην τον ρωτάς τον ουρανό"

Μετά η σύμπτηξη "Πάρτυ"-"Πράγματα", η "Μεθυσμένη Πολιτεία", το "Δώδεκα" και οι "Καλακαιρινές Διακοπές"
Απο κεί και πέρα ένας αχταρμάς αό συμπαθητικά, αδιάφορα και "δεν-μπορώ-να-τα-ακούω" τραγούδια (ειδικά όσα έχει πει τα τελευταία 10 χρόνια).

Εν κατακλείδι, ενδιαφέρουσα συνεργασία, καλά στημένη, αλλά με τα μισά λεφτά θα πήγαινα στο Maraveyas Illegal θα έπινα 4-5 μπύρες και θα περνούσα πολύ καλύτερα.

Ανεπανάληπτη εμπειρία! :P

astronaftis είπε...

Την "επόμενη κίνηση" την έχω σε βινύλιο. Συμπαθούσα κυρίως το "σε πόσα ταμπλό" γιατί έχει ιδιαίτερη ενορχήστρωση και το "με αγάπη από μένα..." λόγω της ενέργειάς του. Αξιοπρεπέστατο άλμπουμ.

Anti-Christos είπε...

@bestman: ο Μαραβέγιας είναι πλέον απογοητευτικός. Έβγαλε δυο άλμπουμ καλά, αν και τα μισά τραγούδια έμοιαζαν με τα άλλα μισά και έκτοτε επαναλαμβάνει το ίδιο πρόγραμμα εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια. Με την ίδια σειρά. Και πρόσφατα έβγαλε ένα νέο τραγούδι, το "Αμόρε Μίο", που είναι μετριότατο. Κατ' εμέ, αν και κάποτε δήλωνα ενθουσιώδης, σε δέκα χρόνια δεν θα τον θυμόμαστε.

@Νίκο Λαζάρου: Εύγε! Πέντε πόντους συμπάθειας κέρδισες, στην καθισιά σου! :)

Mademoiselle Hyde είπε...

Αγαπημενη Μπρεντα με πληγωνεις! Κατα τα αλλα κι εγω βρηκα τη συμπραξη πολυ ενδιαφερουσα και εχω να πω οτι διασκεδασα τα μαλα! Χχχ

Dreamer είπε...

αραγες σου εννα καταφέρω ποτε να τη δω live? τζιαι εν εννοώ Δαίμονες, Καμπάνες ή εκδηλώσεις. Θέλω μια φορά να τη δω σε συναυλία καλε! Μόνο που τον τζιαιρό που σε θκιαβάζω παίζει να την είδες 10 φορές εσυ!