Hit Me Baby One More Time

Η Είδηση είναι αυτή:

Η 5^η Νοεμβρίου ορίστηκε επίσημα ως «Μέρα Μπρίτνεϊ Σπίαρς» στο Λας Βέγκας, διά στόματος του Δημάρχου του, ο οποίος θέλησε να τιμήσει το ποπ είδωλο κατ’ αυτόν τον τρόπο, λόγω της προσφοράς του στην Πολιτεία. Για περισσότερες λεπτομέρειες, κάνεις κλικ εδώ.

Έχω να σου διηγηθώ μια ιστορία. Μία φίλη μου, Κύπρια, που ζει και εργάζεται στο Σαν Φρανσίσκο, κάποια περίοδο της ζωής της αποφάσισε να δουλέψει σε ένα σπα. Στη ρεσεψιόν. Μιαν καλήν ημέραν την πήρε τηλέφωνο ένας κύριος, ο οποίος σε πολύ αυστηρό τόνο της ανακοίνωσε ότι η κυρία Μπρίτνεϊ Σπίαρς επιθυμούσε να απολαύσει τις υπηρεσίες του εν λόγω σπα και ότι επιθυμούσε να κλείσει ραντεβού. Η φίλη μου νόμισε πως επρόκειτο για φάρσα, μα δεν ρίσκαρε να γελάσει και ευτυχώς, καθότι ο ατζέντης ξεκαθάρισε ότι η κυρία Σπίαρς βρισκόταν ήδη καθ’ οδόν και ότι από στιγμή σε στιγμή θα έφτανε στο ινστιτούτο.

Ανάστατη η φίλη μου έκλεισε το τηλέφωνο, βεβαιώθηκε ότι το προσωπικό βρισκόταν υπ’ ατμόν ώστε να υποδεχτεί το ξανθό, πλην διαταραγμένο τσουλί της ποπ, και εφόσον το επιβεβαίωσε, τηλεφώνησε πίσω στον ατζέντη για να του πει ότι το ινστιτούτο με χαρά επρόκειτο να παρέχει τις υπηρεσίες ξετριχιάσματος στην κυρία Σπίαρς. Ο ατζέντης ευχαρίστησε ευγενικά, αλλά είχε δυο παρακλήσεις.

Πρώτον, ζήτησε να χρησιμοποιήσουν το πίσω πάρκινγκ, ώστε η κυρία Σπίαρς να αποφύγει τα αδιάκριτα βλέμματα και να εισέλθει ινκόγκνιτο προς άμεση περιποίηση, και δεύτερον και σημαντικότερο, παρακάλεσε όπως το προσωπικό «αντιμετωπίσει την κυρία Σπίαρς ως οποιαδήποτε άλλη ανώνυμη πελάτισσα και όπως επιδείξει μηδενική ειδική μεταχείριση προς το άτομό της». Ήταν η εποχή που η Μπρίτνεϊ ακολουθούσε πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης, μετά το νταράκουλο που πέρασε όταν ξύρισε το κεφάλι της ως αποτέλεσμα της έντονης δημοσιότητας που λάμβανε σε κάθε της βήμα.

Ως εκ τούτου, απαιτούσε από τους συνεργάτες της να μην την αντιμετωπίζουν ως επώνυμη για να αρχίσει να νιώθει πιο γήινη και να επανέλθει η ψυχική της υγεία. Μια τακτική που προσωπικά αμφιβάλλω αν έφερε ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα.  

«Δηλαδή τώρα που θα έρθει να κάνω πως δεν την ξέρω;» αναρωτήθηκε η φίλη μου.

«Ακριβώς! Σαν να είναι μία οποιαδήποτε πελάτισσα» απάντησε ο ατζέντης.

Αντιλαμβάνεσαι ότι η φίλη μου μετά από αυτή την παράκληση αγχώθηκε περισσότερο. «Μα, να συναντήσω τη Μπρίτνεϊ στα καλά καθούμενα, και να υποκριθώ πως δεν την ξέρω;»

«Μάλιστα. Απαγορεύονται οι εκφράσεις ενθουσιασμού, τα αυτόγραφα, ή να ζητήσετε να βγάλετε μαζί της φωτογραφία», συνέχισε ο ατζέντης.

Η φίλη μου κόντεψε να σκάσει στα γέλια για το θέατρο που καλούνταν να παίξει. Τι έγινε στο τέλος; Η Μπρίτνεϊ αφίχθηκε κανονικά, μπήκε από την πίσω πόρτα μασώντας τσίχλα και μυρίζοντας απλυσιά σαν τη μέση βρομιάρα Αμερικάνα, και ζήτησε να της κάνουν μασσάζ με κάτι παράξενα έλαια. Η φίλη μου ήρθε, εν τέλει, σε επαφή μαζί της κατά τη διάρκεια του registration, στο οποίο προκειμένου να συμπληρώσει τη φόρμα των πελατών τη ρώτησε πώς τη λένε, πότε γεννήθηκε και τι επαγγέλλεται, σαν να ήταν παντελώς άγνωστη.

Και αυτή απάντησε τα αυτονόητα.

«Λέγομαι Μπρίτνεϊ Σπίαρς, γεννήθηκα στις τάδε του μήνα, είμαι τραγουδίστρια».

Και όχι, η φίλη μου δεν διανοήθηκε να δείξει οποιαδήποτε έκπληξη σε όλο αυτό.

Τι τραβάνε κι αυτές οι χορεύτριες!

(Παρεμπιπτόντως, πολύ βολικό να απαιτείς να σε αντιμετωπίσουν σαν κοινή θνητή, αλλά να θες να πας για μασσάζ χωρίς να έχεις κλείσει ραντεβού και να χρησιμοποιείς και το πίσω πάρκινγκ για την ευκολία σου).